είναι ιερός και οι Πατέρες της Εκκλησίας, όπως ο Ι. Χρυσόστομος τον θεωρούν αριθμό της πληρότητας του Θεού. Άλλωστε, στην Π. και Κ. Διαθήκη, ο αριθμός 7, αναφέρεται συχνά .Έτσι, 7 οι ημέρες της Δημιουργίας του Κόσμου,7 οι Οικουμενικές Σύνοδοι, 7 οι λυχνίες της Αποκάλυψης, ενώ ο Δαβίδ, αναγγέλλει επτάκις της ημέρας αινέσω. Η εβδομάδα αποτελεί πανάρχαιο χρονικό μέσο και η χρήση της συνιστά έναν κύκλο μέτρησης του χρόνου . Γύρω από την εβδομάδα δομήθηκε η κοινωνική και οικονομική οργάνωση της ζωής των ανθρώπων. Στην ελληνική γλώσσα η ονομασία των ημερών δείχνει τη σειρά που έχουν στο διάστημα της εβδομάδας. Η ΚΥΡΙΑΚΗ. Το όνομα το πήρε από Τον Κύριο και είναι αφιερωμένη στην Ανάστασή του. Είναι η γιορταστική ημέρα που οι χριστιανοί οφείλουν να την αφιερώνουν στον Θεό . Κατά τους πρώτους χρόνους του χριστιανισμού η Κυριακή ήταν αφιερωμένη μόνο στην Ανάσταση του Κυρίου μας, γιατί οι χριστιανοί τηρούσαν ακόμα το ιουδαϊκό Σάββατο, το οποίο ήταν ημέρα προσευχής και απόλυτης αποχής από κάθε εργασία. Στη συνέχεια, όσο ο χριστιανισμός εισέδυε στην κοινωνία και ζωή των ανθρώπων, τόσο και απομακρύνονται από τις εβραϊκές συνήθειες. Έτσι, μεταφέρθηκε και η εβδομαδιαία ανάπαυση του Σαββάτου την Κυριακή, που προεικονίζει τη μεγάλη ημέρα του Κυρίου μας .Eξάλλου, ο όρος Κυριακή, απαντάται και στην Αποκάλυψη του Ιωάννου(1,10), ενώ ο συγγραφέας της επιστολής Βαρνάβα, καλεί την Κυριακή, ογδόη ημέρα. Η ΔΕΥΤΕΡΑ. Η Δευτέρα ημέρα προήλθε από τη λατρεία της Σελήνης στους πρωτόγονους λαούς και κληροδοτήθηκε σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες, που είναι μια σύνθεση από τις λατινικές λέξεις, Louna, Σελήνη και nties, δηλαδή, μέρα, αλλά και ίσως από τη λέξη Mon, Σελήνη, στα αγγλικά, tag, στα γερμανικά. Στην κυριολεξία όλες αυτές οι λέξεις σημαίνουν, Μέρα της Σελήνης. Για τους εργαζόμενους η Δευτέρα είναι τεμπέλικη ημέρα, αφού μετά την αργία της Κυριακής, είναι δύσκολη η εργασία. Άλλωστε, ο λαός μας την ονομάζει και τσαγκαροδευτέρα, γιατί από τα γλεντοκόπια της Κυριακής χαλάνε τα παπούτσια και τα πηγαίνουν στον τσαγκάρη. Μολαταύτα, όμως η Δευτέρα μέσα στον χρόνο έχει και μια αργία, τη λεγόμενη Καθαρά Δευτέρα. ΤΡΙΤΗ. Η μέρα αυτή σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες, συνδέθηκε με κάποιον πολεμικό Θεό. Στις λατινικές γλώσσες με τον ελληνικό Θεό, Άρη, Mars. Υπάρχει κάποιος σκανδιναβικός μύθος, όπου η Τρίτη, συνδέεται με τον Θεό Τυρ, ο οποίος έκανε μεγάλο καλό στην ανθρωπότητα. Η Τρίτη για τους Ελληνες χαρακτηρίζεται, αποφράδα ημέρα, γιατί το 1453, στις 29 Μαΐου, έπεσε η Κωνσταντινούπολη. Η ΤΕΤΑΡΤΗ. Στις λατινικές γλώσσες, οφείλει το όνομά της στον Θεό του εμπορίου, και αγγελιαφόρο του Δία, Ερμή «Μερκούριος». Στα αγγλικά πήρε το όνομα από τον θεό Βοτάν, που ήταν ο μεγαλύτερος σκανδιναβικός θεός και σημαίνει Μέρα του Βοτάν. Η ΠΕΜΠΤΗ. Στις λατινικές γλώσσες πήρε το όνομα από «τον πατέρα των θεών και ανδρών», της ελληνικής μυθολογίας, Δία και σημαίνει Μέρα του Δία. Λέγεται Μέρα της βροντής και έχει σχέση με τον Δία. Η ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. Σύμφωνα με τα εβραϊκά δεδομένα, πήρε το όνομα από τις προετοιμασίες των Εβραίων, για τη γιορτή του Σαββάτου. Ο Ευαγγελιστής Μάρκος, την ονομάζει προσάββατον (15,42) «Και ήδη, λέγει, οψίας γενομένης επεί ην Παρασκευή, δ' έστι προσάββατον». Βέβαια για τους χριστιανούς η Παρασκευή είναι η πιο λυπηρή και πένθιμη μέρα της εβδομάδας, γιατί σταυρώθηκε ο Χριστός. Το ΣΑΒΒΑΤΟ. Το Σάββατο, πήρε το όνομα από το εβραϊκό ρήμα Shabath, που σημαίνει αναπαύομαι, αφού η ημέρα αυτή είναι αφιερωμένη στον Θεό και στην ξεκούραση, σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου. «Έξι ημέρας εργά και ποιήσεις πάντα τα έργα σου τη δε ημέρα εβδόμη Σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου» . Ο υμνωδός, στα αναστάσιμα του Πάσχα, χαρακτηρίζει το Σάββατο, Μία των Σαββάτων, εορτή, εορτών και πανήγυρη, πανηγύρεων « Αύτη, η κλητή και Αγία ημέρα, η μία των Σαββάτων, εορτή, εορτών και πανήγυρις εστί πανηγύρεων». Βέβαια, το Σάββατο είναι και η τελευταία ημέρα της εβδομαδιαίας εργασίας και η χαρά των εργαζομένων, γιατί ακολουθεί η Κυριακή, ημέρα ανάπαυσης. Ο λαός μας για τις μέρες της εβδομάδας, δημιούργησε ορισμένες παροιμίες. Δευτέρα, Καματερή, Τρίττη, προκομένη. Τετράδη, μέρα σαρακοστής, Πέφτη, βλογημένη. Παρασκευή μου ριζικιά, Σάββατο, αλουσμένη. Κυριακή στην εκκλησιά, πέρδικα πλουμισμένη.
Από τον Απόστολο Ποντίκα, δάσκαλο, θεολόγο, φιλόλογο
