ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ" και τον "λαϊκισμό" όσων εμμένουν στην πραγματοποίηση του έργου, με κατέκριναν λέγοντας ότι τώρα το θυμήθηκα το έργο και ότι δεν έκανα τίποτα όταν ήμουν βουλευτής. Ίσως αυτό να λέγεται και από άλλους. Τους δικαιολογώ. Πέρασαν 16 χρόνια από την τελευταία παρουσία μου ως βουλευτή στη Βουλή. Ξεχνιούνται εύκολα κάποιοι αγώνες μου για τον Αχελώο. Δεν νιώθω την ανάγκη να απολογηθώ. Ένας μεγάλος φάκελος, με πάρα πολλές ενέργειές μου, είναι στη διάθεσή τους, όσα έχω γι’ αυτό το έργο. Γι’ αυτό περιορίζομαι στην αναφορά μιάς ενέργειάς μου, που αποτέλεσε και τη βάση του Ν.3481/1906, που επέλυε το πρόβλημα, αλλά το ΣτΕ το απέτρεψε για τυπικούς κυρίως λόγους. Και αυτό γιατί και τώρα συζητείται ο Αχελώος. Είναι η επερώτηση που συνέταξα ο ίδιος και την υπογράφουν όλοι οι Θεσσαλοί βουλευτές της Ν.Δ. της περιόδου 2000-2004 (σ.σ.: κυβέρνηση Σημίτη). Ήδη δημοσιεύθηκε στην "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" η αγόρευση του τότε Προέδρου της Ν.Λ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Το κείμενο της ομιλίας μου στην Επερώτησή μου, ως πρώτου επερωτώντα είναι το ακόλουθο: ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ: Είναι σοβαρότατο και οξύτατο το υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας. Είναι θεσσαλικό πρόβλημα. Δεν είναι πρόβλημα άρδευσης μόνο, όπως δυστυχώς μερικοί πολέμιοι της εκτροπής του Αχελώου και πολλών άλλων έργων στον θεσσαλικό χώρο ισχυρίζονται. Οι Θεσσαλοί αγρότες δεν θέλουν να προσθέσουν στις ήδη αρδευόμενες και καινούριες αρδεύσιμες εκτάσεις. Αρκούνται σε αυτές, οι οποίες αρδεύονται και μάλιστα δέχονται να μειωθούν οι αρδευόμενες εκτάσεις. Ο αγώνας τους για να επιτύχουν λίγο περισσότερο νερό στον θεσσαλικό χώρο αποσκοπεί στο να διασώσουν τις ήδη αρδευόμενες εκτάσεις και να μειώσουν το υψηλότατο κόστος παραγωγής. Είναι γνωστό από πόσο βαθιά αντλούν νερά για το πότισμα των αγρών τους. Το υδατικό, όμως, πρόβλημα της Θεσσαλίας είναι και πρόβλημα ύδρευσης, για τις ανάγκες των οκτακοσίων χιλιάδων κατοίκων της Θεσσαλίας. Ο μεγαλύτερος αριθμός από τους κατοίκους της Θεσσαλίας υδρεύεται από υπόγεια νερά. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και τα υπόγεια νερά συνεχώς πέφτουν χαμηλότερα. Ήδη τα συναντά κανένας στα τριακόσια, στα τετρακόσια, στα τετρακόσια πενήντα μέτρα και μάλιστα συμβαίνει αυτά τα υπόγεια νερά να ρυπαίνονται από τα νιτρικά άλατα, τα οποία χρησιμοποιούνται για τη λίπανση των αγρών και να είναι και επικίνδυνα για τη ζωή των κατοίκων της Θεσσαλίας. Συμβαίνει και το άλλο, που είναι πάρα πολύ φοβερό, ιδιαίτερα στην Ανατολική Θεσσαλία, στην περιοχή της Κάρλας, της Αγιάς κ.λπ.: Εμφανίστηκαν σε πολλές βαθιές γεωτρήσεις υφάλμυρα νερά, που σημαίνει ότι εισχωρούν τα νερά της θάλασσας στον υπόγειο ορίζοντα της θεσσαλικής γης. Υπάρχει και το άλλο, που είναι επίσης πάρα πολύ σημαντικό. Επειδή ακριβώς εξαντλούνται και πέφτουν πολύ χαμηλά τα υπόγεια νερά, έχουμε κατολισθήσεις μέσα στα ενδότερα του εδάφους. Εμφανίστηκαν ορισμένα ρήγματα σε πάρα πολύ μεγάλη έκταση, τα οποία είναι καταστροφικά. Το υδατικό, όμως, πρόβλημα της Θεσσαλίας είναι και πρόβλημα περιβάλλοντος. Και δυστυχώς αποδεικνύονται επικίνδυνα μύωπες εκείνοι οι οποίοι κόπτονται για το περιβάλλον, οι οικολόγοι, οι ορνιθολόγοι και οι πάσης άλλης μορφής «λόγοι», οι οποίοι αγνοούν την πραγματικότητα, ότι δηλαδή η Θεσσαλία κινδυνεύει να γίνει έρημος, να γίνει Σαχάρα εάν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Ο Πηνειός ποταμός περιορίστηκε στο να είναι μεταφορέας αποβλήτων όλων των πόλεων, τα οποία καταλήγουν εκεί. Το δε καλοκαίρι επί δύο περίπου μήνες σ' ένα μεγάλο μέρος της κοίτης του ο Πηνειός στερεύει και δεν υπάρχει ούτε σταγόνα νερό και καταστρέφεται κάθε ζωή, η οποία υπάρχει σε εκείνον. Τα επιφανειακά νερά στον θεσσαλικό χώρο έχουν εξαφανιστεί. Στέρεψαν οι βρύσες, τα πάντα, ακόμα και στις ορεινές περιοχές. Και ό,τι δεν ποτίζεται ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι ξεραίνεται. Εάν θέλετε να λάβετε μία γνώση της ζοφερής κατάστασης η οποία επικρατεί, περάστε μετά τον Μάιο μήνα, έστω μέσα στον Ιούνιο και θα δείτε τη θεσσαλική γη σε τι κατάσταση καταντάει. Πρέπει δε πάντοτε να θυμάστε ότι είναι η περιοχή με τις υψηλότερες θερμοκρασίες σε όλη την Ελλάδα. Η θεσσαλική πεδιάδα, λοιπόν, εξελίσσεται σταθερά και γρήγορα σε έρημο γη. Είναι η περισσότερο επικίνδυνη περιοχή της Ελλάδος να απερημωθεί. Το πρόβλημα είναι πολύ καλά γνωστό στην Κυβέρνηση. Το πρόβλημα βεβαίως δεν λύνεται μόνο με την αξιοποίηση των επιφανειακών υδάτων, όσα υπάρχουν, με τη συλλογή τους σε φράγματα και ταμιευτήρες. Πρέπει να γίνουν και αυτά τα έργα συμπληρωματικά στον θεσσαλικό χώρο. Πρέπει να συγκρατήσουμε τα νερά το Φθινόπωρο, τον Χειμώνα και την Άνοιξη σε φράγματα και ταμιευτήρες. Να διατεθεί ό,τι χρειάζεται για να μην καταλήγει στη θάλασσα, ούτε σταγόνα νερού, όπως συμβαίνει σε πάρα πολλές άλλες χώρες και έχουν αντιμετωπίσει με επιτυχία το πρόβλημα. Αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό. Είναι αναγκαία και η μεταφορά νερών από τον άνω ρου του Αχελώου στο θεσσαλικό διαμέρισμα, στη θεσσαλική λεκάνη. Και δεν είναι σωστός ο όρος εκτροπή του Αχελώου προς τον θεσσαλικό χώρο γιατί δεν αποδίδει την πραγματικότητα. Ο σωστός όρος είναι μεταφορά κάποιων νερών, τα εξακόσια εκατομμύρια κυβικά μέτρα τον χρόνο. Γι' αυτά μιλούμε. Και μάλιστα ο άνω ρους του Αχελώου είναι θεσσαλικό έδαφος. Αυτό είναι μία πραγματικότητα. Αλλά τόσο η ιστορία του Αχελώου, όσο και η ιστορία όλων των άλλων αρδευτικών και υδρευτικών έργων, τα οποία γίνονται στον θεσσαλικό χώρο, είναι νομίζω μνημείο υποκρισίας, ανειλικρίνειας, αναποτελεσματικότητας, αναποφασιστικότητας και εμπαιγμού της Κυβέρνησης. Αν θέλουμε να δούμε πόσο μεγάλη αλήθεια έχει αυτή η διαπίστωση και αυτό το συμπέρασμα, αρκεί να παρακολουθήσουμε την πορεία των έργων αυτών που έπρεπε να γίνουν στον θεσσαλικό χώρο. Δεν νομίζω ότι σας αδικώ αποδίδοντας στην Κυβέρνησή σας αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Πιστεύω ειλικρινά ότι αδικώ την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι ακόμα χειρότερη και νομίζω ότι αποδεικνύεται από αυτά τα οποία στη συνέχεια θα σας αναφέρω. Αχελώος: Προμελέτη του έργου με 250 εκατομμύρια το έτος 1979. Ακολουθεί η περίοδος του ΠΑΣΟΚ 1981-1989. Το μόνο έργο το οποίο γινόταν ήταν οι εξαγγελίες σε κάθε Κιλελέρ και σε πολλές άλλες ευκαιρίες, ότι θα εκτραπεί ο Αχελώος προς τον θεσσαλικό χώρο. Έρχεται η περίοδος 1989-1990. Έρχεται η Νέα Δημοκρατία στην εξουσία και υπογράφει τη σύμβαση με την ΤΑΓΙΟΥΡΟ για να γίνει το έργο με 83 δισεκατομμύρια, ενώ διακομματική επιτροπή από βουλευτές και άλλους παράγοντες θεωρούσαν και τα 90 δισ. πολύ συμφέρον ποσό. Η πρώτη ενέργεια των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ το 1994 ήταν να ακυρώσουν την έτοιμη προς εκτέλεση σύμβαση να βγάλουν το έργο από τον προγραμματισμό και να προκηρύξουν καινούριο διαγωνισμό. Με την επιδίωξή τους να γλιτώσουν 10, 12 δισεκατομμύρια, στην πραγματικότητα το έργο στη συνέχεια έφθασε τα 100 δισεκατομμύρια, πολύ περισσότερο απ' ό,τι είχε προγραμματιστεί από τη Νέα Δημοκρατία. Σε όλα αυτά τα χρόνια τι έγινε. Από τη σήραγγα των 16,5 χιλιομέτρων, έγινε έργο μόνο 6,5 χιλιομέτρων. Για το Φράγμα της Συκιάς διετέθησαν μόνο 8 δισεκατομμύρια και έγιναν μερικά προκαταρκτικά έργα. Κάποια μπάζα έφυγαν, κάποιες θεμελιώσεις και τίποτα άλλο παραπάνω. Ενώ έπρεπε το έργο από το 1995, μέχρι το 2000 να έχει παραδοθεί -άλλη ημερομηνία είναι για τη σήραγγα, άλλη είναι για το Φράγμα Συκιάς- θα έλεγε κανείς ότι το καθυστερούσατε επίτηδες για να το προλάβει η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία βεβαίως και διέκοψε την εκτέλεση του έργου. Ενώ είναι γνωστή η απόφαση από το Φθινόπωρο του 1999, αφήσατε δύο ολόκληρα χρόνια για να δώσετε εντολή να συνεχιστεί η καινούρια μελέτη. Και ακούστε τα τραγικά πράγματα που συμβαίνουν. Ενώ η μία Διεύθυνση του ΥΠΕΧΩΔΕ συντάσσει τη νέα μελέτη για να διασωθεί το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Μυρόφυλλου, που ήταν και η αιτία που ακυρώθηκαν οι δύο προηγούμενες υπουργικές αποφάσεις, άλλη Διεύθυνση του ΥΠΕΧΩΔΕ ενέτασσε την κοιλάδα του Αχελώου στην προστασία της κοινοτικής οδηγίας «NATURA 2000» που σημαίνει ότι δεν επιτρέπεται καμία απολύτως επέμβαση στο περιβάλλον που καλύπτεται απ' αυτήν την κοινοτική οδηγία. Το επίσης περίεργο που οδηγεί σε ορισμένες πάρα πολύ δυσάρεστες σκέψεις είναι ότι ενώ εκκρεμούσε ο φάκελος του Αχελώου στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 1986 μέχρι το 1994, τον Νοέμβριο του 1995 αφαιρείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και στην τελευταία επίσκεψη που έκανε η αρμόδια επιτροπή από τον θεσσαλικό χώρο υπό την προεδρεία του Νομάρχη Τρικάλων του κ. Πατραμάνη, που ανήκει και στον δικό σας χώρο, άκουσε από τους κοινοτικούς να λένε ότι μετά το 1995 δεν ενδιαφέρθηκε κανένας για τον Αχελώο. Και έτσι ενώ το γεγονός ότι περιορίστηκε η ποσότητα από το 1.100.000 στα 600m3 δεν δημιουργεί πλέον πρόβλημα, για την Ευρωπαϊκή Ένωση και όπως δήλωσαν εκπρόσωποί της θα το χρηματοδοτήσει ως περιβαλλοντικό έργο, δεν υπήρξε από την Κυβέρνηση κανένα απολύτως ενδιαφέρον. Στα νέα έργα που υπεβλήθησαν για το Γ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης δεν είναι μέσα ο Αχελώος. Αυτά τα γεγονότα μας βάζουν σε μεγάλες σκέψεις. Μήπως δεν θέλετε το έργο; Τα ίδια θα μπορούσε να πει κανείς και για τον ταμιευτήρα της Κάρλας. Συζητείται από το 1981 μέχρι το 1989, αν θα είναι 26.000 στρέμματα ή θα είναι 42.000 στρέμματα. Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη το καλοκαίρι του 1993 είπε 42.000 στρέμματα και έλυσε το ζήτημα. Από τότε πέρασαν εννέα ολόκληρα χρόνια για να αρχίσει η εκτέλεση του έργου. Ακόμη το έργο του Σμοκόβου ήταν έτοιμο από το 1993. Χρειάστηκε να περάσουν εννέα χρόνια και τώρα υπογράψατε κάποια απόφαση, κύριε Υπουργέ, για τη διάθεση 7 δισεκατομμυρίων για να γίνει η σήραγγα του Λεονταρίου και ορισμένα άλλα πρόσθετα έργα. Το φράγμα της Μεσοχώρας είναι επίσης έτοιμο και περιμένει δέκα χρόνια, για να αρχίσει να λειτουργεί. Έτσι η ΔΕΗ χάνει 7 δισεκατομμύρια κάθε χρόνο. Η κατασκευάστρια εταιρεία έχει καταθέσει αγωγές και ζητά 4 δισεκατομμύρια για την καθυστέρηση. Και η Κυβέρνηση «υπνώττει ύπνον βαθύν»! Από όλα αυτά τα έργα ένα συμπέρασμα βγαίνει: Η Κυβέρνησή σας δεν μπορεί να παράγει έργο. Κάθε φορά που ήταν η Νέα Δημοκρατία, κάτι άρχιζε να γίνεται. Όταν ερχόταν η κυβέρνησή σας το διέκοπτε και πρέπει να περάσουν δεκαετίες για να σκεφθεί ότι επιτέλους πρέπει να δοθεί κάποια λύση στο πρόβλημα».
Νικόλαος Κατσαρός, πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής
