στον κοντινό ορίζοντα να έρχεται. Τον θεωρούσαμε άχαρο, γρουσούζικο, μονότονο, βαρετό, ελεεινό και τρισάθλιο, αφού δεν είχε καμία σχολική γιορτή ή αργία. Το τσουχτερό κρύο, τα χιόνια, οι λάσπες και οι παγωνιές με τα ''χατζάρια'' που κρέμονταν ως κάτω από τα κεραμίδια των σπιτιών, ήταν το σταθερό σκηνικό αυτού του μήνα. Η περίοδος των Απόκρεων, εμάς τους μικρούς, τότε, δεν μας συγκινούσε ιδιαίτερα, όσο συγκινούσε τους μεγάλους, οι οποίοι ντυμένοι καρναβάλια με ό,τι εύρισκαν, έμπαιναν στα σπίτια των ανθρώπων, τρόμαζαν και πείραζαν τις γυναίκες, όπως κι εμάς, γιατί θεωρούσαν εξυπνάδες τα χονδροειδέστατα αστεία τους. Από την άλλη, όμως, οι άνθρωποι αυτοί της βιοπάλης και του καθημερινού μόχθου, λίγο δικαιολογημένα, είχαν τη μοναδική ευκαιρία να αφήσουν για λίγες μέρες... έξω τον εαυτό τους, να ειρωνευθούν και να εκτονωθούν, υποδυόμενοι εκείνο που ήθελαν αλλά δεν μπορούσαν, γιατί δεν τους επέτρεπαν οι συνθήκες και τα αυστηρά ήθη της εποχής. Μόνο το πολύχρωμο γαϊτανάκι που έβγαινε στους δρόμους, τραβούσε το ενδιαφέρον των παιδιών. Έβλεπες τους συμμετέχοντες σ' αυτό μεταμφιεσμένους χορευτές, κάτω απ' τους ήχους των οργάνων παραδοσιακής μουσικής να στροβιλίζονται γύρω από τον κεντρικό άξονα, κρατώντας τα πολύχρωμα νήματα, που πλέκονταν και ξεμπλέκονταν αδιάκοπα... Το όνομα Φεβρουάριος προέρχεται από το λατινικό ρήμα februare (εξαγνίζω, καθαιρώ) και από το ουσιαστικό februm (καθαρμός), ενώ το παρετυμολογικό Φλεβάρης προέρχεται από την ελληνική λέξη φλέβα, γιατί πίστευαν πως αυτόν τον μήνα αναβλύζουν παντού νερά οι φλέβες του νερού της γης και γεμίζουν τα πηγάδια ως πάνω. Οι Ρωμαίοι θεωρούσαν τον Φεβρουάριο τελευταίο μήνα του ημερολογίου τους, αφού την πρώτη ημέρα του Μαρτίου γιορταζόταν η Πρωτοχρονιά. Ο Οκταβιανός Αύγουστος, το 46 π.Χ., απέσπασε από τον Φεβρουάριο μία ημέρα και τη μετέφερε στον Αύγουστο, έτσι, για να τιμήσει τον εαυτό του... Βέβαια, για να μην αδικήσουμε τον έρωτα, είναι και ο μήνας των ερωτευμένων, αφού η 14η του μηνός είναι η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου του προστάτη τους με τα κόκκινα τριαντάφυλλα να είναι η τιμητική τους… Στα κόκκινα, ο Φεβρουάριος, ντύνεται και για έναν άλλο λόγο, σημαντικότερο και ανθρωπινότερο, στην Αμερική. Οι Αμερικανοί από το 1963, έχουν ορίσει τον Φεβρουάριο ως μήνα αφιερωμένο στην ενημέρωση γύρω από τη διατήρηση της υγείας της καρδιάς των γυναικών* (σ' αυτά είναι πρώτοι). Πριν από δεκαπέντε χρόνια περίπου, ορίστηκε η πρώτη Παρασκευή του Φεβρουαρίου ως η ημέρα που όλοι φορούν κάτι κόκκινο πάνω τους, για να τονιστεί η σπουδαιότητα της υγείας της γυναικείας καρδιάς, αφού τα καρδιαγγειακά νοσήματα απειλούν σοβαρά τη ζωή τους ειδικότερα εκείνων που έχουν ένα ή περισσότερους παράγοντες κινδύνου (παχυσαρκία, κάπνισμα, υπέρταση κ.ά) και να επισημανθεί η σπουδαιότητα της συστηματικής σωματικής άσκησης, της αποφυγής του καπνίσματος, της υγιεινής διατροφής κ.ά. Είθε η εξαιρετική αυτή πρωτοβουλία των Αμερικανών να βρει μιμητές και στις άλλες χώρες δυτικού τύπου, όπως στη χώρα μας, όπου ο ίδιος τρόπος ζωής δεν είναι ο καλύτερος. Ποιοι όμως από τους τοπικούς φορείς (Δήμοι, γυναικείες οργανώσεις κ.λπ.) είναι έτοιμοι να αναλάβουν το βάρος της οργάνωσης προγραμμάτων της μαζικής άθλησης, κατά συνοικία, των νέων και μεγαλυτέρων γυναικών; Ίδωμεν… * Άννα Δάλλα, Κόκκινος Φεβρουάριος για τη γυναικεία καρδιά περ. VITA τ. 27 Φεβρουάριος 2020
Από τον Τάσο Πουλτσάκη
