τις αναλύσεις των ακαδημαϊκών, των ειδικών αναλυτών και δημοσιογράφων, αλλά και τις συζητήσεις μεταξύ των ακαδημαϊκών και γενικά των εκπαιδευτικών, για την κακή επίδοση των υποψηφίων και τις πολύ χαμηλές βάσεις. Το συμπέρασμα που έβγαλα εγώ από όσα διαβάζω είναι ότι είτε η υποκρισία περισσεύει, είτε η άγνοια της πραγματικότητας είναι τόσο μεγάλη που προκαλεί τύφλωση! Δεν μιλάμε για τους παράγοντες του Υπουργείου Παιδείας οι οποίοι έχουν χάσει τη φωνή τους. Είναι οι ίδιοι οι οποίοι όταν διοικούσαν άλλοι, ύψωναν σημαία για τη βάση του 10, την αξιολόγηση και τους άριστους.
Εγώ πιστεύω ότι τα πράγματα είναι απλά και δεν φταίει ούτε ο κορονοϊός ούτε η κακή εκπαίδευση, ούτε η κακή ποιότητα των σχολείων μας, ούτε οι κακοί μαθητές, ούτε οι κακοί καθηγητές. Αυτό που φταίει είναι ο πληθωρισμός των πανεπιστημιακών τμημάτων και η παντελής κατάργηση της επαγγελματικής και τεχνικής εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων. Και όχι μόνο η κατάργηση της τεχνικής εκπαίδευσης αλλά η αναίσχυντη απαξίωσή της στα μάτια όλων των Ελλήνων, οι οποίοι πλέον θεωρούν την εργασία με τα χέρια κάτι σαν έγκλημα. Για αυτή την αντίληψη την ευθύνη φέρει ακέραια όλο το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, συνολικά και διαχρονικά.
Συγκεκριμένα : όταν κάθε χρόνο στην Ελλάδα έχουμε 70.000 περίπου αποφοίτους από το Λύκειο και στα πανεπιστήμια έχουμε περίπου ισάριθμες θέσεις διαθέσιμες, όλοι οι υποψήφιοι θα πάρουν κάποια θέση στο πανεπιστήμιο δίνοντας έστω και λευκή κόλλα. Αυτό ακριβώς έγινε φέτος με δεδομένο ότι δεν υπάρχει η βάση του 10. Η απάντηση των «ειδικών» να θεσμοθετήσουμε επιτέλους τη βάση του 10 δεν είναι ρεαλιστική , γιατί σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει κλείσουν τα μισά πανεπιστημιακά τμήματα. Και αν ο «ειδικός» συνεχίσει να επιμένει ότι αυτό πρέπει να γίνει, δηλαδή να μείνουν μόνο τα τμήματα που θα είναι άξια να επιζήσουν, η απάντηση είναι: και τι θα γίνουν οι 30.000 απόφοιτοι Λυκείου τον χρόνο, οι οποίοι στα 17 τους, ανειδίκευτοι και με μια «απέχθεια» για την τεχνική εκπαίδευση, θα μπαίνουν στην ανεργία; Βέβαια στο σημείο αυτό φίλος μας ο «ειδικός» μπορεί να επιμείνει ότι υπάρχει και η ιδιωτική εκπαίδευση, τα κολέγια και τα ΙΕΚ, και οι σπουδές στο εξωτερικό βρε αδελφέ….Τι σημαίνει άραγε αυτό για την Ελλάδα και τους Ελληνες ας αναρωτηθεί ο καθένας μας.
Ο πληθωρισμός των πανεπιστημιακών τμημάτων, τον οποίο κυρίως προκάλεσε η κατάργηση των ΤΕΙ και η μετατροπή τους σε μια νύχτα σε πανεπιστημιακά τμήματα, ( χωρίς καμία μελέτη και μόνο για πελατειακούς λόγους), είναι η αιτία η οποία αν δεν διορθωθεί έγκαιρα, θα οδηγήσει την ελληνική εκπαίδευση σε ολική καταστροφή. Η Ελλάδα αυτόν τον καιρό δεν χωράει άλλους πτυχιούχους Πανεπιστημίου. Στην Ελλάδα λείπουν εξειδικευμένοι τεχνίτες, επαγγελματίες, και τεχνολόγοι. Ρίξτε μια ματιά στις εργολαβίες ιδιωτικών και δημοσίων έργων, όλοι οι τεχνίτες είναι αλλοδαποί.
Ρίξτε μια ματιά στις προκηρύξεις των δήμων: δεν βρίσκουμε εξειδικευμένους τεχνίτες, δεν βρίσκουμε κηπουρούς, δεν βρίσκουμε ακόμα και επαγγελματίες οδηγούς. Αντίθετα υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός πτυχιούχων οι οποίοι εργάζονται στην καθαριότητα. Ρωτήστε στα καταστήματα εστίασης που συχνάζουμε όλοι μας, τους σερβιτόρους και τους επιχειρηματίες, θα εκπλαγείτε πόσοι από αυτούς είναι πτυχιούχοι. Όσοι νέοι από την άλλη πλευρά θέλουν να τιμήσουν το πτυχίο τους θα φεύγουν στο εξωτερικό και καλά κάνουν και εγώ το ίδιο θα έκανα! Από την άλλη πλευρά ο πληθωρισμός των πανεπιστημιακών τμημάτων υποβαθμίζει την εκπαίδευση στα πανεπιστήμια ειδικά τα τμήματα θετικών και πολυτεχνικών σχολών, διότι δεν μπορεί να γίνει εκπαίδευση σε τμήματα 200 ατόμων και άνω. Και οι πόροι που πρέπει να διατεθούν αυξάνονται αναλόγως με την αύξηση των φοιτητών.
Η κατάργηση των ΤΕΙ σηματοδότησε την ολοκληρωτική απαξίωση της τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων. Το επιχείρημα που κυριάρχησε τον καιρό των συζητήσεων για την κατάργηση των ΤΕΙ, ότι τα ιδρύματα είχαν πια γίνει πανεπιστήμια και ότι ήταν άδικο να θεωρούνται κατώτερα είναι τελείως αίωλο. Η αξία των ΤΕΙ ήταν ο τεχνολογικός χαρακτήρας της εκπαίδευσης , που με απλά λόγια σημαίνει εργαστηριακή εκπαίδευση, εκπαίδευση στην πράξη, εκπαίδευση στο επάγγελμα.
Χαίρομαι όταν βλέπω παλιούς φοιτητές μου να έχουν σταδιοδρομήσει «με την αξία των χεριών τους» να είναι άριστοι τεχνίτες, άριστοι επιχειρηματίες. Γιατί ο πτυχιούχος του Πολυτεχνείου δεν θα πιάσει το καλέμι και το κατσαβίδι . Αυτά τα παιδιά από εκεί ξεκίνησαν και σήμερα είναι επιτυχημένοι εργολάβοι και επιχειρηματίες . Η αξία των ΤΕΙ ήταν στο ότι δεν ήταν πανεπιστήμια, στο ότι ξεχώριζαν από τα πανεπιστήμια. Δυστυχώς η κάθε ελληνική κυβέρνηση και όλη η εκπαιδευτική κοινότητα θεωρούσαν διαχρονικά τα ΤΕΙ κατώτερες σχολές και αυτό το πέρασαν σε όλους τους Έλληνες δηλαδή «την αντίληψη ότι είναι ντροπή που το παιδί τους πέρασε στα ΤΕΙ».
Η κατάργηση των ΤΕΙ κατά τη γνώμη μου οδήγησε στην περαιτέρω υποβάθμιση μέχρι τελικής εξαφάνισης της Μέσης Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Κάθε κυβέρνηση εξαγγέλλει νομοσχέδια και μένει μόνο σε επικοινωνιακά τρικ και κινήσεις που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην εξαφάνισή της. Ακόμα περιμένουμε το περίφημο νομοσχέδιο για την τεχνική-επαγγελματική εκπαίδευση της νυν κυβέρνησης.
Η τεχνική-επαγγελματική εκπαίδευση απαιτεί πόρους και καμία κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν διέθεσε ούτε ένα ευρώ (με λαμπρή εξαίρεση την υπουργία Αρσένη, που η ιστορία κάποια στιγμή θα δικαιώσει). Ούτε η σημερινή κυβέρνηση δείχνει διάθεση να επενδύσει στην τεχνική εκπαίδευση. Εγώ προσωπικά για άλλη μια φορά κραυγάζω «μειώστε πόρους από τα πανεπιστήμια και φτιάξτε μια σύγχρονη τεχνική-επαγγελματική εκπαίδευση, η οποία θα ξεκινάει από την Α' Λυκείου» . Το παιδί δεν πιάνει κατσαβίδι στα 17, αλλά από μικρό. Παράλληλα πρέπει να δημιουργηθούν από το νηπιαγωγείο έως την Γ' Λυκείου, τεχνικά μαθήματα έτσι ώστε να αρθεί επιτέλους το μίασμα της χειρωνακτικής εργασίας που διακατέχει όλη την ελληνική κοινωνία. Και είμαι σίγουρος ότι σύντομα θα αρχίσει η συζήτηση για την επανίδρυση κάποιας νέας μορφής Τεχνολογικών Ιδρυμάτων . Και ίσως τότε κάποιοι θα κοκκινίσουν από την ντροπή τους, αν έχουν τσίπα φυσικά!
(*) Ο κ. Γιώργος Σούλτης είναι εκπαιδευτικός πρώην ΤΕΙ Λάρισας.
