σύγχρονης εποχής. Από την εποχή της προϊστορίας, γίνονταν μεγάλες μετακινήσεις ολόκληρων φυλών, για την εύρεση ζωτικού χώρου και εξασφάλιση καλύτερων συνθηκών ζωής. Οι μετακινήσεις αυτές, είχαν ως αποτέλεσμα να συγκρούονται σφοδρότατα οι διάφορες φυλές μεταξύ τους με σκοπό την εγκατάστασή τους σε κάποια περιοχή. Οι νικητές, είτε υπέτασσαν τους ηττημένους, οι οποίοι ήταν υποχρεωμένοι να αφομοιωθούν με τους νικητές, είτε οι ηττημένοι αναγκάζονταν να φύγουν για την αναζήτηση νέας πατρίδας.
Για να αντιληφθούμε πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα, αρκεί να αναφερθούμε στην ιστορική διαδρομή των λαών που εγκαταστάθηκαν στον ελλαδικό χώρο. Πριν από το 2.000 π.Χ., υπάρχουν συγκεχυμένες πληροφορίες, για την κατάσταση που υπήρχε στην Ελλάδα. Η μυθοπλασία, τα αρχαιολογικά ευρήματα και η αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Β, αναπληρώνουν τις πληροφορίες. Γνωστό είναι ότι στην Κρήτη άκμασαν οι Μινωίτες και στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο οι Μυκηναίοι, μέχρι το 1.100 - 1.000 π.Χ. Τα ποιητικά έργα Ιλιάδα και Οδύσσεια του μέγιστου των ποιητών Ομήρου, παρέχουν επίσης σημαντικές πληροφορίες για την εποχή εκείνη. Από το 1.100 - 800 π.Χ., δεν υπάρχουν πληροφορίες και το διάστημα αυτό ονομάζεται «σκοτεινοί χρόνοι». Στο μεταξύ άρχισε η κάθοδος νέων φυλετικών ομάδων στον ελλαδικό χώρο, που αποτέλεσαν και τους μόνιμους κατοίκους της Ελλάδας στο μέλλον. Οι φυλετικές αυτές ομάδες, ήταν οι Ίωνες, οι Αιολείς, οι Αχαιοί και οι Δωριείς, που αποτέλεσαν τους προγόνους μας, μαζί με ευάριθμες ομάδες από βαλκανικούς λαούς, που ήλθαν στη χώρα μας.
Ανάλογη εξέλιξη υπήρξε σε όλη την υφήλιο, εκτός από τους λαούς της αμερικανικής Ηπείρου που ανακαλύφθηκε το 1492 και η εγκατάσταση στον χώρο της και η δημιουργία κρατών έγινε με τη μετανάστευση λαών από όλη τη γη.
Από τη στιγμή που δημιουργήθηκαν τα έθνη - κράτη, με σταθερά σύνορα, έπαψε η ελεύθερη μετακίνηση λαών από κράτος σε κράτος και μπήκαν κανόνες στις μετακινήσεις αυτές (διαβατήριο, παροχή ασύλου, άδεια προσωρινής παραμονής). Στο πρόσφατο βραχύ χρονικό διάστημα που επέβαλαν οι οικονομικές ανάγκες λόγω της παγκοσμιοποίησης, δημιουργήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου είναι ελεύθερη η μετακίνηση και μόνιμη εγκατάσταση των πολιτών της στα κράτη - μέλη της Ευρ. Ένωσης. Η αποικιοκρατία από ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη (Αγγλία, Γαλλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Ισπανία, Πορτογαλία) είχε ως συνέπεια τη μετανάστευση και εγκατάσταση στις χώρες αυτές πολλών κατοίκων των πρώην αποικιών. Σήμερα, στην Αγγλία ζουν περί τα 10 εκατ. μετανάστες, στη Γαλλία 7, στη Γερμανία 7 και ανάλογος αριθμός τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Η παταγώδης διάλυση της Σοβιετικής Ενώσεως, διέσπειρε πολλούς κατοίκους της σε χώρες της Δύσης. Για παράδειγμα, μόνο στη Γερμανία ζουν σήμερα 1,270 εκατ. Ρώσοι και 2,2 εκατ. Πολωνοί.
Τα τελευταία 30 χρόνια, έχει ενταθεί το προσφυγικό ρεύμα προς την Ευρώπη, είτε από πρόσφυγες λόγω πολέμων στη Μ. Ανατολή και το Αφγανιστάν, είτε για οικονομικούς λόγους από Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Αφρική και άλλες χώρες του κόσμου. Ανάλογη πίεση δέχονται και Ην. Πολιτείες από κεντρική και ν. Αμερική και από πολλές άλλες χώρες. Κανένας δεν εγκαταλείπει τη χώρα του και το σπίτι του χωρίς λόγο. Αδήριτη ανάγκη επιβάλουν τις μετακινήσεις αυτές. Άλλωστε, όπως γράφει και ο ποιητής, «πατρίδα σαν τον ήλιο σου, ήλιος αλλού δε λάμπει». Και αυτό ισχύει για όλους τους λαούς της γης.
Η εγκατάσταση, πάντως, στην Ευρώπη, λαών με διαφορετική κουλτούρα ξένη προς αυτήν των λαών της Ευρώπης και ιδιαίτερα με άλλα θρησκευτικά πιστεύω, έχουν δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στη συμβίωση μεταξύ των γηγενών και των μεταναστών και προσφύγων. Η γη της επαγγελίας που ονειρεύονται όσοι έρχονται στην Ευρώπη, δεν υπάρχει, ειδικά για όσους δεν έχουν κάποιες επαγγελματικές δεξιότητες. Έτσι, βρίσκονται μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα που επιβάλλει η προσαρμογή στις νέες συνθήκες: Ξένοι μεταξύ ξένων, καχυποψία από τους ημεδαπούς, άλλη νοοτροπία, διαφορετικά ήθη και έθιμα, άλλο θρήσκευμα. Το αποτέλεσμα: Η γκετοποίηση, η μεγάλη ανεργία, η μεγάλη εγκληματικότητα στους χώρους αυτούς η οποία διαχέεται και σε άλλες περιοχές της χώρας και εν τέλει το μίσος από κάποιους μετανάστες και πρόσφυγες, προς τη χώρα φιλοξενίας.
Εκεί, λοιπόν, είναι εύκολο να ευδοκιμήσει η μισαλλοδοξία και ο θρησκευτικός φανατισμός, τον οποίο εκμεταλλεύονται κάποιοι επιτήδειοι για να παρασύρουν νέους ανθρώπους.
Τα τελευταία χρόνια, έχουμε δει πολλές τρομοκρατικές ενέργειες που τροφοδοτούνται από τον θρησκευτικό φανατισμό, ως αποτέλεσμα των λόγων που προαναφέρουμε. Αυτές οι ενέργειες, ανατροφοδοτούν το φυλετικό μίσος και τον ρατσισμό και δίνουν τροφή σε ακροδεξιά και φασιστικά κόμματα να αναπτυχθούν.
Οι πρόσφατοι απεχθείς αποκεφαλισμοί στη Γαλλία, τείνουν στο να οδηγήσουν σε ακραίες ενέργειες τα ευρωπαϊκά κράτη.
Μπορεί τα αποικιοκρατικά κράτη της Ευρώπης να ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τη δημιουργία του προβλήματος. Ταυτόχρονα, όμως η Ευρώπη δείχνει τις ανθρωπιστικές της αξίες σε όσους εξ ανάγκης έρχονται σ’ αυτήν. Τα δημοκρατικά πολιτεύματα, σίγουρα ευνοούν αυτήν τη μεταχείριση. Γιατί, άραγε, οι πρόσφυγες και μετανάστες, δεν καταφεύγουν στη νέα υπερδύναμη, την Κίνα; Διότι δε θέλουν και δεν μπορούν. Αυτό τα λέει όλα...
Ας μην αυταπατώμεθα: Το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης θα ενταθεί. Η κλιματική αλλαγή που ερημοποιεί πολλές περιοχές, η οικονομική εκμετάλλευση, οι τοπικοί πόλεμοι και άλλοι παράγοντες, θα επιδεινώσουν το πρόβλημα στο μέλλον.
Η χώρα μας, ως πύλη εισόδου προς την Ευρώπη και με κλειστά πλέον σύνορα προς τις βόρειες χώρες, θα δοκιμαστεί από την παράνομη μετανάστευση. Ιδιαίτερα, όταν έχεις έναν κακό γείτονα προς τα ανατολικά.
Από τον Σωτήρη Απ. Παπαποστόλου, συνταξιούχο δασοπόνο
