Η απομόνωση είναι μια κατάσταση που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος για οποιαδήποτε λόγο και αιτία. Τα μέτρα της κοινωνικής απομόνωσης που έχουν ζητηθεί από τις κυβερνήσεις των χωρών δεν συνεπάγονται απομόνωση στον εαυτό μας, συνεπάγονται απομόνωση και ελαχιστοποίηση της διασποράς του νέου Κορονοϊού (Covid-19) που πλήττει τους ανθρώπους.
Σκεφτείτε ότι η πραγματική έννοια της απομόνωσης έρχεται μετά από ραγδαίες αλλαγές σε βιώματα ανθρώπων που πάσχουν από κάποιο σοβαρό πρόβλημα. Οι άνθρωποι που διαγνώστηκαν από Καρκίνο, οι άνθρωποι που έπαθαν ένα ατύχημα και έμειναν καθηλωμένοι σε αναπηρικό αμαξίδιο, οι άνθρωποι που διαγνώστηκαν με κάποιο αυτοάνοσο κ.α., πολύ έντονα έχουν βιώσει τέτοια συναισθήματα όπως αυτό της απομόνωσης και της μοναξιάς με έντονες δικαιολογημένες συναισθηματικές αντιδράσεις.
Τώρα λοιπόν που μας ζήτησαν να μείνουμε στο σπίτι ίσως είναι ευκαιρία να μιλήσουμε λίγο με τον εαυτό μας, με τους ανθρώπους μας, τους οποίους είχαμε αμελήσει είτε λόγω των εργασιακών ή άλλων υποχρεώσεών μας και να σκεφτούμε πως η ζωή είναι οι άνθρωποί μας. Να ζήσουμε όμορφες στιγμές μαζί τους και να διασκεδάσουμε την κάθε στιγμή που ζούμε μαζί τους. Να μην ζούμε μίζερα. Οι άνθρωποι αυτοί που έχουν περάσει ή που περνούν δύσκολα στη ζωή τους πρέπει να είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα όλων μας.
Είναι άσχημο να ακούς από γονείς, πρέπει να μείνω όλη την μέρα στο σπίτι με τα παιδιά, τα παιδιά είναι η ζωή μας, πρέπει να ζούμε την κάθε στιγμή μαζί τους. Τα παιδιά «ζαλίζουν» τους γονείς γιατί τους λείπουν, σκεφτείτε αυτές τις λίγες γραμμές και αναθεωρείστε ο καθένας με τη δική του άποψη την κατάσταση!
Η ιατρική κοινότητα είναι δίπλα σε όλους μας και καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για τη μείωση της διασποράς, ακούστε τους και σκεφτείτε ότι το μένουμε σπίτι δεν είναι εγκλεισμός, είναι μια ευκαιρία να ζήσετε περισσότερες όμορφες στιγμές με τους δικούς σας ανθρώπους, είτε βλέποντάς τους στο Skype, Viber είτε μιλώντας τους στο τηλέφωνο. Θυμηθείτε τους παλιούς σας φίλους που κάποτε περάσατε στιγμές μαζί τους και επικοινωνήστε τες, ξανά θυμηθείτε τες. Μην αφήνετε τον εαυτό σας να απομονώνεται στα ακούσματα της κάθε είδησης, είτε αληθής είτε ψευδής. Ζούμε μια πραγματικότητα την οποία όλοι μαζί καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε απλά μένοντας στο σπίτι και έχοντας τα πάντα (τροφή, φαγητό, ρεύμα και όλες τις ανέσεις). Σκεφτείτε ότι έξω από το σπίτι υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους ζητήθηκε να είναι στο σπίτι (γιατροί, νοσηλευτές, όλο το προσωπικό των νοσοκομειακών ιδρυμάτων, υπάλληλοι Super Market, τραπεζικοί υπάλληλοι, βενζινάδικα και άλλα επαγγέλματα) και ρισκάροντας το να κολλήσουν τον ιό φροντίζουν να έχουμε τα πάντα μέσα στο σπίτι μας είτε με τηλεφωνικές παραγγελίες είτε παραγγέλνοντας από το internet χωρίς να μπορούν και αυτοί να ζήσουν στιγμές με τους δικούς τους ανθρώπους. Ας σεβαστούμε αυτούς τους ανθρώπους λοιπόν και ας ακολουθήσουμε τις οδηγίες των υγειονομικών αρχών. Σίγουρα είναι δικαίωμα του καθενός να θέτει τον εαυτό σου σε κίνδυνο, αλλά πρέπει να σεβαστούμε αυτούς τους ανθρώπους που θέλουν να προσέξουν και δεν τους δίνεται η ευκαιρία.
Αν πάλι υπάρχουν άνθρωποι που αντιμετωπίζουν την κοινωνική απομόνωση ως ένα γεγονός που ψυχολογικά τους φθείρει και δεν μπορούν να δουν την κατάσταση με τη θετική της πλευρά, έχουν δημιουργηθεί διάφορες ομάδες ψυχολόγων από πολλά πανεπιστήμια της χώρας μας και μπορούν να συνεισφέρουν δωρεάν για τη φροντίδα αυτών των ανθρώπων. Συμβουλευτείτε τους δεν είναι κακό!
Κλείνοντας θα αναφέρω ότι οι συνάνθρωποί μας που πραγματικά καθημερινά αντιμετωπίζουν δυσκολίες επιβίωσης μας, δείχνουν το παράδειγμα και το πώς μπορούμε να το πράξουμε αυτό. Μιλήστε στους συγγενείς, φίλους σας και βγάλτε τις σκέψεις σας, καλύψτε τις χαμένες στιγμές!
Μένουμε σπίτι, αλλάζουμε τη σκέψη μας και ζούμε την κάθε στιγμή!
Από τον Γιάννη Λαμπρόπουλο
Ο Γιάννης Χαρ. Λαμπρόπουλος είναι εκπαιδευτικός, υπ. διδάκτορας Διοίκησης Επιχειρήσεων Πάν. Πατρών και της Ιατρικής Λάρισας Παν. Θεσσαλίας
