Και το κακό με μας είναι ότι σε λίγους μήνες από τώρα καλούμαστε να γιορτάσουμε τα 200 χρόνια απ’ την Επανάσταση του ‘21. Και για τον σκοπό αυτό έχουν συγκροτηθεί επιτροπές, επιστρατεύτηκαν ειδήμονες, επιστήμονες, πρόσωπα περιωπής, προκειμένου να βάλουν ο καθένας τη σφραγίδα τους πάνω σ’ ένα μοναδικό εορταστικό γεγονός, που σηματοδοτεί 200 χρόνια απ’ τον μεγάλο σηκωμό εναντίον της τυραννίας.
Καλά και άγια όλα αυτά. Όμως, πριν λίγες ημέρες κάποιοι «ειδήμονες» βγήκαν και μας είπαν ότι ο Καποδίστριας ήταν δικτάτορας, τύραννος, απολυταρχικός, αντισυνταγματικός, κ.λπ., κ.λπ., γνωρίσματα δηλαδή που συνθέτουν τον κλασικό τύπο του φασισμού! Έτσι τον είδαν, έτσι μας τον μετέδωσαν. Και πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι, απ’ τους ίδιους προφανώς και πάλι κύκλους ξεσπάει η πολεμική εναντίον του Γ. Καραϊσκάκη! Ήθελα να ήξερα όμως πού στοχεύουν όλα αυτά; Σε τι αποσκοπεί μια τέτοια ακατάσχετη λασπολογία ενάντια σε πρόσωπα στα οποία, αν μη τι άλλο, χρωστάμε την εθνική μας ανεξαρτησία; Δηλαδή, με το να δημοσιεύουμε ότι ο Γ. Καραϊσκάκης ήταν νόθος γιος της Καλόγριας, αισχρολόγος ή αισχροποιός, επιδεικνύουμε τις δεινές ιστορικές μας γνώσεις, τη στιγμή που μάλλον αγνοούμε τον τεράστιο αγώνα του για τη σωτηρία της επανάστασης;
Πραγματικά θλίβομαι όταν σε τακτά διαστήματα έρχονται στο φως της δημοσιότητας τέτοιου είδους ιστορικές διαστρεβλώσεις. Θα πρέπει όμως, επιτέλους, να μας γίνει συνείδηση ότι η ιστορική αλήθεια είναι σαν τις σταγόνες λαδιού μέσα στο νερό. Και στον βυθό της θάλασσας να τις ρίξεις, πάλι θα βγουν στην επιφάνεια. Δηλαδή, κυρίες και κύριοι επικριτές, σταθήκατε στο γεγονός ότι ο Γ. Καραϊσκάκης ήταν αισχρολόγος, οπότε δικαίως του κολλήσατε τη ρετσινιά και του αφαιρέσατε συνεπώς τη γενναιότητα, την ντομπροσύνη, την παλικαριά και το απαράμιλλο εθνικό του φιλότιμο; Eν μέρει σας δικαιολογώ, καθότι στις πληροφορίες σας σταθήκατε άκρως επιλεκτικοί! Ακολουθήσατε δηλαδή τις κρίσεις ορισμένων εξαστισμένων ιστορικών που αναλώθηκαν στην ιστορική δυσφήμιση του Καποδίστρια, του Κολοκοτρώνη, του Ανδρούτσου και του Καραϊσκάκη! Έκαμαν τ’ αδύνατα δυνατά επί δύο αιώνες ήδη να προβάλλουν ως εθνικούς ήρωες όλους εκείνους που με την πρακτική τους αποδείχθηκαν ανθέλληνες και εθνικοί μας προδότες, ταγμένοι στην υπηρεσία ξένων συμφερόντων.
Ωραία λοιπόν! Αυτός ο κατ’ εξοχήν βωμολόχος, ο μούλος γιος της Καλόγριας, αυτός που για να τον γεννήσει η μάνα του έφαγε, σαράντα χιλιάδες..., όπως ο ίδιος παραδεχόταν, και που αυτό κάνει φοβερή εντύπωση σε κάποιους, υπήρξε ένας από τους βασικούς πυλώνες της ελευθερίας του έθνους. Ναι. Αν μαζέψεις τις βωμολοχίες του βιβλία! Όμως, η φτωχή νεαρή καλόγρια Ζωή Ντιμισκή χάρισε στο Γένος τη μεγαλύτερη ίσως στρατηγική ιδιοφυΐα του Αγώνα. Αυτήν την ιδιοφυία που το 1827, στις 22 Απρίλη, στο Φάληρο, φρόντισαν οι εντεταλμένοι της Αγγλικής πολιτικής, Κόχραν, Τσωρτς, Μαυροκορδάτος και οι συν αυτοίς να του κόψουν το νήμα της ζωής μόνο και μόνο για να μείνει ο Κιουταχής στη Ρούμελη και στην Αττική, οπότε έτσι εξυπηρετούνταν πλήρως τα Αγγλικά σχέδια, για να γίνει Αγγλικό προτεκτοράτο η Πελοπόννησος!
Και το σχέδιό τους αυτό λειτούργησε στην εντέλεια. Ας αναλογιστούμε τούτο μόνον το απλό. Ήδη η Γ’ Εθνοσυνέλευση εξέλεξε κυβερνήτη τον Ι. Καποδίστρια, ο οποίος οργώνει πλέον την Ευρώπη ζητιανεύοντας χρήματα για την Ελλάδα! Τι θα γινόταν λοιπόν εάν άφηναν τον Καραϊσκάκη να διώξει τον Κιουταχή και ν’ απελευθερώσει τη Στερεά Ελλάδα; Θα ήταν τότε υποχρεωμένες οι τρεις δυνάμεις ν’ αναγνωρίσουν την Ελλάδα ως Κράτος ανεξάρτητο με βόρεια σύνορα τη γραμμή Αμβρακικού – Παγασητικού, οπότε η Πελοπόννησος δεν επρόκειτο σε καμιά περίπτωση να γίνει Αγγλικό προτεκτοράτο. Άρα ο Καραϊσκάκης έπρεπε να δολοφονηθεί, να φανεί ότι έχασε τη ζωή του μέσα σε μια συμπλοκή απρόβλεπτη, και έτσι απερίσπαστοι οι Άγγλοι μισθοφόροι Τσωρτς και Κόχραν να στείλουν τον Ελληνικό στρατό στη σφαγή του Αναλάτου! Αυτό επέβαλαν τα Αγγλικά συμφέροντα.
Οι δύο Άγγλοι σταυροφόροι με τη συνδρομή του Μαυροκορδάτου, που τρία χρόνια πριν είχε κηρύξει τον Καραϊσκάκη προδότη του έθνους, κατάφεραν να στείλουν στις 24 Απρίλη του 1827 1.500 παλικάρια (όλο το άνθος θα πει ο Μακρυγιάννης) στον τάφο. Και περιχαρείς την επομένη, αφού άφησαν πίσω τον Τσωρτς να παραδώσει την Ακρόπολη στους Τούρκους, έτρεξαν στην Ύδρα, όπου μέσα στο αρχοντικό του Κουντουριώτη γιόρτασαν τα επινίκια με αρνιά ψητά, σωρούς πιλάφια, πυραμίδες σχημάτιζαν τα πιάτα – κρασιά μπορντό και στο τέλος καφέ και τσιμπούκι! Τα διέσωσε όλα αυτά ο ανιψιός, υπασπιστής και ακόλουθος του «στόλαρχου» Κόχραν, ο Γεώργιος Κόχραν που ήταν παρών στο συμπόσιο... Γιόρτασαν λοιπόν επάξια τα επινίκια για τον θάνατο του στρατηγού και την ανελέητη σφαγή του στρατού.
Καλό λοιπόν είναι αυτά να τα μαθαίνει ο κόσμος. Καιρός να πάψουμε να σπιλώνουμε μνήμες εξαιτίας της άγνοιας ή της ημιμάθειας που μονάχα προκαταλήψεις δημιουργούν... καιρός είναι, επιτέλους, η εθνική μας Παιδεία να δώσει στα παιδιά την πλήρη ιστορική αλήθεια και να σταματήσει να τροφοδοτεί γενιές και γενιές Ελλήνων με πρότυπα κίβδηλα! Και γιατί οι Έλληνες πρέπει να μαθαίνουν μόνον ότι ο Καραϊσκάκης ήταν αισχρολόγος και γυναικάς και να μη μαθαίνουν ότι στον βωμό της πατρίδας θυσίασε τα πάντα; Όσο για το ότι είχε μαζί του στο στρατόπεδο τη Μαριώ, αυτό στη συνείδηση των λογικών ανθρώπων τον κάνει αρκετά ανθρώπινο και συμπαθή! Ας δούμε λοιπόν τον ήρωά μας πιο καθαρά και εντελώς απροκάλυπτα. Κι ας πάψουμε να γινόμαστε ιερόσυλοι στη μνήμη του! Ήδη έχουν καπηλευτεί με τον πλέον αισχρό τρόπο τη λεβέντικη ελευθεροστομία του αρκετοί δαιμόνιοι δημοσιογράφοι, περιφανείς ιστορικοί, καθώς και αηδείς αοιδοί... Νισάφι πια...
Για την Ομάδα Ιστορικής Έρευνας Αγιάς «Δημ. Αγραφιώτης»
Οδυσσέας Β. Τσιντζιράκος
