υπέροχες υπηρεσίες του, φιλοσοφικές, πολιτικές, στρατιωτικές, οικονομικές και κυρίως νομικές, που τόσο τις είχε ανάγκη η μετεπαναστατική Ελλάδα! Πρόκειται για μια προσωπικότητα μοναδική, που δυστυχώς οι Έλληνες δεν εξετίμησαν δεόντως, οπότε ο εν λόγω μέγας Σκωτσέζος Φιλέλλην μάλλον παραμένει άγνωστος στη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων επί δύο συνεχείς αιώνες ανεξάρτητου εθνικού βίου. Κι όμως αυτός ο άνθρωπος θα έπρεπε να βρίσκεται στην πλέον περίοπτη θέση ανάμεσα σε όλους τους κατά συνθήκην φιλέλληνες...
Έχουμε λοιπόν και λέμε περί του μοναδικού τούτου ανδρός: Γεννήθηκε στη Σκωτία το 1800. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο Aberdeen θεολογία, φιλοσοφία και νομικά. Και έχοντας μια μοναδική τάση στην εκμάθηση γλωσσών, έμαθε τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά τόσο καλά, που ο ίδιος άρχιζε να το διατυμπανίζει παντού ότι σ’ αυτές τις γλώσσες μπορούσε να βγάλει με φοβερή επιτυχία λόγο εξάωρο! Στα νέα ελληνικά πάντως κατάφερε να βγάλει εξάωρο λόγο μέσα στο δικαστήριο του Ναυπλίου, όταν αγωνιζόταν με νύχια και με δόντια (δική του η έκφραση), για να καρατομηθούν οι Θ. Κολοκοτρώνης και Δ. Πλαπούτας!
Το 1824 κατέβηκε κι αυτός στην Ελλάδα. Είναι η περίοδος όπου τούτος ο δυστυχής τόπος γίνεται πόλος έλξης “φιλελλήνων” και ειδικά βρετανικής προελεύσεως. Και πιο ειδικά Σκωτσέζικης φάρας. Ήρθε λοιπόν, όπως απεδείχθη αργότερα, ως όργανο της βρετανικής κατασκοπείας, αυτής που κατά τον 20ό αιώνα θα ονομαστεί Intelligence Service. Βεβαίως ως τέτοιος είχε πολλή δουλειά να κάνει εδώ. Η Αγγλία χορηγεί δάνεια, κινείται μ’ όσες προφυλάξεις μπορεί, για να αυτονομήσει μονάχα την Πελοπόννησο και να την καταστήσει δικό της προτεκτοράτο, έχει αναλάβει πλέον με άκρα μυστικότητα να ναυπηγήσει στόλο για την Ελλάδα και ήδη άρχισε τις σχετικές επαφές με ναυπηγεία στις ΗΠΑ, και τόσα και τόσα άλλα. Δεν οφείλει συνεπώς ως υπερδύναμη να γνωρίζει επακριβώς τις κινήσεις των απειθάρχητων επαναστατών, που για την ώρα φαίνονται τις κινήσεις αυτές να τις κουμαντάρουν κάποιοι αγράμματοι αγριάνθρωποι, που ακούν στο όνομα Ανδρούτσος, Καραϊσκάκης, Κολοκοτρώνης.
Οφείλει ως κοσμοκράτειρα ναυτική δύναμη να λάβει όλα τα μέτρα μη φειδόμενη χρημάτων! Απ’ τους ιθαγενείς θα βγουν κι αυτά. Και ως Αγγλία οφείλει να είναι ξεχωριστά προσεκτική, διότι στη Γενεύη τούτο τον καιρό καραδοκεί ο Καποδίστριας. Και φοβούνται μήπως με τον ερχομό του στην Ελλάδα χάσουν τα πάντα. Ας ενισχύσουν λοιπόν το δίκτυο κατασκοπείας, μια και τα εν Ελλάδι όργανά τους (Μαυροκορδάτοι, Κουντουριώτηδες, Μιαούληδες), μάλλον προσβλέπουν στα καλά και συμφέροντα ταις τσέπαις αυτών... Πάντως για το περιβόητο φιάσκο της ναυπήγησης του στόλου μας σε Αγγλία και ΗΠΑ θα κάνουμε λόγο ξεχωριστά. Θα είναι ένα εθνικό μάθημα με τίτλο: “Η Ελλάδα στο έλεος των τοκογλύφων”.
Λοιπόν, ο κύριος Μάσον (ή Μέισον), για τις παστρικές του ασχολίες στην Ελλάδα υπό την αιγίδα του Μαυροκορδάτου επί πέντε φορές την εβδομάδα παραδίδει μαθήματα φιλοσοφίας και πολιτικής οικονομίας στο Ναύπλιο. Τώρα τι σκοπό είχαν τα μαθήματα αυτά και ποιοι μπορούσαν να τα παρακολουθήσουν σε μια περίοδο χάους της Ελλάδας, αυτό όντως είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Τη δουλειά του πάντως την έκανε άριστα.
Στα 1827 ήρθαν στην Ελλάδα ο Κόχραν, αρχιστόλαρχος, και ο Τσωρτς, αρχιστράτηγος. Είναι οι δύο Άγγλοι μισθοφόροι – σταυροφόροι της Ελλάδας. Ο Μέισον κόλλησε κοντά τους ως γραμματέας και διερμηνέας. Βοήθησε σημαντικά να χάσει τη ζωή του ο Καραϊσκάκης και να υποστεί στις 24 Απρίλη του 1827 ο ελληνικός στρατός τη μεγαλύτερη σφαγή της ιστορίας στον Ανάλατο. 1.500 νεκροί, το άνθος του στρατού μας. Έργο κι αυτό των φιλελλήνων, με τη συνδρομή του Μαυροκορδάτου.
Ο κύριος Μέισον στη δίκη του Γ. Μαυρομιχάλη έσπευσε ν’ αναλάβει δικηγόρος του δολοφόνου του Ι. Καποδίστρια. Ζήτησε μάλιστα την αθώωσή του, παρόλο που δολοφόνησε εν ψυχρώ τον ανώτατο άρχοντα μπροστά στα μάτια Ελλήνων πολιτών. Εκεί αποδείχτηκε της αγγλικής κακοήθειας το θράσος ενώπιον του ελληνικού λαού.
Κι όταν ήρθαν οι Βαυαροί, ο εν λόγω φιλέλλην είχε τόσες προσβάσεις στην εξουσία, ώστε το 1834 κίνησε γη και ουρανό ως κρατικός εισαγγελέας να σταλεί στη γκιλοτίνα ο απελευθερωτής της Ελλάδας Θ. Κολοκοτρώνης, καθώς και ο Δ. Πλαπούτας ως ένοχοι εσχάτης προδοσίας. Άραγε ποιος ήταν αυτός ο κύριος που πάσχιζε να αποκεφαλίσει τα σύμβολα της ελευθερίας της Ελλάδας; Στο δικαστήριο του Ναυπλίου τελείωσε την αγόρευσή του με τούτα τα λόγια: “Επιμένω εις την κατηγορίαν. Και με τα δόντια και με τα νύχια θα την υποστηρίξω. Διακηρύττω λοιπόν τους εγκαλουμένους ως ενόχους και απαιτώ τον θάνατό τους...”. Ευτυχώς υπάρχουν και τα πρακτικά της δίκης. Ευτυχώς στο δικαστήριο υπήρχαν οι Πολυζωίδης και Τερτσέτης, για να σώσουν τη δικαιοσύνη από τα νύχια και τα δόντια του Μέισον και της Αντιβασιλείας...
Για την Ομάδα Ιστορικής Έρευνας «Δημ. Αγραφιώτης» Οδυσσέας Β. Τσιντζιράκος
