Για ένα παιχνίδι, ένα βιβλίο

Επιμέλεια: Τάσου Πουλτσάκη

Η πανδημία του κορονοϊού στην κορυφή κι εμείς κλεισμένοι στα σπίτια μας βγαίνουμε με χίλιες προφυλάξεις μόνο για τα απαραίτητα και για ξεμούδιασμα πάντα με αποστολή μηνυμάτων.

Έξω λιακάδα. Τελευταία φθινοπωρινή ηλιόλουστη μέρα. Στην επιστροφή από τον μεσημεριανό περίπατο σταματώ μπροστά σ’ ένα γειτονικό βιβλιοπωλείο-παιχνιδοπωλείο. Θεόκλειστο. Μέσα στη βιτρίνα, ακουμπισμένα κάτω, σκόρπια βιβλία κι ανάμεσα τους κάποια σχολικά. Στη διπλανή βιτρίνα του καταστήματος με τα παιχνίδια μία νεαρή μητέρα με το παιδί της εξετάζουν το περιεχόμενό της χωρίς να ακούγονται. Ξαφνικά η τσιρίδα του μικρού ξεσηκώνει τον λιγοστούς περαστικούς ενώ το δάκρυ τρέχει ...κορόμηλο. Στο ζωηρό κλάμα του παιδιού αντίδραση της μητέρας δεν φάνηκε. Ο μπόμπιρας ξεφεύγει από το χέρι της και κατευθύνεται προς την πόρτα του καταστήματος, νομίζοντας πως είναι ανοιχτή...
Τι ήταν εκείνο που τόσο πολύ τράβηξε το ενδιαφέρον του μικρού μας και χάλασε τον κόσμο; Ένας μικρόσωμος Άγιος Βασίλης που στεκόταν πάνω σε μία πράσινη σκάλα και χαμογελούσε προτείνοντας το χέρι του...
Αυτό το δεύτερο λοκντάουν που αφορά σε όλα τα καταστήματα του λιανικού εμπορίου εκτός κάποιων εξαιρέσεων (σούπερ μάρκετ, φαρμακεία, φούρνοι) επειδή έρχονται οι γιορτές των Χριστουγέννων, οι γιορτές των παιδιών και των παιχνιδιών, πρέπει να ξανακοιταχτεί από εκείνους που αποφασίζουν γιατί, όπως φαίνεται, η πορεία της πανδημίας δεν πρόκειται να αναχαιτιστεί και το κλείσιμο θα τραβήξει μέχρι τα Χριστούγεννα.
Τέτοιου είδους καταστήματα, όπως είναι τα βιβλιοπωλεία και τα παιχνιδοπωλεία, που προσφέρουν πλούσια πνευματική τροφή και διασκέδαση πρέπει να ανοίξουν, πάντα με τις απαραίτητες προφυλάξεις και αυστηρή τήρηση των μέτρων από όλους. Θα είναι πολύ κρίμα για τα παιδιά να στερηθούν τα δώρα του Αϊ Βασίλη και την όλη ατμόσφαιρα, όπως και για εμάς τους μεγάλους, αφού ένα καλό βιβλίο τουλάχιστον, είναι απαραίτητη συντροφιά αυτές τις γιορτινές, χειμωνιάτικες νύχτες.
Το παιδί και το παιχνίδι, αυτές οι δύο ταυτόσημες έννοιες δεν είναι σωστό φέτος να χωριστούν. Πώς θα μπορέσουν οι γονείς να αντιμετωπίσουν την απόλυτα δικαιολογημένη δυσφορία και πίκρα ενός παιδιού που θα μείνει φέτος χωρίς το δωράκι του Αϊ Βασίλη; Βεβαίως η σύγχρονη τεχνολογία, λόγω της συγκυρίας δίνει τη δυνατότητα στους μυημένους γονείς, μέσω του Διαδικτύου, να καλύψουν τις ανάγκες των παιδιών, αλλά άλλο είναι ο παραδοσιακός τρόπος, όπου μεσολαβεί η φαντασία του παιδιού, η αναμονή και η ιδιαίτερα φορτισμένη ατμόσφαιρα αυτών των ημερών.
Πάντως το παιχνίδι για ένα παιδί που το χαίρεται είτε παίζει μόνο του, είτε με τ’ αδέλφια του ή με τους φίλους του είναι μεγάλη υπόθεση αφού με αυτό ενισχύεται η φαντασία του, η μνήμη, ο αυθορμητισμός, η αντίσταση μπροστά στους φόβους του καθώς μιμείται και ταυτίζεται με τους ήρωες-ηρωίδες, μαθαίνει, αφομοιώνει και κοινωνικοποιείται συμμετέχοντας.
Το διάβασμα από την άλλη ενός καλού βιβλίου λειτουργεί και ψυχοθεραπευτικά εν αντιθέσει με τα προγράμματα της τηλεόρασης, όπου η αποθέωση της εικονικής πραγματικότητας, της ευτέλειας και της κάθε μορφής βίας καλλιεργούν την επιβολή αρνητικών προτύπων, ενώ παραγκωνίζονται ή σκοπίμως αγνοούνται θετικά πρότυπα όπως είναι προσωπικότητες του πνεύματος, των τεχνών, των επιστημών, της δημιουργίας, του μόχθου και της εργασίας.