Δικαιολογημένα πρέπει να είναι πολύ υπερήφανοι και οι γονείς τους για το ήθος των παιδιών τους, που το διαμόρφωσαν και οι ίδιοι. Το πρωτοσέλιδο αφιέρωμα της «Ελευθερίας» για την πράξη τους στους χαλεπούς καιρούς της αμφισβήτησης αρχών και αξιών που ζούμε καταδεικνύει και την εξαιρετική σημασία του γεγονότος.
Στην εποχή της έξαρσης της εγκληματικότητας, της δράσης των διαρρηκτών, των κλεπτών και των απατεώνων, της επιδίωξης του παράνομου οφέλους ακόμη και με αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής, η συμπεριφορά των τριών μικρών Ελασσονιτών αποτελεί πράξη που απαιτεί ιδιαίτερη προβολή και γιατί όχι και εξύμνηση.
Τέτοιων παραδειγμάτων για αντιγραφή και μίμηση έχουμε αδήριτη ανάγκη, ιδιαίτερα στις μέρες μας.
Πολλά τα επαινετικά σχόλια των γνωστών τους και άγνωστων ακόμη πολιτών, όχι μόνο στην πόλη τους, αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα. Δεν μετείχαν σ’ αυτά και όσοι θα ενθυλάκωναν το εύρημα «στην υγεία του κορόιδου που τα έχασε».
Περίμενα και από τις δημοτικές, τις περιφερειακές και τις πολιτικές αρχές κάποια αναφορά σ’ αυτή την εξαίρετη συμπεριφορά των τριών παιδιών για να αποκτήσει η πράξη τους περισσότερη προβολή και να καταστεί παράδειγμα προς μίμηση.
Δυστυχώς όμως την πράξη των μικρών την ακολούθησε άκρα του τάφου σιγή. Ξεχάσθηκε. Αντιμετωπίσθηκε από την Πολιτεία γενικότερα και από τις αρχές του τόπου μας, που οι τελευταίες πρέπει να ένιωθαν υπερήφανοι, γιατί στον τόπο μας εκτρέφονται άνθρωποι τέτοιου ήθους, ως ένα ασήμαντο, συνηθισμένο, χωρίς ιδιαίτερη αξία γεγονός.
Πόσο θα διέφεραν τα πράγματα και πόσο μεγαλύτερη απήχηση και διδακτική σημασία θα είχε η θαυμάσια αυτή ενέργεια των μικρών: Αν η δημοτική αρχή της πόλης βράβευε σε μια δημόσια εκδήλωση τους τρεις μαθητές.
Αν οι περιφερειακοί και τοπικοί πολιτικοί άρχοντες με κάποιες ενέργειές τους, ακόμη και με δημοσιευόμενες επιστολές, συγχαίρονταν τα τρία παιδιά και τους γονείς τους. Είναι τόσο πολύ απλό. Θα διέθεταν λίγο από το περίσσευμα της δραστηριότητάς τους, που καταλαμβάνει κάθε μέρα μια σελίδα της «Ελευθερίας» πάντοτε με εναλλαγή της θέσης του καθενός, ή λίγο χώρο από εκείνον που κοσμεί η φωτογραφία τους από κάποια επαφή τους.
Αν το Υπουργείο Παιδείας εξήρε τη συμπεριφορά τους με τη δημόσια αναγνώρισή της και τα συνηθισμένα έπαθλα εξαιρέτων πράξεων, που συνήθως τα ακολουθούν.
Αν κάποια ΜΜΕ, ένας οποιοσδήποτε δημοσιογράφος τους έπαιρναν μία συνέντευξη για να μας μιλήσουν για την πράξη τους, τα κίνητρά της, πώς δεν σκέφτηκαν να τα μοιράσουν μεταξύ τους.
Θα μας δινόταν η ευκαιρία και να τους γνωρίσουμε και να τους πούμε ένα θερμό ζωντανό «εύγε»!
Οι ανωτέρω οφειλόμενες ενέργειες, αν δεν παραλείπονταν, σίγουρα θα διόγκωναν το κλίμα της μίμησής τους. Και έχουμε ανάγκη τέτοιων παραδειγμάτων! Οι μικροί μαθητές μας δείχνουν τον δρόμο!
Από τον Νικ. Κατσαρό,
πρ. Α’ αντιπρόεδρο Βουλής
