εκατόμβες θυμάτων σε πολέμους. Έχουμε σφαγές, εκτοπίσεις ανθρώπων από τη χώρα τους σε άλλη χώρα. Γενοκτονίες, γκέτα απάνθρωπα. Χάσαμε την ανθρωπιά μας. Και κυρίως όλα αυτά, χάρη στο Μαμωνά. Άκρατος ιδιοτέλεια. Έλλειψη ικανών ηθικών και διορατικών ηγετών, που μας οδηγούν στο έρεβος, στον φόβο και στην απελπισία. Έχουμε αποσύνθεση των ιστών, της υγιούς κοινωνίας. Δείτε τον Τραμπ και τον Τζόνσον, που για χάρη της οικονομίας άφησαν επίτηδες τον Κορονοϊό να θερίζει ζωές και τάχα ξύπνησαν, αφού η έλλειψη μέτρων καταστολής του έφερε το αποτέλεσμα να έχουν 3.000 νεκρούς καθημερινά.
Οι πρακτικές αυτές, μας οδηγούν στην παρακμή. Αλλά τι είναι η παρακμή; Ένας λαός παρακμάζει όταν η ζωτικότητά του συρρικνώνεται και δεν μπορεί να παράξει κανένα έργο πολιτισμού. Επικρατεί η ιδιοτέλεια προς το χρήμα. Η τάση στον Υλισμό και τις ηδονές. Ένας λαός που παρακμάζει, μπορεί να ζει. Μια ζωή όμως στείρα. Οι περισσότεροι γονείς συμβουλεύουν τα παιδιά τους, να φαίνονται, πως είναι δίκαιοι, χωρίς όμως να είναι. Γιατί, όσοι υποκρίνονται αρετές, αυτοί και μόνο ανέρχονται σε ψηλά αξιώματα. Να η αξία της οικογένειας. Ανέκαθεν η οικογένεια αποτελούσε φωτεινό φάρο για την παιδαγωγία. Δυστυχώς όμως σήμερα παρατηρείται βαθιά αποσύνθεσή της. Τα παιδιά σήμερα, μεγαλώνουν κάτω από ισχυρές επιδράσεις του κοινωνικού μας ιστού. Γρήγορα προσπαθούν να γίνουν κι αυτά σαν εμάς. Παγίδες και σειρήνες. Η οικογένεια, αναπόφευκτα, ακολουθεί την αναπότρεπτη οικουμενική σήψη. «Το κατά μάνα και πατέρα, κατά γιο και θυγατέρα», δεν ισχύει πια σήμερα. Μια αναθεώρηση διδαχής των παιδιών, από τους γονείς και το Σχολείο, είναι αναγκαία όσο ποτέ. Χάνουμε τα παιδιά μας S.O.S. Αλλά όσο κι αν φωνάξουμε όμως δεν διαφαίνεται αποφασιστική ανάσχεση της παρακμής.
Τα παιδιά μας -άλλο σύμπτωμα παρακμής- αποφεύγουν τον έγγαμο βίο. Αποφεύγουν κάθε προσπάθεια και θυσία, για τη δημιουργία οικογένειας. Οικονομικοί λόγοι, τους καθιστούν άτολμους. Ψεύδος μέγα. Πώς στην εποχή μας υπήρχαν πολυμελείς οικογένειες και τα παιδιά τους έγιναν επιστήμονες, καλλιτέχνες, τίμιοι ήρωες επικών αγώνων και κατορθωμάτων. Συχνά οι νέοι φεύγουν νωρίς από την οικογένεια και συζούν, σχεδόν με εταίρες. Δηλ. με γυναίκες, με τις οποίες συχνά, δεν συνδέονται με πραγματική αγάπη, με τις αιώνια καθορισμένες αξίες και Αρχές. Αλλά πρόχειρα, ανεύθυνα, με όσα κακά συνεπάγονται παρόμοιες σχέσεις. Αλλά και αν υποπέσουν στο «αμάρτημα» να παντρευτούν, επιμένουν στην ατεκνία ή το πολύ στη μονοτεκνία. Συζητούσα προ ημερών, πως ο έξοχος άνθρωπος και διακεκριμένος επιστήμονας καθηγητής κος Τσιόδρας, έκανε επτά παιδιά. Έφριξαν οι νέοι της συντροφιάς.
Συνακόλουθο της παρακμής είναι ο ευτελισμός της Μουσικής. Χιλιάδες σαχλοτράγουδα βρίθουν σήμερα στην Τ.V. Τα πρωινά ξετσίπωτα. Κουβέντες αερολογίες. Αδύνατον να προκαλέσουν αίσθημα υγιές Μουσικόν. Ανόητοι γέλωτες και κουτοεξυπνάδες. Κινήσεις χορού προκλητικές. Ανούσιες. Απουσιάζει το μέτρο. Το ίδιο συμβαίνει και με την τραγωδία. Ότι μας κληροδότησαν οι Αρχαίοι. Οι άλλοι, πάπαλα.
Κύριο όμως γνώρισμα, αλλά και η δημιουργία της παρακμής, είναι ο Πολιτικός συρφετός, όχι μόνον οι ανάξιοι πολιτικοί μας, αλλά και εγκληματίες. Αίτιοι θανάτων, όχι απλώς εξ αμέλειας, αλλά από βλακεία και ανικανότητα. Ο Τραμπ και ο κλόουν της Αγγλίας Τζόνσον, αφού ασυνείδητα εφάρμοσαν την ιδεοληψία, καλύτερα να σώσουμε την Οικονομία και ας χάσουμε ψυχές, με την περί «Ανοησία αγέλης» θεωρία τους, δημιούργησαν εκατόμβες θυμάτων. Τα όρνια της Συρίας, Πούτιν, Ερντογάν, Τραμπ και Χομεϊνί δεν εγκληματούν, όταν για χάρη των πετρελαίων, ισοπεδώνουν χώρες και αφανίζουν λαούς; Κι όλα τούτα δεν είναι σημάδια παρακμής;
Ο ελληνικός λαός, είναι διαλεχτός. Η όλη του ιστορία και ζωή του είναι δομημένη με ευφυία, με αγάπη για το ωραίο και το «Μέτρο». Με αποθέματα δημιουργικά, που τα αναδείξαμε με τον Κορονοϊό. Εμπρός λοιπόν, ας προσπαθήσουμε πάλι πρώτοι εμείς να γίνουμε μαχητές κατά της παρακμής.
Από τον Κων/νο Ι. Παπακωνσταντίνου
