Ραγδαία άνοδος των κρουσμάτων

Από την Καλλίτσα Γκουράβα – Δικτά
λογοτέχνη, συγγραφέα

Κάθε μέρα με κομμένη την ανάσα παρακολουθούμε τη ραγδαία άνοδο των κρουσμάτων του περιβόητου και… πεισματάρη κορονοϊού. Βάλθηκε να μας… εξοντώσει φαίνεται.

Αλλά και εμείς τι κάνουμε; «Πελεκάμε πάνω στο ποδάρι μας». Έτσι λέμε στο χωριό μου (Ανατολή Αγιάς). Τι θέλω να πω μ’ αυτό; Το καταλαβαίνετε νομίζω. Με το που χαλάρωσαν τα μέτρα… ξεσαλώσαμε, που λέει ο λαός. Κυκλοφορούμε έξω στα σουπερ-μάρκετ και σε άλλους κλειστούς χώρους, που επιβάλλεται η μάσκα χωρίς μάσκες.
Και δεν τηρούμε τις αποστάσεις που κι αυτές επιβάλλονται. Γάμοι με… πεντακόσιους καλεσμένους, πανηγύρια, πάρτι στα μπαράκια των νησιών κυρίως, αλλά και σε ιδιωτικές βίλες, ξεφαντώματα, ο ένας πάνω στον άλλον. Και φυσικά δεν φταίνε μόνο αυτοί που διοργανώνουν τα πάρτι, αλλά κι αυτοί που παίρνουν μέρος και δέχονται τις προσκλήσεις.
Πώς να μην έχουμε άνοδο των κρουσμάτων και γιατί μας πιάνει πανικός; Αφού εμείς οι ίδιοι είμαστε υπεύθυνοι και υπόλογοι. Ας πέσουν μερικά πρόστιμα… κατακέφαλα να δεις πώς συμμορφωνόμαστε.
Στις εκκλησίες, η Ιερά Σύνοδος έβγαλε απόφαση να φοράνε οι πιστοί μάσκες κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας. Το ανακοίνωσαν και οι ιερείς από το βήμα. Αλλά ούτε και σ’ αυτό υπακούσαμε, χρειάστηκε να επέμβει η αστυνομία.
Είναι αλήθεια ότι είναι δύσκολο, δεν μπορείς να αναπνεύσεις, αλλά τι θα γίνει; Πώς θα μειώσουμε τα κρούσματα; Όταν ήμασταν σε καραντίνα τα κρούσματα κάθε ημέρα μειώνονταν. Αλλά πόσο μπορούσε να κρατήσει αυτό; Κάποτε έπρεπε να ανοίξουν και τα μαγαζιά και τα ξενοδοχεία, να μπορέσει να κινηθεί η αγορά. Όμως με υπευθυνότητα στα μέτρα που πρότειναν οι επιστήμονες και οι κυβερνώντες.
Τώρα ανακοινώθηκε ένα καινούριο μέτρο. Κλειστά τα μπαρ απ’ τις δώδεκα τα μεσάνυχτα και μετά. Όμως η νεολαία, φαίνεται έχει… συνθηκολογήσει με τον κορονοϊό και βρήκε τρόπο να ξεφαντώσει. Στις πλατείες και στις παραλίες. Ο Θεός να βάλει το χέρι του και μυαλό σ’ αυτούς τους ατίθασους νέους, που δεν υπακούουν σε κανένα μέτρο.
Τι να σου κάνει κι ο Τσιόδρας και ο Χαρδαλιάς.
Τι κι αν τα είπαν και εξακολουθούν να τα λένε.»Φωνή βοώντος εν τη ερήμω», όπως ήταν και ο τίτλος ενός άλλου προηγούμενου άρθρου μου. Γι’ αυτό είπα «πελεκάμε πάνω στο ποδάρι μας» κατά τη ρήση του χωριού μου.
Ας μαζευτούμε λιγάκι βρε παιδιά. Απ’ τη μία ο φόβος μην έρθει και σε εμάς αυτός ο ιός και από την άλλη η τόση χαλάρωση, δεν συμφωνούν αυτά τα δύο. Τα περισσότερα κρούσματα όπως ακούμε είναι εσωτερικά, όχι απ’ τους τουρίστες. Δεν βλέπουμε τι γίνεται σε άλλες χώρες; Αν ακολουθήσουμε αυτήν την τακτική και δεν συμβιβαστούμε με τα μέτρα, θα φθάσουμε κι εμείς σ’ αυτά τα νούμερα των κρουσμάτων και θα θρηνήσουμε αγαπημένα μας πρόσωπα.
Δεν χρειάζεται πανικός βεβαίως, όπως είπε κι ο κ. Χαρδαλιάς, αλλά προσοχή και υπευθυνότητα. Αλλά δεν είναι μόνο οι νέοι, είναι και κάποιοι ηλικιωμένοι που έχουν «τα μυαλά πάνω απ’ τη σκούφια τους», όπως λέει πάλι ο σοφός λαός.
Προχθές συνάντησα έναν φίλο μου. Μιλήσαμε γι’ αυτό που μας απασχολεί αυτόν τον καιρό. Και ξέρετε τι μου είπε; «Δεν βαριέσαι, αν είναι να πάω απ’ τον κορονοϊό ας πάω, τη ζωή μου την έχω ζήσει».
Δεν είναι έτσι καλέ μου φίλε, αν δεν σκέφτεσαι τον εαυτό σου, σκέψου την οικογένειά σου, τους ανθρώπους του περιβάλλοντός σου, που έρχεσαι σε άμεση επαφή. Αν δεν υπήρχε αυτή η ανευθυνότητα δεν θα είχαμε κι αυτή τη ραγδαία άνοδο των κρουσμάτων.