Τα αυτονόητα μέτρα ατομικής υγιεινής, περιορισμού των μετακινήσεων, η αποφυγή του συγχρωτισμού είναι ένα το κρατούμενο για τον περιορισμό της πανδημίας. Είναι όμως ανεπαρκή όσο η κυβέρνηση, το κράτος δεν εξασφαλίζει όλα τα μέσα για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας και την προστασία των εργαζομένων.
Το δημόσιο σύστημα Υγείας είναι ο μεγάλος ασθενής! Η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία είναι γνωστή σε όλους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Λάρισα, στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο, λειτουργούν οι 12 από τις 20 κλίνες Μονάδων Εντατικής Θεραπείας, ενώ από τις 228 οργανικές θέσεις ειδικών γιατρών πληρούνται οι 159. Το ΚΚΕ έχει επανειλημμένα αναδείξει τα προβλήματα μέσα και έξω από τη Βουλή όμως οι κυβερνώντες κώφευαν!
Η καλύτερη επιβράβευση της ηρωικής αλλά άνισης μάχης χιλιάδων υγειονομικών με την πανδημία είναι η απαίτηση εδώ και τώρα να ενισχυθεί το δημόσιο σύστημα υγείας. Να ανοίξουν τα 110 κρεβάτια Μονάδων Εντατικής Θεραπείας που παραμένουν κλειστά λόγω έλλειψης προσωπικού, να καλυφθούν τα κενά σε ιατρικό, νοσηλευτικό προσωπικό, σε μέσα ατομικής προστασίας, να επιταχθεί ο ιδιωτικός τομέας υγείας.
Αντ' αυτού, συνεχίζοντας την ίδια πολιτική εμπορευματοποίησης και υποχρηματοδότησης της Υγείας, η κυβέρνηση ανακοινώνει ημίμετρα που δεν αντιμετωπίζουν ούτε τις ελλείψεις που υπήρχαν στα νοσοκομεία προ του κορονοϊού, πόσο μάλλον τώρα. Η «ξαναζεσταμένη» εξαγγελία για 2000 προσλήψεις στην Υγεία δεν επαρκεί ούτε για να αντικαταστήσει τις 3500 συνταξιοδοτήσεις που έγιναν το 2018-2019! Τα όποια πρόσθετα κονδύλια είναι σταγόνα στον ωκεανό όταν με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων η κρατική χρηματοδότηση έχει μειωθεί κατά 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ σε σχέση με το 2013.
Η γύμνια και η ανεπάρκεια της εμπορευματοποιημένης Υγείας να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την εξάπλωση της επιδημίας, δείχνουν την τεράστια αναντιστοιχία ανάμεσα στη δυνατότητα που υπάρχει να προστατευτεί η υγεία του λαού με όλα τα μέσα και τα εμπόδια που δημιουργεί ένα σύστημα που αντιμετωπίζει τα πάντα με τη λογική «κόστους-οφέλους». Έτσι φτάνουμε στην Ιταλία οι γιατροί να αναγκάζονται να «επιλέξουν» για νοσηλεία τους ασθενείς με τις μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης!
Η πανδημία σαν «ευκαιρία» για να ξεμπερδέψει η εργοδοσία με τα εργατικά δικαιώματα! Την ίδια ώρα που ο λαός μετρά τις πληγές του από την πανδημία, κάποιοι βλέπουν σε αυτή την «ευκαιρία» που περίμεναν για να αυξήσουν τα κέρδη τους στις πλάτες των πολλών.
Η εντατικοποίηση της εργασίας «μέχρι τελικής πτώσης» στα super market, η αισχροκέρδεια στα είδη πρώτης ανάγκης, οι απειλές και οι πιέσεις για «οικειοθελείς αποχωρήσεις», η ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, η αναστολή των συμβάσεων εργασίας, η παντελής απουσία ελέγχων από την επιθεώρηση εργασίας είναι πλέον καθεστώς. Η κυβέρνηση έχει καθολική ευθύνη για το κύμα απολύσεων που κατακλύζουν αρκετούς κλάδους, καθώς όχι απλά καθυστέρησε να πάρει μέτρα προστασίας των εργαζομένων, αλλά με την πρότασή της για ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις έδωσε το πράσινο φως στη μεγαλοεργοδοσία για να επιτεθεί και να επιδεινώσει τους όρους δουλειάς χιλιάδων εργαζομένων.
Τα αναπάντητα ερωτήματα πληθαίνουν:
- Γιατί η κυβέρνηση αρνείται να ακυρώσει τις 110.000 απολύσεις που έγιναν το πρώτο δεκαπενθήμερο του Μάρτη;
- Τι μέτρα προστασίας της εργασίας και του μισθού έχουν παρθεί για τους δεκάδες χιλιάδες εποχικούς, ενοικιαζόμενους, εργολαβικούς εργαζόμενους, όσους δουλεύουν με μπλοκάκι;
- Τι γίνεται με τους χιλιάδες εργαζόμενους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου που λήγουν αυτό το διάστημα, με τους μακροχρόνια ανέργους, με τους εργαζόμενους που βρίσκονται με οφειλόμενα από την εργοδοσία;
- Γιατί το επίδομα Πάσχα θα δοθεί με καθυστέρηση 4 μηνών και όχι στην ώρα του;
- Τι μέτρα έχουν ληφθεί για τη στρατιά των νέων εργαζομένων στη διανομή-delivery που πληρώνουν κάθε χρόνο βαρύ φόρο αίματος στην άσφαλτο και τώρα είναι στην πρώτη γραμμή, χωρίς τα αναγκαία μέσα προστασίας;
Η απάντηση είναι ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις, με τη στήριξη της κυβέρνησης, έχουν αποφασίσει να προχωρήσουν μια σειρά από αντεργατικά μέτρα με «όχημα» τις συνέπειες του κορονοϊού. Γίνεται συντεταγμένη προσπάθεια να μειωθεί η επίδραση της επιδημίας στην ήδη «συννεφιασμένη» καπιταλιστική οικονομία, φορτώνοντας το κόστος στις πλάτες των εργαζομένων.
Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να ανεχθεί την προσπάθεια να «αναλάβει το κόστος» για να διασφαλιστεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Ο μόνος δρόμος είναι να σηκώσει ο λαός ψηλά τη σημαία των διεκδικήσεων, να παλέψει για άμεσα μέτρα προστασίας της υγείας, της ασφάλειας, της ζωής του. Το ΚΚΕ παίρνει την πρωτοβουλία και μπαίνει μπροστά στη διεκδίκηση όλων των αναγκαίων μέτρων, στην οργάνωση της αλληλεγγύης για να μην μείνει κανένας μόνος του. Είναι εξίσου ευθύνη όλων μας να μείνουμε δυνατοί και να υψώσουμε φωνή αντίστασης ώστε να μην πληρώσουμε το «μάρμαρο» ακόμα μια φορά.
Από τον Θοδωρή Κωτσαντή
(*) Ο κ. Θοδωρής Κωτσαντής είναι γραμματέας Συμβούλιου Περιοχής Θεσσαλίας της ΚΝΕ
