Υπεύθυνοι και ανεύθυνοι διαχειριστές της πανδημίας

Από τον Αθανάσιο Φώτο, επί τιμή δικηγόρο

Τα συμπτώματα του κορονοϊού καθημερινά αυξάνονται, επεκτείνονται με γρηγορότερο ρυθμό σε όλη τη χώρα. Διογκώνονται σε ορισμένες περιοχές κατά τρόπο επικίνδυνο και πολύ ανησυχητικό για τη χώρα. Παίρνουν τη μορφή χιονοστιβάδας, την ποιότητα και τη μορφή

σφοδρής καταιγίδας, που είναι έτοιμη να διασπείρει την ολοκληρωτική καταστροφή και τον θάνατο ανάμεσά μας. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση στεκόμαστε φοβισμένοι και αδρανείς. Είμαστε και χωρισμένοι, με απόψεις εκ διαμέτρου αντίθετες, πράγμα που συσκοτίζει και δυσχεραίνει την πορεία μας ακόμη περισσότερο. Όλοι φωνάζουν, χωρίς όμως οι φωνές των να ταυτίζονται «επί τω αυτώ». Συμπίπτουν όμως στα συνθήματα οργής και αγανάκτησης απέναντι της θανατηφόρου πανώλης. Με εξαίρεση τους «μεμψίμοιρους» και «θρηνολόγους» που ξεφεύγουν από τα όρια, εντός των οποίων ζυμώνονται και επεξεργάζονται τα γεγονότα. Δεν ανοίγουν διάλογο κοινού προβληματισμού, αλλά στέκονται σθεναρώς στις απόψεις, έστω και αν αυτές είναι λαθεμένες στην κοινή γνώμη.
Ο ερευνητής, ή οι ερευνητές που θα αποφασίσουν να εντρυφήσουν στις συμπεριφορές και τα γεγονότα του κορονοϊού, με πνεύμα νηφάλιο, δίκαιο και αντικειμενικό, της ιδιότυπης αυτής ιστορικής περιόδου, θα συναντήσουν όλα τα πειστήρια εμφάνισης και εξάπλωσης του, καθώς και την ευθύνη εκείνων που είχαν την υποχρέωση να ανακόψουν την πορεία του, για να προστατέψουν το λαό από τις καταστροφικές συνέπειες της νόσου.
Και θα χρειαστεί να προσφύγουν άλλοι από απλή ερμηνευτική περιέργεια και άλλοι από βαθύ σεβασμό στους τάφους των σεμνών και αθόρυβων προσβληθέντων από τον κορονοϊό για να διαπιστώσουν, αν οι ηγέτες τους, της κοσμικής εξουσίας, με τη νομή των προνομίων τους προστάτεψαν, όπως έπρεπε, ή τους εγκατέλειψαν στην τύχη τους, απολαμβάνοντας τις τιμές και τα προνόμια του αξιώματός τους.
Είναι αλήθεια ότι ο Νικ. Χαρδαλιάς πέρασε εφιαλτικές ημέρες. Ως επίσημος εκπρόσωπος της πολιτείας για την καταπολέμηση της μάστιγας του κορονοϊού. Βρέθηκε πολλές φορές απέναντι των ατάκτων της πολιτείας, που καθόριζαν οι ίδιοι τον τρόπο αντιμετώπισης της πανώλης, μακριά από τις επιταγές, τις επιλογές και τις υποδείξεις της πολιτείας. Στιγμές που πλήγωσαν την πλειοψηφία του λαού και επέφεραν την οδύνη, την απογοήτευση και τον αναβρασμό του, του προδομένου κοινωνικού σώματος. Μπροστά στο φαινόμενο αυτό, η κυβέρνηση με τον αρμόδιο Υφυπουργό της βρέθηκε πολλές φορές σε δύσκολη θέση. Προσπάθησε να ανασυντάξει τις δυνάμεις και να προχωρήσει στην ηρωική έξοδο από τον κλοιό των αποτυχιών. Στην προσπάθειά της αυτή βρήκε σύμμαχό της την πλειοψηφία του λαού που εμπιστεύθηκε τις ελπίδες του σ’ αυτή. Πίστεψε ότι θα αναδειχθεί ικανή να σταματήσει με δυναμική κίνηση τον χορό του κορονοϊού που καταμόλυνε ένα τμήμα του λαού. Πώς θα δρομολογήσει εκείνες τις ενέργειες για την εξόντωσή του.
Αλλά είχε και μία σφοδρή αντίθεση, όλων εκείνων που είχαν διαφορετικές απόψεις και θέσεις, παντελώς ατεκμηρίωτες επιστημονικά, που δυστυχώς τις υιοθέτησαν και τις ασπάσθηκαν μεγάλες ομάδες του λαού, που ήλθαν αντιμέτωπες ακόμη και με τον επιστημονικό κόσμο, αφού η έπαρσή τους και η αλαζονεία τους αποτελούσαν το κλειστό κλαμπ της συνευωχίας και το περιορισμένο δίκτυο των συνεννοήσεών τους. Η πολιτεία από την πρώτη εμφάνιση του αόρατου εχθρού βρέθηκε σε ετοιμότητα. Δεν ολιγώρησε, ούτε αργοπόρησε. Συνεργάστηκε αρμονικά με τους επιστήμονές της. Στελέχωσε την υγειονομική υπηρεσία με διακεκριμένους λοιμοξιωλόγους και επιδημιολόγους, τη γνώμη των οποίων ασπάσθηκε, με συνέπεια η συνεργασία αυτή να έχει σωστά αποτελέσματα, ώστε η χώρα μας να έχει το καλύτερο αποτέλεσμα από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες που είχαν πολύ μεγαλύτερο αναπτυγμένο σύστημα υγείας. Δέχθηκε τα συγχαρητήρια όλου του πολιτισμένου κόσμου και έγινε σημείο αναφοράς για την οργάνωσή της και τα αποτελέσματά της. Εδώ μεγάλη συμβολή έχει και ο ελληνικός λαός που συμπορεύθηκε με τις επιταγές και τις υποδείξεις της πολιτείας χάρη στο υψηλό αίσθημα ευθύνης των πολιτών. Οι θεσμικά αναγνωρισμένοι κριτές θαύμασαν και τρελάθηκαν από την ετοιμότητα και την αποφασιστικότητα και την ταχύτητα αντιμετώπισης των πρώτων κρουσμάτων και ο ελληνικός λαός χαιρέτισε με αγαλλίαση αυτή την πρώτη ενέργεια, την οποία κι επιδοκίμασε τη στιγμή που άλλες χώρες στον κόσμο την πανδημία την πέρασαν με μεγάλα ποσοστά σε θανάτους και κρούσματα.
Συνοδοιπόροι όλοι εμείς των συντελεστών της αέναης αλλαγής της καθημερινής μας ζωής, βιώνουμε τον πόλεμο του κορονοϊού και είμαστε ετοιμοπόλεμοι για την καταπολέμησή του. Αποδεχόμαστε τις πολλαπλές και άκρως επιστημονικές γνώσεις καταπολέμησής του και αξιοποιούμε τις εφευρέσεις αυτές καθημερινά και ευελπιστούμε σύντομα να είμαστε σε θέση να πανηγυρίσουμε τη μεγάλη μας νίκη εναντίον του. Ο πρώτος κύκλος πέρασε με τις γνωστές συνέπειές του. Έκτοτε τα πράγματα άλλαξαν και δε συμβαίνει ό,τι συνέβαινε τότε. Η κόπωση από τη μακρόχρονη καραντίνα, η χαλάρωση, συνέπεια της μακρόχρονης διαμονής στο σπίτι, η αδιαφορία, αφού πολλοί πίστεψαν ότι η πανδημία τελείωσε, οι κολακευτικοί λόγοι που ακούστηκαν αλλά κυρίως η σφοδρή διαμάχη που προέκυψε μέσα από μια μερίδα πολιτών που ύψωσαν το πανό της αμφισβήτησης του κορονοϊού και δημιούργησαν μια μεγάλη σύγχυση στο θέμα, με συνέπεια να επικρατήσει ένα «αλαλούμ» και τους ανθρώπους να μη νιώθουν απαλλαγμένοι από το φόρτο των αποριών, των ερωτημάτων και των αμφισβητήσεων. Η αόρατη απειλή είναι πανταχού στη χώρα μας και είναι ικανή να μας επιφέρει πάμπολλα κρούσματα και πολλούς θανάτους. Δυστυχώς η μικρότητα, η ανευθυνότητα, η επιπολαιότητα ορισμένων προσώπων, δεν μπορεί να διακρίνει και να αντιμετωπίσει με δίκαιη κρίση και ευαισθησία συναντίληψης την όλη κατάσταση. Αν δεν το εννοήσει αυτό, τότε τα αποτελέσματα θα είναι τραγικά για τον τόπο.