ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ.III.

Γράφει ο «Όμηρος»
([e-mail], fb:Ομηρος Ελευθερία)

Η ασυδοσία πολλών εντύπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ αποτελεί επικίνδυνο κοινωνικό φαινόμενο, επειδή οι ποινές των Δικαστηρίων, αν και όταν με κόπους και βάσανα επιβάλλονται, δεν ευδοκιμούν. Οι λόγοι εκτέθηκαν στο σημείωμα της προηγούμενης

Τρίτης και λακωνικά εδώ γίνεται αναφορά στις νομοθετικές (μέσω τροπολογιών) παραγραφές των αδικημάτων του τύπου σε τακτά χρονικά διαστήματα. Οι πολιτικοί μας δεν θέλουν να αντιταχθούν στους εκδότες και δημοσιογράφους επ’ ωφελεία των δύο πλευρών. Εξάλλου οι αστικές αποφάσεις, πάλι με κόστος και χρόνια πολλά επιδικάζουν στα θύματα γελοία ποσά. Και αυτά οι τζάμπα μάγκες των ανεύθυνων ΜΜΕ δεν πληρώνουν, καθώς η προσωπική κράτηση απαγορεύεται και προσωπικά περιουσιακά στοιχεία δεν υπάρχουν. Μόλις πριν ένα μήνα, από τώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, πολίτης που συκοφαντήθηκε από γνωστό έντυπο, επειδή για το μικρό ποσό που του επιδικάστηκε, δεν βρήκε περιουσιακά στοιχεία στο όνομα του δημοσιογράφου και εκδότη, προχώρησε σε συντηρητική κατάσχεση λογαριασμών τους στις συστημικές Τράπεζες για 3.600 ευρώ! Οι συγκεκριμμένοι τύποι, που εδώ και δέκα χρόνια παριστάνουν τους τιμητές, όσων δεν γουστάρουν, αρνούνται να πληρώσουν ακόμα και αυτό το ποσό.
Χρειάστηκαν 5 χρόνια εξωφρενικού δανεισμού (2004-2009) με υπέρογκους τόκους και ψευδή στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για να βυθιστεί το σκάφος των μεγαελλήνων στην άβυσσο της χρεοκοπίας. Για ακόμα μια φορά δημιουργοί και διαχειριστές της κρίσης αποδείχτηκαν λίγοι για να αναμετρηθούν με την ιστορία και να μη διαγραφούν από αυτή. Με το σπάσιμο της φούσκας ξεπήδησαν στον ορίζοντα οι αιώνιοι απίθανοι. Για τον Σκουρλέτη υπήρξε ο αρχιτέκτονας του Χάους. Δεν εννοούσε τον αρχηγό του. Τον Σαμαρά εννοούσε, μια που τον Καραμανλή τον ξέπλυνε το Κόμμα του. Ενώ οι αφιονισμένοι των πλατειών έβγαζαν τα απωθημένα τους: «Φασίστες, γερμανοτσολιάδες, προδότες, πουλημένοι, προσκηνυμένοι, έρχονται κρεμάλες, σιχάματα, κλέφτες...». Στη Σταδίου άλλοι μουρλοί φώναζαν στους εμπρηστές της Μαρφίν «κάψτε τους, κάψτε τους»(!) με τη γνωστή αποτρόπαιη κατάληξη. Εύπεπτη φτήνια και γελοιότητα παντού. Ο Σαούλ Λίμπερμαν υπουργός Άμυνας του Ισραήλ μιλώντας πρόσφατα στην Κνέσετ είπε, πως η βλακεία και η ανοησία είναι βλακεία και ανοησία, εκτός αν σκοτώνουν.
Δεν θα τελειώσουμε εύκολα με την αλητοποίηση της πολιτικής ζωής. Ούτε και με τη στρατηγική της πόλωσης. Θα βαδίσουμε δύσκολους δρόμους. Έχουμε ανέντιμους χειραγωγούς των απαίδευτων και λειτουργικά αναλφάβητων μαζών. Ερχονται και φεύγουν αφήνοντας αποκαΐδια πίσω τους. Μετά το ‘09 ξετρύπωσαν από το πουθενά κομματάρχες του ατομικού συμφέροντος, που στις κρίσιμες ώρες αντί να συμπλεύσουν με την πρώτη μετά τη χρεοκοπία Κυβέρνηση με αίσθημα εθνικής ομοψυχίας, επιδόθηκαν με μανία στην ολοκλήρωση του οικονομικού καταποντισμού. Ο ένας άρχισε με τα… Ζάππεια καταψηφίζοντας το πρώτο μνημόνιο, υπηρετώντας όμως το χειρότερο δεύτερο. Ο ακροδεξιός καραμανλικός γίγαντας υπηρέτησε πιστά το προξενιό ξεπλύματος του μέντορά του με την παρά φύση συνεργασία με τους νεοκομμουνιστές του άχαστου. Ο τρίτος και καλύτερος με συντροφιά συκοφαντών, υβριστών, και αριβιστών πασόκων του Παπανδρεϊκού και τσοχατζοπουλικού μπλοκ πούλησε φύκια για μεταξωτές κορδέλες αθωώνοντας τον μεγάλο υπεύθυνο της καταστροφής, πιστός στις δεσμεύσεις του μετά το γνωστό προξενιό. Μεγαλύτερο πολιτικό πλυντήριο δεν υπήρξε ποτέ και αμφιβάλλω αν υπάρξει στο μέλλον. Αλλά... ποτέ μη λες ποτέ. Κατέληξε στο τέλος και αυτός να υποστεί (και η χώρα μαζί) ένα τρίτο και επονείδιστο μνημόνιο. Για τον Τσίπρα η αλήθεια δεν είχε καμιά αξία. Βούτηξε στο ψέμα με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, που κατέληξε κομμάτια και θρύψαλα από την ωμή πραγματικότητα. Με εξαίρεση τη συμφωνία των Πρεσπών (έργο Κοτζιά) η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν φιάσκο.
Το πεζοδρόμιο δεν παράγεται μόνον από το υβρεολόγιο, τη συκοφαντία, τους αγανακτισμένους των πλατειών και τους μπαχαλάκηδες παντός καιρού.
Ούτε από την υβριστική, ανεύθυνη, έως και εθνικά επικίνδυνη πολιτική πρακτική κομμάτων και προσώπων. Πεζοδρόμιο δημιουργεί και η ύπουλη σοβαροφανής δημοσιογραφία. Στρατευμένοι (;) επώνυμοι δημοσιογράφοι παράγουν πεζοδρομιακό στην ουσία του πολιτικό λόγο. Πριν καιρό ο Κώστας Πρετεντέρης είχε γράψει πως «το 2009 δεν υπήρξε χρεοκοπία. Υπήρξε έλλειμμα.»! Οταν μία Κυβέρνηση λοιπόν μιας χώρας με ΑΕΠ το 2009 ύψους 250 δισ. ευρώ παραδίνει στην επόμενη δημόσιο χρέος 330 δισ. ευρώ, γενικό έλλειμμα 36 και πρωτογενές (χωρίς τις πληρωμές τοκοχρεολυσίων) 24 δισ. ευρώ δεν υπάρχει χρεοκοπία! Ιδού όμως ο εφιάλτης με αριθμούς: Το 2003 οι δημόσιοι υπάλληλοι ανέρχονταν σε 466.000 άτομα. Το 2008 σε 507.000. Τώρα κρατηθείτε: Το 2009 ο αριθμός τους έφτασε στο ένα εκατομμύριο είκοσι δύο χιλιάδες (1.022.000) άτομα! (βλ. Κέντρο Μελετών Εμπ. και Βιομ. Επιμελ. Ελλάδος για τα έτη 08, 09). Ο αριθμός φαίνεται απίστευτος. Ανατρέχοντας όμως και στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ εκεί κοντά (985.000) βρίσκεται ο αριθμός των Δ.Υ. της γενικής Κυβέρνησης (Υπουργεία, Βουλή, ΠτΔ, Δήμοι, ΔΕΚΟ, κρατ. Τράπεζες). Το 2010 έπεσε στις 768.000 (βλ. ΕΛΣΤΑΤ). Το 2003 το χρέος ανερχόταν στο 94,2% του ΑΕΠ. Το 2009 έφτασε στο 126,8%. Το εμπορικό έλλειμμα το 2003 ανερχόταν στα 11 δισ. ευρώ. Το 2009 έφτασε στα 29 δισ. Αν η διακυβέρνηση της χώρας μεταξύ 2015-2019 ήταν φιάσκο, όπως τη χαρακτήρισα, αυτή μεταξύ 2004-2009 ήταν τραγωδία. Κατά τον Πρετεντέρη όμως υπήρχε απλά έλλειμμα, επειδή τη χώρα χρεοκόπησε ο Παπανδρέου (!).
Το ανέκδοτο του αιώνα.
Ενα από τα δεινά της καταστροφικής πορείας που οδήγησαν στα τρία μνημόνια των ετών 10, 12 και 15, ήταν η πλαστογράφηση της ιστορίας. Το εξωφρενικό αφήγημα, ότι τα μνημόνια έφεραν την κρίση και όχι η κρίση τα μνημόνια. Υπήρξε και μια δυστυχής συγκυρία. Οι κατώτεροι ων περιστάσεων Ελληνες πρωθυπουργοί της 15ετίας 2004-2019 με σημαιοφόρο τον εκ Ραφήνας συνονόματο του Κωνσταντίνου Καραμανλή και αριστερό (;) παραστάτη τον άχαστο Αλέξη. Και μια σκοτεινή πλευρά. Η σύμπλευση Τσίπρα- Καμμένου που προηγήθηκε των εκλογών του 2015 με υπερψήφιση Παυλόπουλου ως Π.τ.Δ. και υπουργοποίηση καραμανλικών από τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ήταν δα ένα απλό συνοικέσιο! Ούτε ο μπιστικός του Κώστα και αρχηγός της ΚΥΠ στις Κυβερνήσεις του βρέθηκε τυχαία υφυπουργός Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ. Σκόπιμη ήταν η εκεί τοποθέτησή του, αν δει κανείς τους ανέμους που έσπειρε κυνηγώντας προσωπικούς αντιπάλους του Κώστα και πολιτικούς του Αλέξη, βάζοντας όμως στο κάδρο για ξεκάρφωμα και τον εκτός κάθε υπόνοιας Πικραμένο.
Οταν συμβαίνουν αυτά στο πολιτικό προσκήνιο και παρασκήνιο, σοβαροί και δημιουργικοί άνθρωποι αποστρέφονται την πολιτική. Δείτε τι συνέβη στον πιο πάνω υπηρεσιακό Πρωθυπουργό και τ. Πρόεδρο του ΣτΕ από το γκρίζο παραδικαστικό και πολιτικό κύκλωμα. Οι αξιοπρεπείς πολίτες του τόπου όμως απαιτούν σοβαρό πολιτικό λόγο και διάλογο, που τον χρειάζεται και η Κοινωνία. Από έναν τέτοιο διάλογο πάντοτε κάτι καλό προκύπτει. Καλό δεν προκύπτει από τα φτηνά και εύπεπτα λόγια του συρμού, όπως λ.χ. το εμετικό υβρεολόγιο του Βελόπουλου, που δημοσίευσε επιστολές του Ιησού (!)και δεν δίστασε να πει για τους λοιμωξιολόγους Σύψα και Τσιόρδα, πως χρηματίζονται από τις φαρμακοβιομηχανίες. Ούτε πολιτική παράγεται από τις στείρες αρνήσεις της κάθε αντιπολίτευσης απέναντι σε κυβερνητικές πρωτοβουλίες. Στα πολλά λ.χ. μεταρρυθμιστικά μέτρα της Κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου (Καλλικράτης, ηλεκτρ. συνταγογράφηση, Διαύγεια κ.α.) υπήρξε μια ηχηρή άρνηση από τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και σε κάθε άλλη νομοθετική πρωτοβουλία. Φυσικά και δεν ψήφισε και τα δύο πρώτα μνημόνια, καθώς θα τα... ξέσκιζε, ενώ η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ υπερψήφισαν το δικό του της colotoumba’ς για τη διάσωση της χώρας. Υπήρξε μετά το ‘10 η εκστρατεία κατά μερκελιστών και γερμανοτσολιάδων από τους εγκεφάλους του φιάσκου του πρώτου εξαμήνου του ‘15. Δυστυχώς την εποχή που έσκασε η βόμβα της χρεοκοπίας στα χέρια του ΓΑΠ και πολύ μετά, γίναμε μάρτυρες των τεχνιτών του υβρεολογίου, της διαστρέβλωσης της αλήθειας και της ακραίας δημαγωγίας. Σε όλα τα επίπεδα άσκησης εξουσίας. Εδώ κι ένα μήνα για παράδειγμα ο δήμαρχος Βόλου απαντώντας σε συμβούλους και συμπολίτες του που αντιδρούσαν στην ιδιωτικοποίηση δημοτικής επιχείρησης, είπε το αμίμητο: «Είναι 40 με 50 άτομα που θέλουν να κάνουν τον π@@@@η με ξένο κ@@ο». Είδαμε και την αποκάλυψη της αγραμματοσύνης πολλών επώνυμων, αλλά και υπουργών που έχουν καραμέλα λ.χ. το «άμεσα» που είναι τροπικό, αντί «αμέσως,» που είναι χρονικό επίρρημα. Σκίζει και το «κυρία Πρόεδρος» αντί «κυρία Πρόεδρε», που είναι το σωστό. Προχθές άκουσα την Ξενογιαννακοπούλου να λέει σε συνέντευξη στην ΕΡΤ: « Το θέμα είναι ο τρόπος, που θα διαχειρίσει (sic) το Κράτος τα ευρωπαϊκά κονδύλια». Προφανώς ο ΓΑΠ είχε δει την αξιοσύνη της κυρίας και την έχρισε από το πουθενά ύπουργό του, για να τον εγκαταλείψει γρήγορα εκεί όπου φύσηξε ο άνεμος της εξουσίας.
Ολα τα είδαμε, πολλά ζήσαμε και αρκετά υποστήκαμε τη δεκαετία που πέρασε μέχρι το 2009. Δεν ξέρω, αν και τι απ’ όλα μάθαμε.