Ο δημοσιογράφος αφού ξεπέρασε την περιπέτεια της υγείας του επέλεξε ξανά μέσω της εφημερίδας να περιγράψει τις δύσκολες στιγμές που πέρασε.
Αναλυτικά το άρθρο του Αλέξη Παπαχελά στην «Καθημερινή»
«Από τη μία στιγμή στην άλλη νιώθεις ότι μπορεί να μην αγκαλιάσεις ξανά αυτούς που αγαπάς, να μην έχει την ευκαιρία να ζητήσεις συγνώμη για κάποια γέφυρα που έκοψες χωρίς λόγο ή να ξαναδείς το αγαπημένο σου αιγιοπελαγίτικο εκκλησάκι με την ελληνική σημαία να κυματίζει δίπλα.
Νιώθεις ένα ανεξήγητο άγχος ότι δεν θα ξαναδείς πράγματα που πρακτικά ποτέ δεν είχες καν παρατηρήσει. Είναι πολύ παράξενο πόσο κινηματογραφικές και ρομαντικές μπορεί να μοιάζουν οι ρετρό λάμπες της Βασιλίσσης Σοφίας από το πίσω παράθυρο ενός ασθενοφόρου.
Από ότι καταλάβατε έως τώρα, πέρασα μια δυσκολη περίοδο στην προσωπική μου μάχη με τον ιό. Την ξεπέρασα και ενδεχομένως να έχω την ευκαιρία να είμαι από τη θετική πλευρά της στατιστικής, αυτών που ανέρρωσαν από τον ιό. Δεν μου αρέσει να γράφω για τον εαυτό μου, ούτε να γίνομαι μελοδραματικός. Ομως νιώθω την ανάγκη να στείλουμε όλοι μας ένα μήνυμα αισιοδοξίας στους συμπολίτες μας που θα περάσουν αντίστοιχες εμπειρίες. Δεν μπορείτε να καταλάβετε πόσο σημαντικό είναι να νιώσουν την αγάπη και τη στήριξή σας. Στη δική μου περίπτωση, έχω μάθει να ξεχωρίζω το αληθινό από τις δημόσιες σχέσεις. Τα μηνύματα παλιών φίλων, συνεργατών, αναγνωστών, ιδεολογικών αντιπάλων, φίλων με τους οποίους τσακωθήκαμε ανεξήγητα, έπαιξαν τεράστιο ρόλο στο να σταθώ στα πόδια μου.
Και συνεχίζει: Ηθελα όμως να γράψω γι αυτή την περιπέτεια για ένα βασικό λόγο. Πέρα από την αγάπη και την πίστη, χρειάζεται κάτι παραπάνω για να περάσεις απέναντι. Η ιατρική ομάδα της κ. Κοτανίδου στον Ευαγγελισμό έκανε το δικό της θαύμα. Και δεν θέλω να ξεχάσω ούτε εγώ ούτε εσείς, τους πραγματικούς ήρωες πίσω από τις μάσκες, που δίνουν τη μάχη για μας όλους.
Το νοσηλευτικό προσωπικό, που τα δίνει όλα, κακοπληρωμένο, χωρίς τα απαραίτητα πολλές φορές. Τους ανθρώπους του ΕΚΑΒ, που δείχνουν καθημερινά γενναιότητα και ανθρωπιά. Η δουλειά τους δεν μπορεί να ανταμειφθεί αρκετά, αλλά πρέπει να θυμηθούμε την επόμενη ημέρα και να διασφαλίσουμε τα πολύ βασικά γι αυτούς τους ανθρώπους…. Αυτοί είναι οι δικοί μου ήρωες, τους οποίους πρέπει να αναδείξουμε και να φροντίσουμε και όταν περάσει η σημερινή τρέλα».
