Κατακαημένη δημόσια εκπαίδευση

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

ΟΙ πρόσφατες τοποθετήσεις μελών κομμάτων ή κομματικών στελεχών σε θέσεις δημόσιας διοίκησης, προκάλεσαν μια δημόσια αλλά ανούσια αντιπαράθεση κομματικών φορέων. Υπήρξαν μάλιστα και ανακοινώσεις με τις οποίες καταγγέλλονταν οι εξελίξεις την ώρα

που όλα – μηδενός εξαιρουμένου – τα κυβερνώντα κόμματα μοίρασαν αξιώματα σε ημετέρους μετατρέποντας το κράτος σε λάφυρο των κομμάτων.
Οι προηγούμενοι τοποθέτησαν («μοίρασαν») διοικήσεις στα νοσοκομεία (σ.σ. και όχι μόνο) με βάση τα κόμματα που συμμετείχαν στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, με τη ΝΔ ως αντιπολίτευση και τα ΜΜΕ που τη στήριξαν, να καταγγέλλουν τότε τον κομματισμό του κράτους, τον αυξημένο αριθμό των μετακλητών κλπ.
Σήμερα ως κυβέρνηση η ΝΔ, ξέχασε τι έλεγε ως αντιπολίτευση και τοποθέτησε στα νοσοκομεία ό,τι απόθεμα διέθετε στις κομματικές δεξαμενές, ενώ για δικαιολογίες ψιθυρίζονται ψευδοεπιχειρήματα περί άμισθων θέσεων.
Για πολλοστή φορά να αποσαφηνίσουμε ότι η κριτική δεν αφορά στα πρόσωπα, πολύ δε περισσότερο στα συγκεκριμένα, την κομματική πρακτική στηλιτεύουμε.
Το μείζον για να επιστρέψουμε στις τοποθετήσεις δεν είναι αν η θέση του αντιπροέδρου του ΓΝΛ είναι άμισθη αλλά στο γεγονός ότι σε μεγάλα νοσηλευτικά ιδρύματα οι διοικούντες θα πρέπει να γνωρίζουν από δημόσια διοίκηση, από διοίκηση μονάδων υγείας, από οικονομικά της υγείας, από πολιτικές υγείας κλπ.
Συνεπώς οι διοικούντες θεωρητικά θα έπρεπε να προέρχονται από ένα τέτοιο πεδίο. Στην πράξη ωστόσο, κόμματα και βουλευτές διαγκωνίζονται στις πύλες του (εκάστοτε) Μαξίμου για να τοποθετήσουν ημετέρους. Να κάνουν τι; Να μεταφέρουν στον ασθενή – ψηφοφόρο το ενδιαφέρον του κ. υπουργού για την κατάσταση της υγείας του; Αντί να σχεδιάσουν παρεμβάσεις, να «τρέξουν» έργα κλπ.
Αναξιοποίητοι παραμένουν διαθέσιμοι πόροι του ΕΣΠΑ Θεσσαλίας ενώ οι ανάγκες διογκώνονται, αφού είναι γνωστό πως μετά τα μνημόνια, το κόστος της υγειονομικής και της φαρμακευτικής περίθαλψης μεταφέρθηκε στην τσέπη του ασφαλισμένου και όλο και περισσότεροι καταφεύγουν στους γιατρούς του νοσοκομείου μη έχοντας να πληρώσουν ιδιώτες γιατρούς. Ωστόσο ο προϋπολογισμός του ΠΠΓΝΛ για παράδειγμα, παραμένει καθηλωμένος και διαρκώς μειούμενος την τελευταία 10ετία.
Όπως στα νοσοκομεία έτσι προχθές και στη δημόσια εκπαίδευση, τοποθετήθηκαν προσωρινά - αλλά σε κάθε περίπτωση «γαλάζιοι» - διευθυντές Εκπαίδευσης. Με το Υπουργείο Παιδείας να τονίζει μάλιστα πως επιλέχθηκαν με βάση αξιοκρατικά κριτήρια, προκαλώντας θυμηδία.
Δηλαδή στελέχη των κατά τόπους ΝΟΔΕ της ΝΔ ή βουλευτές, άφησαν την υπουργό και την αρμόδια επιτροπή να επιλέξει με βάση το μεταπτυχιακό, την εμπειρία στη διοίκηση κλπ προσόντα των υποψηφίων; Και δεν βρέθηκε ούτε για δείγμα ένας μη Νεοδημοκράτης εκπαιδευτικός που να πληροί τις προϋποθέσεις; Αστείες δικαιολογίες. Αποτελούσε κοινό μυστικό πως οι συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ, με εξαίρεση την περίπτωση της Μαγνησίας, «γνώριζαν» από ημέρες ποιος θα αναλάβει και πού.
Δικούς του περιφερειακούς διευθυντές τοποθέτησε και ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το καλύτερο το είχαμε ζήσει επί ΠΑΣΟΚ όταν οι θέσεις του νεοσυσταθέντος τότε θεσμού του περιφερειακού διευθυντή κατανεμήθηκαν περίπου ισάριθμα μεταξύ της ΠΑΣΚ δασκάλων και της ΠΑΣΚ καθηγητών.
Η καημένη, κατακαημένη δηλαδή, δημόσια εκπαίδευση πάνε δεκαετίες τώρα που βασανίζεται από τον θανάσιμο εναγκαλισμό παρατάξεων και συνδικαλιστών, όπως επίσης απαξιώθηκε σκοπίμως από τους «ερασιτεχνισμούς» των εκάστοτε υπουργών Παιδείας.
Οι αποφάσεις των οποίων δεν διακρίνονται και για τον χριστιανισμό τους, σιγά τώρα, οικονομικά συμφέροντα εξυπηρετούσαν, ενώ σταδιακά μετέτρεψαν την εκπαίδευση σε εκπαιδευτικοκεντρική για να θολώσουν τα νερά. Το κυρίαρχο αίτημα αφορούσε στους μαζικούς διορισμούς, στις περιοχές τοποθέτησης, στις αποσπάσεις κλπ.
Άλλο όμως η δημιουργία θέσεων εργασίας με σταθερές μορφές απασχόλησης και άλλο η κατάχρηση του συνδικαλιστικού δικαιώματος, να κλείνουν τα σχολεία για την ανάδειξη αιρετών στα υπηρεσιακά συμβούλια. Πρέπει δηλαδή να χαθούν μαθήματα ενώ οι εκλογές μπορούν να γίνουν Σάββατο ή Κυριακή ή έστω κάποιο απόγευμα εργάσιμης;
Που δεν είναι το μείζον βέβαια για την κατάντια του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας αλλά είναι ενδεικτικό. Μείζον πρέπει να θεωρηθεί το γεγονός ότι οι μαθητές της Γ’ Λυκείου – πρακτική δεκαετιών πλέον - εγκαταλείπουν μαζικά το σχολείο μετά το Πάσχα και ξημεροβραδιάζονται, Σάββατα και Κυριακές, στα φροντιστήρια για να πετύχουν στις πανελλαδικές. Όνειδος.
Με την ευκαιρία, μετά τις φετινές πανελλαδικές και τα αποτελέσματα των επιδόσεων των υποψηφίων, οι ειδικοί κάθονται ακόμη στις καρέκλες τους, παραμένουν στις θέσεις τους; Εκτιμούν πως οι μαθητές ευθύνονται για αυτό το εύρος της αποτυχίας;
Ουσιαστικό πρόβλημα αποτελεί το γεγονός ότι ο κάθε υπουργός Παιδείας – ακόμη και της ίδιας κυβέρνησης - αυτοσχεδιάζει. Πέρσι διαγωνίστηκαν στην Κοινωνιολογία, φέτος θα εξετασθούν ξανά στα Λατινικά; Πέρσι ίδρυσαν νέα Νομική Σχολή στην Πάτρα και φέτος την κατήργησαν; Τέσσερις Νομικές στην Ελλάδα;
Πέρυσι ίδρυσαν νέα Τμήματα (και) στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και φέτος δεν τα συμπεριέλαβαν στις αντιστοιχίες. Τι πτυχία θα πάρουν οι απόφοιτοι; Να πληρώσουν οι γονείς για τις σπουδές των παιδιών τους ενώ η σχολή δεν θα τους δώσει πτυχίο; Μετά από 4 – 5 χρόνια σπουδών, όχι μόνο θα πάρουν πτυχίο χωρίς αντίκρισμα στην αγορά εργασίας, αλλά πτυχίο χωρίς αντιστοιχία. Τραγικό.
Σε μια χώρα όπου – σε αντίθεση με άλλες - έχουμε δωρεάν εκπαίδευση με την έννοια του ότι ο φοιτητής δεν πληρώνει δίδακτρα για να σπουδάσει σε πανεπιστήμιο.
Ουσιαστικό πρόβλημα αποτελεί το γεγονός ότι σε Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, οι εκπαιδευτικοί παραμένουν χωρίς αξιολόγηση.
Αλλά ποιος εκπαιδευτικός θα δεχθεί την αξιολόγηση από έναν κομματικό μηχανισμό εκπαίδευσης; Δικαιολογημένα δεν είναι της εμπιστοσύνης. Δεν είναι γνωστές οι χειρουργικής ακρίβειας συνεντεύξεις δασκάλων και καθηγητών για τις θέσεις των διευθυντών; Δεν μοίραζαν τις θέσεις οι παρατάξεις, οι αιρετοί στα υπηρεσιακά συμβούλια και οι προϊστάμενοι; Έκοβε ο ΠΑΣΚίτης αιρετός στη συνέντευξη όσα δέκατα χρειαζόταν στη βαθμολογία και έδινε αντίστοιχα ο ΔΑΚίτης όσα απαιτούνταν προκειμένου ημέτεροι να καταλάβουν τις θέσεις στα σχολεία της επιθυμίας τους. Ντροπής πράγματα.
Αναρίθμητα τα ποσοτικά και ποιοτικά προβλήματα γενικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης. Φέτος οι πανελλαδικές απογύμνωσαν το σύστημα, ενώ ο κορονοϊός επιβεβαίωσε τις παθογένειες. Παράλληλα απέδειξε βέβαια – να και μια ενθαρρυντική εξαίρεση - ότι διαθέτουμε και κάποιους εκπαιδευτικούς που κοσμούν την εκπαίδευση. Δίδαξαν στα παιδιά για παράδειγμα ό,τι μπόρεσαν, δεν επαναπαύθηκαν στην καταγγελία ότι κατέρρευσε το sch.gr
Η δημόσια εκπαίδευση έχει αποθάνει προ πολλού αλλά αυτό δεν εμποδίζει τα εκάστοτε κυβερνώντα κόμματα να θεωρούν τις θέσεις δημόσιας διοίκησης, ως βιλαέτι τους. Δυστυχώς...
Β. ΚΑΚΑΡΑΣ