Η πλειοψηφούσα κοινωνία, που προσήλθε στις κάλπες πέρυσι, απάντησε θετικά. Έκρινε ότι η τότε Κυβέρνηση εργαλοιοποιούσε τους θεσμούς. Οτι είχε ευθύνη για τους χειρισμούς του πρώτου εξαμήνου του '15 με 3ο πρόσθετο δανεισμό 86 δισ. ευρώ και δυσθεώρητη ζημιά στη χώρα. Οτι κυριάρχησε η παρεοκρατία παρά τις αντίθετες διακηρύξεις. Σε κάθε περίπτωση αποφάσισε πλειοψηφικά πως είχε αποτύχει. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπέστη σοβαρή και πολύ περισσότερο στρατηγική ήττα. Σ' αυτό συνέβαλε και η "οιονεί" διαγραφή Βενιζέλου από Γεννηματά, που υπήρξε κορυφαίο λάθος και αιτία αποσυσπείρωσης στο Κίνημα Αλλαγής. Έτσι κι αλλιώς, αν στο απολύτως προσωποπαγές κόμμα του κ. Τσίπρα - και στα αφηγήματα της άλφα φοράς αριστεράς -προστεθούν τα ποσοστά Βαρουφάκη, των πλησιόχωρων κομμάτων και του ΚΚΕ, το άθροισμα της κομμουνιστικής αριστεράς στην ελληνική κοινωνία είναι εξαιρετικά μεγάλο. Νομίζω πως οι γενικώς διαμαρτυρόμενοι και θυμωμένοι εναντίον όλων- εκτός του εαυτού τους- συνέλληνες δεν έχουν καταλάβει τίποτα και δεν έμαθαν κάτι απ' ό,τι συνέβη στην Ελλάδα το 2009. Ψήφισαν τον κ.Τσίπρα και τον κ. Βαρουφάκη τον Ιανουάριο του '15, επειδή θα εξαφάνιζαν το χρέος αλά Δαυίδ Κόπερφιλντ μιμούμενοι τον… Χουντίνι. Οτι θα καταργούσαν τον ΕΝΦΙΑ, θα ξέσχιζαν τα μνημόνια και άλλα παλαβά. Όμως ξαναψήφισαν τον πρώτο, παρότι έκανε το "όχι" "ναί", έφερε ένα τρίτο μνημόνιο, διέλυσε τις Τράπεζες, από τις οποίες αποσύρθηκαν μεταξύ Ιαν. και Ιουν. 2015, 42 δισ. ευρώ (το 26% του συνόλου) οδηγώντας στο κλείσιμό τους παρά τις αντιδράσεις (ναι!) του κ. Βαρουφάκη, και υποθήκευσε ολόκληρη τη δημόσια περιουσία. Και το ακατάληπτο. Έδωσαν στον κ.Τσίπρα και τα παράλληλα μαρξιστικά κόμματα του αρχικού πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και στο ΚΚΕ μαζί) το 2019 περισσότερες αθροιστικά ψήφους απ' ό,τι το '15. Αγνοια της οικονομικής πραγματικότητας; Ανεπαρκές γνωσιολογικό επίπεδο; Διαμαρτυρία για τα πάντα και μονίμως αιτήματα για μοίρασμα ανύπαρκτης πίτας; Όλα αυτά, αλλά και με την ονειρική σύλληψη της πραγματικότητας. Γιατί "ονειρική"; Επειδή σε δυό δεκάδες χωρών του κόσμου που εφαρμόστηκε ο μαρξισμός λενινισμός απέτυχε παταγωδώς. Ο,τι και να 'ναι, μια τέτοια στάση ζωής και μια ανάλογη αντίληψη για το παρόν και το μέλλον του τόπου, δεν μπορεί, παρά να δημιουργεί ανησυχία για την πορεία της ελληνικής ενδοχώρας.
Ακούω πως ναι μεν υπήρξαν δεινά στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, όμως δεν υπήρξε φτώχεια. Τι λέτε; Οι πάντες ήταν φτωχοί εκτός των μελών της κομμουνιστικής νομενκλατούρας και του χαφιεδικού υποσυνόλου της ανελέητης αστυνομοκρατίας Εκατομμύρια οι εξοντωθέντες, εκατοντάδες χιλιάδες οι πολιτικοί εξόριστοι και φυλακισμένοι. Από το '65 μέχρι το '87 ταξίδεψα 4 φορές στην ΕΣΣΔ. Από το τότε Λένινγκραντ μέχρι το Ιρκούτσκ, από τη Μόσχα μέχρι την Αλμα Ατα, την Αστάνα, την Τασκένδη και τη Ντουσαμπέ στο Τατζικιστάν, όταν μαινόταν ο πόλεμος μεταξύ Ρώσων και Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν. Είδα από κοντά και όλες σχεδόν τις εκτός ΕΣΣΔ χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Οι ιδεολογικές μου προσεγγίσεις επέτρεπαν την όσο το δυνατόν ανεπηρέαστη γνώμη. Και ήταν απολύτως αρνητική η γνώμη αυτή, παρότι ο ίδιος ως φιλοξενούμενος ή τουριστικός επισκέπτης έτυχα καλής, αλλά... παρακολουθούμενης φιλοξενίας. Ακούω όμως, οτι... δεν φταίει η ιδεολογία, αλλά οι άνθρωποι που την εφήρμοσαν με λανθασμένους τρόπους. Το να συγκρίνεις όμως την καπιταλιστική πραγματικότητα και τα μειονεκτήματά της με μια ιδεατή κατάσταση, αποτελεί άλλοθι, κατάλληλο για αντιστάσεις και καθημερινό αντάρτικο, που δεν εισφέρει οτιδήποτε στην κοινωνία και την οικονομία. Δεν είμαι λάτρης μη εφαρμόσιμων στις κοινωνίες πολιτικών και πρακτικών. Είμαι λάτρης της παραγωγής πλούτου, ώστε να υπάρξει εργασία, κατανάλωση και αύξηση του ΑΕΠ. Πλούτος με επιδόματα, στραγγαλισμό της ιδ. πρωτοβουλίας και υπερφορολόγηση δεν μπορεί να παραχθεί. Δεν είναι τυχαίο ότι 20.000 ελληνικές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στη Βουλγαρία με 150.000 θέσεις εργασίας. Χρειάζονται λοιπόν επενδύσεις ξένων και ντόπιων επιχειρηματιών, που δεν έρχονται με το σημερινό ύψος φόρων και κρατήσεων. Δεν μπορώ δε να αντιληφθώ, γιατί σ' εμάς εδώ για παράδειγμα δεν αφαιρούνται από το εισόδημα όλα τα έξοδα, ώστε ο πολίτης να ζητά παντού φορολογικές αποδείξεις, που ο επιχειρηματίας ή επαγγελματίας θα δίνει άνετα, αφού θα φορολογείται ο ίδιος χαμηλά, αλλά και θα μπορεί στη συνέχεια να δικαιολογεί και ο ίδιος όλα του τα έξοδα. Το Κράτος παράλληλα θα εισπράττει αμέσως τον ΦΠΑ με διασυνδεδεμένο σύστημα! Η διαφυγή σήμερα του ΦΠΑ ανέρχεται σε περίπου 20 δισ. ευρώ. Απόδειξη λοιπόν παντού. Θεωρώ μαθηματικά βέβαιο, πως θα διπλασιασθούν τα έσοδα από άμεσους φόρους εισοδήματος και τον ΦΠΑ. Είναι θλιβερό, πως το 2017 το ποσοστό κλοπής ΦΠΑ στην Ελλάδα ανήλθε στο 33,4% αυτού που έπρεπε να πληρωθεί. Προηγείται η Ρουμανία με 35% (πηγή Eurostat). Εκλάπησαν δηλαδή από το Δημόσιο 7,3 δισ. ευρώ, που πλήρωσαν μεν οι καταναλωτές, αλλά ενθυλάκωσαν οι επιτήδειοι. Η κλοπή ΦΠΑ στο Λουξεμβούργο είναι μόνον 3%! Εδώ κλείνω την πιο πάνω παρένθεση στο κείμενο, που το ακολουθεί δεύτερο την άλλη Τρίτη. Την έκρινα όμως αναγκαία, επειδή θεωρώ το περιεχόμενό της εκσυγχρονιστικό εγχείρημα κοινωνικής πολιτικής, που χρειάζεται πόρους για να ευδοκιμήσει. Τέτοιες πολιτικές κινούνται μέσα στην καπιταλιστική (κυριολεκτώ) παραγωγική διαδικασία και είναι εκτός νοήματος στη σοσιαλιστική και κρατικού καπιταλισμού οικονομία της ισόβιας αρπαγής όλων των "αρμών" της εξουσίας.
Γράφει ο «Όμηρος»
(omhros.el@gmail.com, fb: Ομηρος Ελευθερία)
