δυσκολίες της ζωής, την ανατροφή των παιδιών, τις οικονομικές ανέχειες, τις κοινωνικές σχέσεις κ.λπ. εξαρτάται από την ανάληψη και εκτέλεση του ρόλου τους. Στη σύγχρονη κοινωνία, στο όνομα της ισότητας, ισοτιμίας και απελευθέρωσης της γυναίκας, επιχειρείται εναλλαγή των ρόλων με αποτέλεσμα τη σύγκρουση. Κανείς βέβαια δεν αμφισβητεί την ισότητα των δύο φύλων, την ισοτιμία, την αμοιβαιότητα και τον αλληλοσεβασμό. Αυτά όμως πρέπει να συντονίζονται με τους εξειδικευμένους ρόλους που αναλαμβάνουν οι σύζυγοι στην κοινωνική ομάδα της οικογένειας, διαφορετικά ο δεσμός κλονίζεται.
Η απουσία της επικοινωνίας αποτελεί έναν από τους βασικότερους λόγους χαλάρωσης της οικογενειακής σχέσης. Η έλλειψη επικοινωνίας, συνηθέστατο φαινόμενο στις σύγχρονες κοινωνίες, οδηγεί στην απομόνωση, στην αποθάρρυνση, στην κατάθλιψη, στις ψυχικές διαταραχές, στη συναισθηματική αποδέσμευση κ.ά.
Η απαράδεκτη συμπεριφορά, που οφείλεται σε λαθεμένη ανατροφή και αγωγή. Αν δηλαδή ένα άτομο έχει από την παιδική ηλικία στερηθεί την αγάπη, τη στοργή κ.λπ. είναι φυσικό να έχει προβληματική συζυγική ζωή. Οι υπερβολικές απαιτήσεις, οι εξωπραγματικές προσδοκίες, οι αυταπάτες και γενικά ό,τι σχετίζεται με την ικανοποίηση των προσωπικών αναγκών του ανθρώπου αποτελούν σημαντικές αίτιες διαζυγίου. Στην εποχή μας όλα είναι υπερβολικά. Όλα σταθμίζονται με το μέτρο της ύλης. Ακόμα και η κοινωνική θέση και αξία εξαρτάται από την ευχέρεια που έχει ο καθένας στην καταναλωτική διαδικασία. Οι παρεμβάσεις τρίτων μέσα στο νεανικό ζευγάρι δημιουργεί τεράστια προβλήματα. Γεγονός πάντως είναι, ότι πολλοί γάμοι διαλύονται όχι από υπαιτιότητα του ζεύγους, αλλά εξαιτίας της παρεμβολής τρίτων και μάλιστα συγγενικών προσώπων. Τα παραπάνω προβλήματα δεν είναι ασφαλώς τα μοναδικά ούτε και τα σημαντικότερα. Είναι μερικά απ’ τα ποικίλα προβλήματα που κάθε μέρα ξεφυτρώνουν μέσα στην οικογένεια και που διασαλεύουν την ισορροπία της.
Οι ενδοοικογενειακές σχέσεις των νέων ανθρώπων αυτές όμως, επηρεάζονται κι από το γενικότερο κοινωνικό, πολιτιστικό και οικονομικό κλίμα της ευρύτερης κοινωνίας, η οποία διέρχεται μια κρίση σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Η νεοελληνική κοινωνία ζει έντονα το πνεύμα του πρακτικού ευδαιμονισμού, της καλοπέρασης, του πνευματικού υποσιτισμού και της αλόγιστης καταναλωτικής υστερίας. 0 μιμητισμός, η εγκατάλειψη των εθίμων, η απομάκρυνση από την παράδοση, η θρησκευτική αδιαφορία και στέρηση της πνευματικής κληρονομιάς του έθνους αποτελούν επίσης μερικές ενδεικτικές τάσεις της νεοελληνικής κοινωνίας.
Η παιδεία περνάει κρίση γιατί δεν κατόρθωσε να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις των καιρών σε συνδυασμό με την ελληνορθόδοξη παράδοση. Η υποτίμηση των θεμελιωδών ιδανικών της φυλής και του έθνους οδηγεί σε εθνικά αδιέξοδα, αφού ο δημαγωγικός φανατισμός και η πολιτική μισαλλοδοξία μερικών - ευτυχώς ελάχιστων - δεν σταματάει ούτε μπροστά στα μεγάλα εθνικά θέματα. Η απουσία δοκιμασμένων αξιών της ζωής δημιουργεί στη νεολαία σοβαρότατα κοινωνικά, ψυχολογικά, ηθικά παιδαγωγικά προβλήματα. Η προκλητική στάση έναντι του θεσμού της θρησκείας και της ζωής της ορθοδοξίας, που εκφράζεται μέσω της Εκκλησίας, έναντι του θεσμού της Δικαιοσύνης που χλευάζεται και έναντι των νόμων της Πολιτείας που καταπατούνται, δηλητηριάζει την ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα τις ευάλωτες ψυχές των νέων. Η αλόγιστη χρήση της ελευθερίας, η οποία εκδηλώνεται ως κατάχρηση της εξουσίας και ως επικίνδυνη αυθαιρεσία δημιουργεί προβλήματα στην προσωπική και κοινωνική ζωή και φαλκιδεύει το πολίτευμα της ευνοούμενης Δημοκρατίας. Οι κοινωνικές αναταραχές, η αυξανόμενη αβεβαιότητα για το σκοτεινό αύριο, το εύκολο κέρδος και η ιδεολογική σύγχυση, οδηγούν τη νεολαία σε δυσάρεστα και ανυπολόγιστα πνευματικά, ηθικά, ψυχολογικά, κοινωνικά, εθνικά και μεταφυσικά διλήμματα. Ο παροξυσμός της μισαλλοδοξίας, που φτάνει μέχρι και τον εθνικό διχασμό αδυνατίζει τη συνταγματική τάξη, αποδυναμώνει τη δημοκρατική ομαλότατα και απειλεί την ατομική και κοινωνική ελευθερία. Τέλος, η αιτία της εγωκεντρικής συμπεριφοράς, που σημαίνει ότι ο καθένας περιχαρακώνεται γύρω από το άτομό του και απορρίπτει τον άλλον. Κάτω από τέτοιο κλίμα δεν υφαίνονται γνήσιες διαπροσωπικές σχέσεις με αποτέλεσμα να ψυχραίνονται και να τραυματίζονται συναισθηματικά.
Από τον Γεώργιο Ν. Ξενόφο
