Του Χρήστου Τσαντήλα
ΚΑΙ αισίως εισήλθαμε στα...γεμάτα, ξανά σε προεκλογική περίοδο. Με απλά ελληνικά, απ’ αυτά που γνωρίζουμε όλοι οι ψηφοφόροι, μπήκαμε επισήμως στην περίοδο των... μεγάλων ψεμάτων! Θα πει κανείς και θα με κολλήσει στον τοίχο: γιατί δηλαδή, οι άλλες περίοδοι ήταν... της αληθείας; Και δικαίως θα το πει. Χόρτασε ψέματα το...τομάρι μας! Η διαφορά όμως, είναι στο θέμα. Και εξ αυτού, αναλόγως του θέματος και στο ψέμα!
ΣΤΗΝ προεκλογική περίοδο λοιπόν, οι πολιτικοί που ζητούν την ψήφο μας, κυριολεκτικά κρέμονται απ’ αυτήν. Το μέλλον τους, η δουλειά τους, το μέλλον των παιδιών τους, η πολιτική τους καριέρα, είναι ως ένα μεγάλο βαθμό στα χέρια μας. Παλαιότερα κρεμόμασταν κι εμείς απ' αυτούς. Υπολογίζοντας στα...ρουσφέτια τους. Τους ψηφίζουμε, μπαίνουν στη Βουλή. Δεν τους ψηφίζουμε, απ' έξω. Και τότε είναι που σου κρατούν και μούτρα! Ενώ αν εκλεγούν, για τέσσερα χρόνια σε ξεχνούν...
ΤΑ αυτονόητα λέω, τα δοκιμασμένα. Δεν υπάρχει ψηφοφόρος που να μην έχει να διηγηθεί μια παρόμοια εμπειρία. Η προεκλογική περίοδος λοιπόν στο διάστημα των δεκάδων εκλογικών αναμετρήσεων που ζήσαμε από τη μεταπολίτευση ως τώρα, είναι μια περίοδος που κρύβει με αινιγματική παραδοχή (και γενικευμένη ανοχή), το «πολιτικό ψέμα»! Και είναι εξόχως περίεργο το γεγονός ότι, οι περισσότεροι πολιτικοί ψηφίζονται, με βάση το καλύτερο (και μεγαλύτερο) ψέμα. Αυτό που θα δελεάσει περισσότερο τους ψηφοφόρους για να αποφασίσουν την επιλογή που θα ρίξουν στην κάλπη, ασχέτως αν οι περισσότεροι θεωρούν βεβαία τη μη υλοποίηση προεκλογικών υποσχέσεων...
ΜΙΑ περίεργη σχέση που εξακολουθεί να υφίσταται, είναι η σχέση ψηφοφόρου και πολιτικού κατά την προεκλογική περίοδο. «Του παππού τα παραμύθια» τα απολαμβάνουν τα εγγόνια. Και μ' αυτά τα παίρνει ο ύπνος... Σαν κάτι τέτοιο μοιάζει και ο λόγος των πολιτικών κατά την προεκλογική εκστρατεία. Εμείς τους βάζουμε στη Βουλή και ύστερα εκείνοι...μας βάζουν για ύπνο!
ΣΤΟ παρελθόν, στα χρόνια τα «καλά» που δεν τα έσκιαζε η κρίση, η οικονομική σκλαβιά και δεν τα φοβέριζε κανένα μνημόνιο, ο προεκλογικός λόγος αλιευόταν από συγκεκριμένη εύκολη και...διδακτέα ύλη. Έλεγε δηλαδή ο άλλος: «Θα αυξήσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις» (ποιος ξεχνά την περιβόητη ΑΤΑ), «θα αποκαταστήσουμε τα περήφανα γηρατειά», «θα δώσουμε δουλειές στους νέους» και... τσιμπούσε τα κουκιά. Άντε τώρα να μιλήσει κανείς από τους σημερινούς για αυξήσεις και προσλήψεις. Ούτε για πρωταπριλιάτικο ψέμα δεν ενδείκνυται!
ΠΑΡ’ όλα αυτά και στην προεκλογική περίοδο που ήρθε πάλι ξαφνικά, θα βρεθούν τα ψέματα. Η πολιτική τρέφεται απ’ αυτά. Και οι διεκδικητές της εξουσίας ποτέ δεν ξεμένουν. Όπως κι εμείς. Ποτέ δεν τα πιστεύουμε, αλλά πάντα θα τους εκλέγουμε...
