Τριάντα χρόνια αργότερα - στις 20 Νοέμβρη 1989, συνέταξε - ο ΟΗΕ - Διακήρυξη για τα Δικαιώματα των παιδιών όλου του κόσμου, σε χάρτη με τα 54 άρθρα που καλύπτουν το σύνολο των δικαιωμάτων του παιδιού, όπως τα παρακάτω:
* Δικαιώματα επιβίωσης, όπου τα παιδιά καλούνται να ζήσουν σ’ ένα κόσμο χωρίς πολέμους, φτώχεια και προσφορά.
* Δικαιώματα ανάπτυξης των παιδιών: όπως αυτά της σωματικής και ηθικοπνευματικής.
* Δικαιώματα στήριξης στη ζωή και προστασίας, (όμως από τους δύο γονείς), τους εκπαιδευτικούς, το κράτος με τους φορείς του).
* Δικαιώματα συμμετοχής στην εκπαίδευση, ανεξαρτήτως χρώματος, φύλου, καταγωγής χώρας, οικονομικής διάκρισης, σωματικής και πνευματικής ακεραιότητας, και άλλα πολλά δικαιώματα των παιδιών.
Όμως θα’ λεγε κανείς πως η πραγματικότητα σήμερα για τα δικαιώματά τους είναι ασήμαντη. Γιατί ποια δικαιώματα και ποια ευημερία και μέριμνα απολαμβάνουν τα παιδιά σ’ όλη την υφήλιο - και ιδιαίτερα στον τρίτο κόσμο - όπου ελάχιστα από τα δικαιώματα των παιδιών εφαρμόζονται και παρέχονται;
Έτσι, τέτοιες δήθεν «παγκόσμιες» ημέρες για τα δήθεν «δικαιώματα» του παιδιού, έρχονται στο φως συγκλονιστικά στοιχεία και αμείλικτοι αριθμοί που σοκάρουν!
Σύμφωνα με έρευνες του ΟΗΕ και της (ΠΟΕ) Παγκόσμιας Ομοσπονδίας της Εκπαίδευσης επισημαίνονται τα εξής:
* Το ένα τρίτο - των εξήμισι - δισεκατομμυρίων του παγκόσμιου πληθυσμού, είναι παιδιά και νέοι και από αυτά τα 500 εκατομμύρια ζουν σε μεγάλη φτώχεια, και πάλι τα 20 εκατομμύρια απ’ αυτά τα παιδιά υποσιτίζονται και άλλα πεθαίνουν από έλλειψη τροφής και διάφορες άλλες αιτίες, όπως από πολέμους, από ασθένειες, από χημικές ουσίες (όπως στη Συρία).
* Άλλο στοιχείο όπου από το σύνολο των παιδιών του τρίτου κόσμου (Ασία και Αφρική), κάπου 60 εκατομμύρια δεν πήγαν ποτέ σχολείο!
* Και μόνο στην Ινδία - τελευταία με την πανδημία που επικρατεί - σύμφωνα με δημοσιεύματα, στις υποβαθμισμένες και πάμφτωχες περιοχές της, πάνω από 5 εκατομμύρια παιδιά υποσιτίζονται και «ζουν» «τρεφόμενα» από τα υπολείμματα των σκουπιδιών, ψάχνοντας για τροφή!
* Άλλα πάλι 100 εκατομμύρια στον κόσμο νέοι και παιδιά μικρά, πρέπει να εργαστούν σκληρά για το καθημερινό τους ψωμί, και για τα μέλη της οικογενείας τους, έτσι ανασφάλιστα και σε αγγαρίες, που τα εξαντλούν και δηλητηριάζουν τις ευαίσθητες ψυχούλες τους.
* Άλλα πάλι παιδιά αλητεύουν, έτσι εγκαταλελειμμένα στους δρόμους, και άλλα εξωθούνται στη ζητιανιά και πολλές φορές στην παιδεραστία. Πώς λοιπόν θα μπορέσουν να επουλώσουν τις πληγές που τους έχουν προκαλέσει οι «μεγάλοι» και «υπεύθυνοι» με την εγκατάλειψη, την αμέλεια, τον ρατσισμό και την αντιπαιδεία; Τα παραδείγματα είναι επώδυνα και ατέλειωτα.
* Όπως το ανατριχιαστικό - παράδειγμα με την εγκληματική στάση απέναντι σε δυστυχισμένα μικρά παιδάκια, όπως ήρθε στη δημοσιότητα - από διεθνή μέσα ενημέρωσης, πως στο Σουδάν και στα πλαίσια της δήθεν μύησης στον Ισλαμισμό, όπου στελέχη του «ISIS» έκαναν «σχολεία» όπου βασανίζουν πεντάχρονα παιδάκια, τα αλυσοδένουν και τα κακοποιούν.
* Όσον αφορά στην αντιμετώπιση των προβλημάτων και στη διαδικασία τήρησης των δικαιωμάτων του παιδιού, προσπάθειες γίνονται, ιδίως από την παγκόσμια εκπαιδευτική ομοσπονδία του ΟΗΕ, που επιδιώκει όλα τα παιδιά να πάνε σχολείο και σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης και που να έχουν όλους τους δασκάλους, και ευνοϊκές συνθήκες για μόρφωση.
* Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα για επίλυση, αφορά στην εργαζόμενη νεολαία, η οποία να έχει πρόσβαση στην εργασία, αλλά με ασφάλιση και ευνοϊκές συνθήκες εργασίας και υλοποίηση της αρχής «ίση αμοιβή» για «ίση εργασία», μεταξύ αγοριών και κοριτσιών και όχι στην εκμετάλλευση των αθώων και τρυφερών παιδικών ψυχών!
* Στην Πατρίδα μας - ευτυχώς - στον αντίποδα αυτής της πραγματοποίησης των δικαιωμάτων των παιδιών, βρίσκουν φιλάνθρωπη και θεάρεστη ανταπόκριση, στα αξιόλογα ευαγή και εκπαιδευτικά ιδρύματα, όπως αυτά: «Το Χαμόγελο του Παιδιού», «Η Κιβωτός», «Η Φλόγα», «Τα παιδικά χωριά S.O.S.» και άλλα. Εκεί βρίσκουν καταφύγιο, τροφή, στέγη, φροντίδα και εκπαίδευση.
* Ένας σημαντικός παράγοντας και ίσως ο σπουδαιότερος για τη λύση πολλών από τα προβλήματα που μαστίζουν τη νεολαία και την κάνουν δυστυχισμένη, είναι: Ο διαρκής ανταγωνισμός σε εξοπλισμό των ηγετών, των «μεγάλων δυνάμεων» της γης: (ΗΠΑ, Ρωσία, Ιράν, Κίνα, Γερμανία, Ιαπωνία, Β. Κορέα κλπ.), αντί για Παγκόσμιο αφοπλισμό για την Παγκόσμια Ειρήνη. Είναι η ριζική περικοπή των δαπανών των πολεμικών όπλων, που δυστυχώς όμως δεν εφαρμόζεται.
* Είναι ντροπή για τον δήθεν πολιτισμένο κόσμο, που με τους πολέμους τους να σκοτώνουν ακόμα τον άμαχο πληθυσμό της γης και πολλά παιδιά, χρησιμοποιώντας ακόμα και χημικά όπλα για τον θάνατό τους (Συρία).
* Όπως δε αναφέρουν συμπεράσματα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εκπαίδευσης (Π.Ε.Ο.), αρκεί και μόνο το ένα - πεντηκοστό, από τα 500 δισεκατομμύρια δολάρια που ξοδεύονται για στρατιωτικούς εξοπλισμούς και πολέμους, δηλαδή ένα δισεκατομμύριο, να μην πεινάσει κανένα παιδί στην πλανήτη και πεθάνει εξαιτίας της ασιτίας!
Τέλος - είναι παρήγορο - στην κρισιμότερη περίοδο όλων των εποχών που ζούμε εξαιτίας και της πανδημίας του κορονοϊού, πράγμα που συνέβαλε δραματικά στην άνοδο του αριθμού των θυμάτων εξαιτίας και της ασιτίας, ιδιαίτερα στις χώρες τις φτωχές και του τρίτου κόσμου, το ότι το Παγκόσμιο Πρόγραμμα σίτισης εκ του Ο.Η.Ε. δραστηριοποιήθηκε έγκαιρα και παρέχει τροφή σε περίπου 90 εκατομμύρια υποσιτιζόμενους και που ο σημαντικότερος αριθμός, τα 60 εκατομμύρια απ’ αυτά είναι παιδιά πεινασμένα. Γιατί όπως λέει ο Οργανισμός: «Η τροφή - ιδιαίτερα στα παιδιά- είναι το καλύτερο εμβόλιο»!
Γιατί όλα τα παιδιά και ανεξαρτήτως χρώματος, εθνικότητας, φύλου, ιθαγένειας, θρησκείας και άλλα, επιβάλλεται να τυγχάνουν της μέριμνας όλων, να έχουν παροχές και πολιτικές δικαιωμάτων εκ μέρους των μεγάλων, με επίκεντρο τα παιδιά και την ευτυχία τους. Γιατί, όπως είπε ο μέγας Ελβετός παιδαγωγός, ο Ρουσσώ:
«ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΜΑΡΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ,
Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ,
Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΧΘΕΣ».
Από τον Απόστολο Ρούντο, δάσκαλο
