Κόντρα σε πολίτες με άποψη για τα πάντα, κριτές των πάντων με το πληκτρολόγιο ανά χείρας. Κόντρα σε ανενεργούς πολίτες που περιμένουν να τα φροντίσει όλα το Κράτος, χωρίς να κάνουν κάτι αυτοί, χωρίς να αναλάβουν καμία ευθύνη.
Σε πολίτες που αλλάζουν γνώμη ανάλογα με το τι τους βολεύει, ρίχνοντας πάντα το φταίξιμο αλλού και ποτέ στους εαυτούς τους. «Ανοίξτε τα σύνορα θα πεθάνουμε, από τον ιό της φτώχειας». «Γιατί ανοίξατε τα σύνορα και αυξήθηκαν τα κρούσματα;».
Ενάντια σε καθημερινές αντιπαραθέσεις χωρίς λογική από ανθρώπους που πιστεύουν ότι ξέρουν περισσότερα από τους ειδικούς επιστήμονες. Παλεύοντας με συνωμoσιολογίες και σαθρά επιχειρήματα που θέλουν τους θανάτους από τροχαία, από κάπνισμα να ξεπερνούν αυτούς από κορονοϊό. Χωρίς να σκέφτονται ότι ακόμα και έτσι, στη μια περίπτωση μιλάμε για επιλογές, ενώ στην άλλη για αδικία και έγκλημα. Είναι ανεύθυνο ο ιός να διασπείρεται από πολίτες που παρά τις προειδοποιήσεις για μέτρα προστασίας, δεν τα τηρούν αδιαφορώντας για την ανθρώπινη ζωή, ακόμα και των δικών τους ανθρώπων.
Αρχικά προσπαθούσαμε να πείσουμε ότι υπάρχει ιός, καθώς οι εντατικές γέμιζαν. Στη συνέχεια παλεύαμε να πείσουμε πως τα κρούσματα αυξάνονται και δεν είναι υπερβολή. Αργότερα να δικαιολογήσουμε γιατί αλλάζουν οι οδηγίες, ενώ αυτή τη γνώση είχαμε τότε. Πλέον προσπαθούμε να πείσουμε τους ειδικούς του fb για την αναγκαιότητα της χρήσης μάσκας σε κλειστούς χώρους και στα σχολεία. Η επιστήμη πάντα μαθαίνει, προοδεύει και μεταβάλλεται. Συνέχεια αναζητάμε τη γνώση και την αναθεωρούμε. Κάποιοι πρέπει να καταλάβουν ότι οι οδηγίες μπορεί ν’ αλλάζουν.
Οι πολίτες που αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο οφείλουν να αντιδράσουν με υπευθυνότητα τηρώντας, αλλά και ζητώντας φωναχτά αποστάσεις, φορώντας αλλά και απαιτώντας μάσκα στα καταστήματα, στους συγγενείς, στους φίλους.
Ο έξυπνος πολίτης δεν ζει με τον φόβο του ιού, αλλά γίνεται μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος. Η μάσκα δεν είναι εξαναγκασμός της κυβέρνησης για να μας ελέγχει, είναι η συμβολή ενός υπεύθυνου πολίτη στη διασφάλιση της δημόσιας υγείας. Είναι ο σεβασμός στον συμπολίτη, όπως θα έπρεπε να δείχνουμε και όταν παρκάρουμε, όταν πετάμε τα σκουπίδια μας, με το πόσο δυνατά έχουμε τη μουσική. Στην πρώτη περίπτωση η αδιαφορία μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο ενώ στη δεύτερη σε μία όχληση.
Ως ιατρός θέλω να θεραπεύω και όχι να βλέπω να νοσούν και να υποφέρουν ο παππούς μου, η μητέρα σου, η γιαγιά του, καταλήγοντας ένας ακόμα αριθμός στα θύματα. Είναι θλιβερό πολίτες να στοχοποιούνται γιατί νόσησαν και όλοι οι άλλοι να κρίνουν και να δικάζουν στα λαϊκά δικαστήρια χωρίς καν να τηρούν τα μέτρα για τον περιορισμό της διασποράς!
Καταλάβετε όλοι πως πρέπει να ζήσουμε με τον ιό, ίσως για πολύ καιρό! Η ζωή πρέπει να συνεχιστεί παίρνοντας μέτρα.
Όσα μέτρα και να ληφθούν, όμως, δεν πρόκειται να αποδώσουν, εάν δεν ενεργοποιήσουμε το αίσθημα της ατομικής ευθύνης για να ανακόψουμε τη διασπορά του ιού.
Η αδιαφορία και η ελαφρότητα θα στοιχίσει αδιάκριτα ζωές παππούδων, γονιών, αδελφών, ξαδέλφων και φίλων.
Πώς μπορείς να το ανεχθείς και να νιώθεις καλά; Ας μην αποτύχουμε να τους προστατέψουμε.
* Η Λία Ρογγανάκη είναι γενικός- οικογενειακός ιατρός,
περιφερειακή σύμβουλος
