με τις κακές δυνάμεις των καιρών που ξαφνικά έρχονται στη ζωή του, τον πυρπολούν και προσπαθούν να τον αφανίσουν.
Σε μια τέτοια ζωή, που ζούμε πρέπει να μάθουμε τι σημαίνει ελευθερία και τι υπευθυνότητα. Πειθαρχία και απειθαρχία. Υπακοή και ανυπακοή. Αν η ζωή δεν μπορεί να ξεχωρίζει τις έννοιες αυτές, χάνει την ιερότητά της και την ποιότητά της και τότε υπάρχει κίνδυνος να οδηγηθείς στον μηδενισμό και τη βαρβαρότητα. Και στο όνομα μιας πίστης, μιας τιμιότητας και μιας αλήθειας της ζωής, που να επαναφέρει την κοινωνία στην κοίτη του πολιτισμού και μιας ημερότητας της ζωής. Η επιδημία άρχισε να υποχωρεί. Και σε λίγο καιρό θα εξαφανισθεί. Θα αφήσει πίσω της σημάδια πόνου και οιμωγές των θυμάτων που η ίδια προκάλεσε. Η ζωή όμως δεν σταματά, συνεχίζεται. Δημιουργούνται νέοι κανόνες συμπεριφοράς μεταξύ των ανθρώπων, γεννιούνται νέες ελπίδες και φιλοδοξίες, πεθαμένα οράματα ανασταίνονται και νέα ήθη και έθιμα δημιουργούνται στη ζωή μας. Ο κορονοϊός ήταν ένας ισχυρός αντίπαλος έναντι της κοινωνίας, η οποία αντιλήφθηκε έγκαιρα τι έπρεπε να κάνει και πώς να φερθεί απέναντί του, την κρίσιμη στιγμή που εξορμούσε με τις ορδές του να την εξαφανίσει.
Αναστάτωσε τη διεθνή κοινότητα και την παγκόσμια αγανάκτηση για την επικίνδυνη προέλασή του και την έκπτωση του ανθρώπου από τον βασιλικό του θρόνο.
Μπροστά σ’ αυτόν τον μεγάλο κίνδυνο οι άνθρωποι έμειναν ενωμένοι, συνασπισμένοι, πειθαρχημένοι, υπάκουοι, στις εντολές και τα κελεύσματα των ηγετών τους και των ειδημόνων γιατρών της χώρας. Ο κόσμος πείστηκε στους άρχοντές του. Τους έδειξε εμπιστοσύνη και έπραξε ό,τι εκείνοι ζητούσαν. Στην αρχαιότητα ο Θουκυδίδης διακήρυττε: «Οι πόλεις άριστα οικούνται όταν οι πολίται πείθονται τοις άρχουσι και οι άρχουσι τοις νόμοις».
Πειθάρχησαν σε μέτρα σκληρά, πρωτάκουστα σε καιρό ειρήνης. Μέτρα που ξεπέρασαν ακόμα και τις διατάξεις του υπέρτατου νόμου της πολιτείας. Η στέρηση της προσωπικής ελευθερίας μαζί με εκείνη του συνέρχεσθαι και συναθροίζεσθαι, είναι μέτρα του πόνου και της μοναξιάς, μέτρα που μας αιφνιδιάζουν, συνθλίβουν τον νου μας και καταπιέζουν την καρδιά μας. Δίνουν περιεχόμενο και στη χαρά και στη θλίψη μας. Αυτή την πειθαρχία του ελληνικού λαού δεν μπορεί να μην την καταγράψεις ως ένα μεγάλο προτέρημα μέσα στους μεγάλους κινδύνους που διέρχεται η χώρα. Θυμίζει ενωμένο πνεύμα, χάρη και άσκηση και καλλιέργεια στις μπόρες και συμφορές του βίου μας. Το σύνθημα της πειθαρχίας, της συσπείρωσης και της αλληλεγγύης σηματοδοτεί την αποκοπή του ανθρώπου από πράξεις και ενέργειες αντίθετες προς εκείνες των ηγετών του.
Πειθάρχησαν οι άνθρωποι στις εντολές και τις οδηγίες της πολιτείας. Έδειξαν υψηλό επίπεδο υπευθυνότητας και άριστη συνεργασία με τους κυβερνώντες. Τους πόνεσαν τα δρακόντεια μέτρα, τα αποδέχθηκαν όμως για να σώσουν πολιτεία και κοινωνία που για πρώτη φορά συμφώνησαν σε μεταρρυθμίσεις που άλλαξαν τον τρόπο της ζωής μας. Μείναμε στα σπίτια μας πιστοί στις υποδείξεις των ειδικών και τις αποφάσεις της κυβέρνησης. Στο απέραντο αυτό σιωπηλό μεγαλείο των ανθρώπων της χώρας μας χαράσσω αυτές εδώ τις γραμμές ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης και αγάπης για τη συμβουλή τους και τη συμμετοχή τους απέναντι στον αόρατο και ύπουλο εχθρό που συντάραξε τη γαλήνη και ησυχία του λαού μας και σκόρπισε τον πόνο και τη θλίψη σε όλους μας. Μπροστά στον μεγάλο αυτό κίνδυνο ο καθένας μας ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της ευθύνης του. Ο λαός στάθηκε ενωμένος. Παραμέρισε τις τυχόν διαφορές του και βρέθηκε στο πλευρό της πολιτείας. Κάθε αντιπαλότητα μεταξύ του ξεχάστηκε. Κάθε εχθρότητα μεταποιήθηκε σε φιλικότητα και κάθε κίνδυνος αντιμετωπίσθηκε ως απειλή όλων μας.
Προσέγγισα όσο μπορούσα περισσότερο τους ανθρώπους και ταυτόχρονα διαπίστωσα όλων τη θέληση σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες και στιγμές να παραμείνουμε ενωμένοι. Έδωσαν περιεχόμενο και στη χαρά και στη θλίψη μας. Με δίδαξαν πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε την πρόσκαιρη νέφωση και να επιστρέψουμε πάλι στη δημιουργία. Και αυτό μόνο με την ενότητα, μόνο όταν είμαστε ενωμένοι μεγαλουργούμε. Είμαστε ευτυχισμένοι και τίποτα δεν φοβόμαστε στην πορεία της ζωής μας.
Είμαστε ισχυροί και δυνατοί. Η ισχύς εν τη ενώσει. Όταν όμως είμαστε διχασμένοι, οδηγούμαστε στην καταστροφή και την αφάνεια.
Στον γκρεμό και τον όλεθρο. Στην εξαφάνισή μας. Κάποιοι φορείς του μένους κατά της πολιτείας ισχυρίζονται τούτες τις ώρες και στιγμές παθιασμένα, ότι μέσα στους κόλπους της καταδυναστεύεται η ανθρώπινη προσωπικότητα και καταλύεται βάναυσα η προσωπική ελευθερία του καθενός μας. Και όλα αυτά από τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση του κορονοϊού.
Αυτή η πολεμική ιαχή δεν πρόκειται να δικαιωθεί από την ιστορία, αλλά ούτε και από τη σημερινή κοινωνία. Τα μέτρα μπορεί να πονούν. Είναι ορθά και δίκαια. Οι «ψευτοεπαναστάτες» ελαχίστων πλατειών της χώρας, ας αντιληφθούν, ότι με αυτό που κάνουν δεν βλάπτουν μόνο όλους ημάς άλλα και τους εαυτούς τους. Αν επιθυμούν να αντιπολιτευθούν την κυβέρνηση υπάρχουν άλλοι τρόποι και όχι αυτόν τον τρόπο που επέλεξαν. Δίκαια η κατακραυγή όλου του κόσμου εναντίον τους. Τώρα που η κυβέρνηση αποφάσισε τη χαλάρωση των μέτρων ημείς δεν πρέπει από ενθουσιασμό να παρασυρθούμε σε πράξεις και ενέργειες αντίθετες προς τις υποδείξεις των ιατρών και τις αποφάσεις της κυβέρνησης. Θα είναι λυπηρό, ό,τι κτίσαμε και κατορθώσαμε μέσα στο τρίμηνο, να το γκρεμίσουμε μέσα σε μία ημέρα.
Η αδάμαστη ελληνική ψυχή θα σταθεί- και τούτη τη στιγμή στο ύψος των περιστάσεων και θα δείξει σ’ όλους τους λαούς του κόσμου ότι, όταν βρίσκεται σε μεγάλους κινδύνους, γνωρίζει ενωμένη να αμύνεται και να νικά.
