σημερινούς απογόνους εκείνων, τους μαθητές Λυκείου, Γυμνασίου, Δημοτικού. Από το Νηπιαγωγείο δεν είχα απαιτήσεις!... Όμως γελάστηκα. Από τη δεύτερη εβδομάδα ο επαναστατικός ζήλος φούντωσε στα στήθη ορισμένων μαθητών, που άρχισαν να καταλαμβάνουν τα σχολεία τους. Τα δημόσια βέβαια, γιατί στα ιδιωτικά τέτοιος επαναστατικός ζήλος δεν περνάει. Εκεί βλέπεις οι γονείς πληρώνουν και τέτοια νταηλίκια και παλικαριές δεν περνούν, γιατί οι ίδιοι οι γονείς παίρνουν στο σπίτι το κουρμπάτσι.
Τα αιτήματα των μαθητών είναι διάφορα. Φέτος μάλιστα, με τον κορονοϊό ανάμεσα στα άλλα αιτήματα, απαιτούν τα τμήματα κάθε τάξης να μην έχουν παραπάνω από 15 μαθητές. Τα αιτήματά τους βέβαια θα μπορούσαν να τα θέσουν οι καθηγητές και οι σύλλογοι γονέων, αλλά καθηγητές και γονείς φαίνεται πως δεν είναι επαναστάτες σαν τα παιδιά τους.
Θα ρωτήσει βέβαια κανείς πόσοι είναι οι μαθητές που καταλαμβάνουν τα σχολεία τους, χωρίς να υπάρχουν βέβαια γι’ αυτούς ατομικές συνέπειες; Δεν ξέρω ακριβώς, αλλά υπολογίζω πως 10-15 θα είναι. Αγόρια βέβαια, γιατί τα κορίτσια δεν είναι γι’ αυτές τις δουλειές. Άιντε να βάλω και λίγους ακόμα, για τους οποίους βέβαια οι μανάδες κουβαλούν κάθε μέρα φαγητό, μια που νηστικό αρκούδι δε χορεύει. Και τι φαγητό! Το καλύτερο. Δεν μπορεί ο επαναστάτης κανακάρης να τρώει χειρότερο φαγητό από τον επαναστάτη γιο της γειτόνισσας!...
Δε γνωρίζω επίσης σε ποιες τάξεις φοιτούν οι καταληψίες. Υπολογίζω πάντως πως δεν είναι της τρίτης Λυκείου, γιατί αυτοί ως υποψήφιοι φοιτητές πρέπει το απόγευμα να παρακολουθούν το φροντιστήριο, εφόσον βέβαια φιλοδοξούν να πετύχουν στο πανεπιστήμιο, και οι καταλήψεις των σχολείων τους τούς απελευθερώνει πολύ χρόνο για διάβασμα, κάτι που έχουν ανάγκη. Βλέπεις, καταργήθηκε και ο συνυπολογισμός της βαθμολογίας της Γ’ Λυκείου για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο!... Το φροντιστήριο βέβαια ούτε σκέφτονται να το καταλάβουν, αν και το κτίριο, που συνήθως βρίσκεται κάπου στο κέντρο της πόλης, δεν έχει ούτε υποψία προδιαγραφής σχολείου.
Καταλήψεις σχολείων σε άλλες χώρες δε γίνονται. Τέτοια νταηλίκια εκεί δεν περνούν. Οι Έλληνες μαθητές βρίσκονται στην παγκόσμια εκπαιδευτική πρωτοπορία. Κι οι γονείς των επαναστατών καμαρώνουν ίσως που τα βλαστάρια τους κάνουν τέτοιες παλικαριές. Οι ίδιοι βέβαια δεν έχουν τέτοιο κουράγιο, αφού, απ’ ό,τι διάβασα στις εφημερίδες, στην προχθεσινή απεργία μόνο το 3% συμμετείχε, δηλ. μόνο τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του συνδικάτου τους.
Κι είναι ν’ απορεί κανείς που κάποιοι καθηγητές βγήκαν στην τηλεόραση να υποστηρίξουν τους καταληψίες μαθητές. Οι ίδιοι βέβαια από τη μία δεν μπορούν να προωθήσουν με απεργίες ή άλλους τρόπους τα αιτήματα, που στην ουσία αφορούν τους ίδιους, κι από την άλλη, κι αν ακόμα διαφωνούν με τις καταλήψεις, πού να βρουν το κουράγιο να έρθουν αντιμέτωποι με τους καταληψίες μαθητές. Κι είναι και τα κόμματα της αντιπολίτευσης -της κάθε αντιπολίτευσης- που στηρίζουν τέτοιες ενέργειες των μαθητών. Αρκεί να χαλούν τη σούπα της κάθε κυβέρνησης.
Θα μου πεις, ποια από τα αιτήματα των μαθητών θα ικανοποιηθούν από την κυβέρνηση, την κάθε κυβέρνηση. Πιθανόν κανέναν, αν και μερικά είναι εύλογα. Οι καταλήψεις όμως κάθε χρόνο πρέπει να γίνονται. Πρώτα- πρώτα γιατί γίνεται τζερτζελές στην τοπική και ευρύτερη κοινωνία. Ύστερα οι αρχηγοί των καταληψιών γίνονται ευρύτερα γνωστοί με τα ΜΜΕ, ιδιαίτερα την τηλεόραση. Μπορεί και να ενταχθούν σε κάποιο κόμμα, που στο μέλλον μπορεί να φανεί χρήσιμο για επαγγελματική αποκατάσταση του καταληψία. Ύστερα μπορεί κάποια όμορφη κοπελιά να γίνει θαυμάστρια του καταληψία!... Με τέτοια λοιπόν και άλλα «έπαθλα» μίας κατάληψης, πώς να μην επιδιώκουν κάποιοι μαθητές την κατάληψη των σχολείων τους!
Θα ρωτήσει βέβαια κανείς οι καθηγητές, οι γονείς, η Πολιτεία κ.λπ. τι κάνουν, για να σταματήσουν αυτόν τον εκπαιδευτικό παραλογισμό. Τίποτα. Απλά όπως λέει κι ο ποιητής μας Κ. Βάρναλης.
«Μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα
Προσμένουν ίσως κάποιο θάμα».
Από τον Γιάννη Μπασλή, δρ.φ.
