Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΠΕΡΑΣΑ το τριήμερο σ’ ένα μάλλον παραδεισένιο τοπίο, στη Μάνη... «Κατέβασα διακόπτες»: ούτε δελτία ειδήσεων, ούτε εφημερίδες, ούτε ίντερνετ, ούτε τηλεόραση... Ούτε καν Μουντιάλ!... Το βράδυ απλώς, ρωτούσαμε «ποιος κέρδισε» και υποδεχόμασταν την απάντηση με αδιαφορία... Όταν η φύση, με τον καυτό ήλιο της, την Ανατολή και (κυρίως) τη Δύση, το ξαφνικό αεράκι, το γαλάζιο της θάλασσας, ακόμη και τη μονοτονία της πέτρας, πρωταγωνιστεί, όλα τ’ άλλα φαντάζουν τόσο μικρά και τόσο αδιάφορα...
ΧΘΕΣ, «γύρισα στη ζωή» και προσπάθησα να ξανασυνδεθώ με ό,τι εγκατέλειψα το πρωί της περασμένης Παρασκευής... Η κυβέρνηση διάβασα, σκέφτεται (αν αληθεύει το σενάριο της «αριστερής παρένθεσης» που δημοσίευσε την Κυριακή η Real) να προκαλέσει, λέει, εκλογές, ώστε αν τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ (όπως είναι το πιθανότερο) να μεταφέρει σ’ αυτόν την «καυτή πατάτα» της προεδρικής εκλογής και να τον στείλει ξανά στην αντιπολίτευση, με τον ίδιο τρόπο που ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα σκέφτεται να την ανατρέψει: τη συμμαχία των 121 βουλευτών που θα μπλοκάρουν κάθε απόπειρα εκλογής προέδρου και θα οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές...
ΩΡΑΙΑ πράγματα... Με το που τελείωσαν οι εκλογές του Μαΐου, αντιπολίτευση και κυβέρνηση, το μόνο που σκέφτονται είναι οι επόμενες εκλογές και πώς θα τις κερδίσουν!...Η αντιπολίτευση απαγορεύει τα μπάνια στους βουλευτές της για να βρίσκονται σε εγρήγορση κι η κυβέρνηση αναζητεί τρικ για να αποφύγει το μοιραίο και να διαιωνίσει την παρουσία της στα πράγματα!... Ακόμα κι αν χρειασθεί να πάμε ξανά και ξανά σε εκλογές!... «Μια ζωή τα ίδια», σκέφτεσαι... Λες και το διάστημα μεταξύ των εκλογικών αναμετρήσεων είναι «χαμένος χρόνος»!... Λες και λύσεις στα τόσα προβλήματα της καθημερινότητας μπορούν να δώσουν μόνον οι εκλογές και όχι η διαχειριστική επάρκεια εκείνων που έλαβαν την εντολή ή οι προτάσεις εκείνων που τη διεκδικούν...
Η ΔΕΗ βγάζει εργαζομένους στους δρόμους... Συνταγματολόγοι «βγάζουν απ’ τα ρούχα τους» με όσα λένε, όσους έχουν στοιχειώδες άι κιού... Διάφορα νούμερα της πολιτικής ξεκινούν τη μέρα τους (κάθε μέρα!) στα τηλεοπτικά στούντιο και τσακώνονται τάχα για τη ΔΕΗ με το βλέμμα στις προσεχείς εκλογές... Και η ΚΝΕ διαδηλώνει μαζικά κατά του ενδεχομένου επέμβασης των «ιμπεριαλιστών» στην Κεντρικοαφρικανική Δημοκρατία, Σάββατο πρωί, στην έρημη Λάρισα, στους τριάντα τρεις βαθμούς Κελσίου υπό σκιάν!...
ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΑΙ: είναι δυνατόν τόπος σαν και τον δικό μας, με ομορφιά που σου κόβει την ανάσα, να κατοικείται από τόσο προβληματικό πληθυσμό; Τόπος που μπορεί να παράγει πλούτο με στοιχειώδη εκμετάλλευση της φυσικής του ομορφιάς (με το που ήρθαν τα δύσκολα, καταφέραμε με ελάχιστη επιπλέον προσπάθεια να αυξήσουμε τους τουρίστες μέσα σε μια διετία σε ποσοστό που παράγει ήδη θετικά συναισθήματα) να περιμένει από τις εκλογές σωτηρία; Να κονταροχτυπιέται με τον ιμπεριαλισμό καλοκαιριάτικα, αντί να προσπαθεί να αποδειχθεί καλύτερος από τους ανταγωνιστές του στη «βαριά βιομηχανία» της χώρας; Τόση φαιά ουσία, να ξοδεύεται, για το πώς θα «τη φέρει» το ένα κόμμα στο άλλο και όχι για το πώς θα «τη φέρει» (με την καλή έννοια) η Ελλάδα, αξιοποιώντας τις δυνατότητές της σ’ όσους μας έχουν ξεγραμμένους; Τόση φαιά ουσία για το πώς θα αναγνωρίσουμε πλασματικά χρόνια για να μην δουλέψουμε και όχι για το πώς θα είμαστε πιο παραγωγικοί; Τόση φαιά ουσία για το πώς θα εισπράξουμε «μούφα» επιδοτήσεις κι όχι για το πώς θα βγάλουμε καλό λάδι, νόστιμες ντομάτες, ασύγκριτα πορτοκάλια, ώστε να εξασφαλίσουμε εισόδημα εφ’ όρου ζωής; Τόση φαιά ουσία για το πώς θα πάρουμε πάνω στο «φόρτε» της ζήτησης, δέκα – είκοσι ευρώ παραπάνω από το κάθε δωμάτιο κι όχι για το πώς θα υποχρεώσουμε τον τουρίστα να έρχεται κάθε χρόνο στην Ελλάδα;
ΜΙΑ κυβέρνηση που μηχανεύεται τρόπους για να κερδίσει τις εκλογές και δεν επενδύει στα αποτελέσματα της διακυβέρνησης της, ώστε να μην κινδυνεύει από μια ανεύθυνη αντιπολίτευση... Ένας παραγωγός που θέλει να πλουτίσει από τις επιδοτήσεις και όχι από την αποδοχή των προϊόντων του... Ένας ξενοδόχος που ιεραρχεί την «αρπαχτή» πάνω από τη ζεστή φιλοξενία και την παροχή καλών υπηρεσιών προς τον φιλοξενούμενο... Ένας εργαζόμενος που στον κώδικα αξιών του βάζει την απόδραση από τη δουλειά, πάνω από τη χαρά της δημιουργίας... Ένας δεκαοκτάχρονος που νομίζει ότι εχθρός είναι ο ιμπεριαλισμός και όχι η αδυναμία κατανόησης της σύγχρονης πραγματικότητας... Παραλλαγές στο ίδιο θέμα όλα αυτά... Στον ελληνικό τρόπο σκέψης που αντί να διδαχθεί από την απλότητα της φύσης που τον περιβάλλει, καταφεύγει σε παρά φύσιν λογικές για να βρει τη λύση...
