Διαμάχη για κάμερες στην τάξη

Κάμερες στην τάξη. Υπέρμαχοι και πολέμιοι έχουν τα επιχειρήματά τους. Ολοφάνερες και οι αντιφάσεις που προκύπτουν. Ας τα δούμε:

Οι υποστηρικτές του «όχι στις κάμερες» είναι… εκτός θέματος.
Η άποψη εκκινεί με ολοφάνερα σωστά επιχειρήματα όπως: Η τάξη και το μάθημα είναι μια δυναμική που εξελίσσεται διαφορετικά σε κάθε 45λεπτο, είναι ένα θεατρικό δρώμενο που ενσωματώνει τον αυθορμητισμό, έχει τις μικρές ή μεγάλες συγκρούσεις, τις οποίες καλείται να χειριστεί επιδέξια ο κάθε καθηγητής, ώστε να διαφυλάξει το παιδαγωγικό κλίμα - την εκπαιδευτική διαδικασία, όσο και τις σχέσεις των μαθητών του. Και γι’ αυτόν τον λόγο δεν θέλουμε τις κάμερες στην τάξη, που φιμώνουν, καταπιέζουν, καταγράφουν προσωπικά δεδομένα, δηλαδή γίνονται ο χαφιές της παιδαγωγικής ατμόσφαιρας κ.λπ.
Όμως ξεχνάνε οι υποστηρικτές της ότι είχαμε να λύσουμε το ξαφνικό κλείσιμο των σχολείων, το αβέβαιο χρονικό άνοιγμα και το «χάσιμο» της εκπαιδευτικής χρονιάς.
Από τις 14 Μαρτίου, προτάθηκαν -σε εθελοντική βάση- δύο μέθοδοι, η ασύμμετρη και η σύγχρονη (με κάμερες ) διδασκαλία, με μόνο επαναλήψεις μαθημάτων. Στις 18 Μαΐου -οπότε άνοιξαν τα σχολεία- έπρεπε να λυθεί και ένα εκπαιδευτικό πρόβλημα: Τι θα γίνει με τους μαθητές που φοβόντουσαν, δεν μπορούσαν να επιστρέψουν στις «μισές» τάξεις; Εδώ επιλέχθηκε η συνέχιση της διδασκαλίας με κάμερα, ώστε το μάθημα της τάξης να το παρακολουθούν και να συμμετέχουν, διά ζώσης, οι λίγοι μαθητές που θα ήταν στο σπίτι. Και η τροπολογία σαφέστατη, καταγράφει, ότι λόγω του κορονοϊού- και όσο διαρκεί αυτή η δυσκολία (επαναλαμβάνω, όσο διαρκεί η δυσκολία) έχει ισχύ η εν λόγω διδασκαλία.
Πού είδατε την αντικατάσταση της τάξης... με την ηλεκτρονική τάξη! Πού είδατε την... παιδαγωγική σύγκριση; Ενώ ξέρετε ότι είναι ένας συμπληρωματικός και προσωρινός τρόπος διδασκαλίας για να βγούμε από το αδιέξοδο! Μήπως είστε... εκτός θέματος, μιας και συγκρίνετε πράγματα που κανείς δεν συγκρίνει και δεν αντικαθιστά;
Ας έρθουμε τώρα στις διαρκείς αντιφάσεις και των δύο πλευρών:
1) Η κ. Κεραμέως καμάρωνε στην TV, από τις 14-25 Μαρτίου, για τη δήθεν τεράστια επιτυχία της, ότι οι καθηγητές και οι μαθητές στη συντριπτική πλειοψηφία, παρακολουθούν μαθήματα (εξ αποστάσεως και με κάμερες). Ενώ όλη η σχολική κοινότητα ήξερε ότι το σχολικό δίκτυο - «σερνόταν» και σε ανάγκαζε να «ξενυχτούσες» για να βγάλεις έναν απλό κωδικό, πόσο μάλλον να παρακολουθείς και μάθημα!
2) Όταν... άρχιζε ο κόσμος να μουρμουρίζει ότι οι καθηγητές κάθονται και πληρώνονται (μιας και τα μόνα που ήταν κλειστά παντελώς ήταν τα σχολεία!) και χαζοακουγόταν… «να τους κάνουν περικοπή στο μισθό», ε τότε όλοι (ΟΛΜΕ-ΔΟΕ- εκπαιδευτικά αριστερά site κ.λπ.) λέγανε ότι οι καθηγητές -παρόλη την έλλειψη τεχνικών γνώσεων και μέσων- κάνουν μαθήματα ασύγχρονης και σύγχρονης διδασκαλίας, δείχνοντας την αγάπη τους στον μαθητή και στο σχολείο.
Αλήθεια, τότε δεν ήταν αντισυνταγματικές οι κάμερες, αλλά ήταν «καλές οι κάμερες» μιας και μας δίνανε ένα αποστομωτικό επιχείρημα, να το λέμε σε όσους διακινούσαν τα περί περικοπής μισθών!
3) Αλήθεια αγαπητοί, αρθρογράφοι και αρκετοί γονείς (εννοώ όσους δήλωναν …άρνηση διδασκαλίας με κάμερες) όταν τα παιδιά σας έκαναν μαθήματα με κάμερες από τα φροντιστήρια γενικής παιδείας, αλλά και ξένων γλωσσών, τότε δεν τσαλαπατιόταν η παιδαγωγική προσωπικότητά τους, ή μήπως εκείνες οι κάμερες ήταν συνταγματικές;
Τι έπρεπε να κάνει η κ. Κεραμέως για την επόμενη σχολική χρονιά.
Δεν χρειάζεσαι να είσαι απόφοιτος του Χάρβαρντ, όταν έκλεισαν τα σχολεία και κανένας δεν ήξερε τι θα γίνει τόσο για τη φετινή σχολική χρονιά, όσο και για τον Σεπτέμβριο, να σκεφτείς τα εξής απλά:
1) Ξέροντας ότι το 20% - 40% των καθηγητών (ειδικά οι έχοντες πάνω από 27 χρόνια υπηρεσίας, δηλαδή 55 χρονών και άνω) δεν έχουν καλή επαφή με τη χρήση του υπολογιστή στη διδασκαλία και στις σημειώσεις!
 Άρα έπρεπε τα σχολεία να τα ανοίξει, από τις 4 Μαΐου, στην αρχή μόνο για τους εκπαιδευτικούς, με τις τοπικές διευθύνσεις να έχουν λάβει εντολή να έχουν κάνει γκρουπάκια με εκπαιδευτικούς Πληροφορικής και όσων άλλων ήθελαν (εύκολο διότι κάθε σχολείο έχει πληροφορικό-ους, αλλά και περισσεύουν) και να γίνουν σε κάθε σχολείο, ομάδες των 5-10 εκπαιδευτικών, ώστε να κάνουν πρακτικά μαθήματα και για την ασύγχρονη και για τη σύγχρονη (κάμερες). Έτσι θα είχε πιο «ετοιμοπόλεμους» τους καθηγητές και μετά, στις 18 Μαΐου, να έρθουν και οι μαθητές μας.
2) Να καταγράψει – ενοποιώντας τις πληροφορίες από τα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης π.χ. ποιοι γονείς έχουν 2 ή 3 παιδιά σε σχολεία, ποιοι εκπαιδευτικοί είναι «και οι δύο εκπαιδευτικοί»- ποιοι εκπαιδευτικοί έχουν και ένα παιδί σε σχολείο, ποιοι μαθητές έχουν «οικονομική δυσκολία» (δύσκολο αυτό, αλλά ένα 20%, θα ανιχνευτεί σε πρώτη φάση, από τους καθηγητές του σχολείου) οπότε να είναι έτοιμος ο κρατικός μηχανισμός να δώσει –σε πρώτη φάση- και άλλον υπολογιστή στο σπίτι!
3) Και το κυριότερο, όφειλε να σκεφτεί να προκηρύξει διαγωνισμό, ώστε να υπάρχει ηλεκτρονικά για κάθε μάθημα, τουλάχιστον οι 30-50 πρώτες (σύμφωνα με το βιβλίο ύλης) έτοιμες υποδειγματικές διδασκαλίες, ώστε να καλυφτεί η νέα σχολική χρονιά, μέχρι τέλος Χριστουγέννων. Έτσι θα ήταν πιο οργανωμένα -για την επόμενη σχολική χρονιά- μιας και όλοι οι καθηγητές θα είχαν μια βάση ηλεκτρονικών μαθημάτων, όπου θα μπορούσαν ή να την χρησιμοποιήσουν ατόφια ή να κάνουν τις δικές τους παρεμβάσεις!
Τόσο δύσκολο να τα σκεφτεί κάποιος, αυτά τα απλά, αλλά τόσο απαραίτητα για τη νέα σχολική χρονιά, αν έχουμε δεύτερο κύμα κορονοϊού;
Άρης Βαλασσόπουλος,
μαθηματικός