Κατέλαβε το 40% του ελληνικότατου νησιού της Κύπρου. Εγκατέστησε 40.000 στρατού, με το πρόσχημα ότι προστατεύει τους Τουρκοκύπριους από τους άοπλους Ελληνοκύπριους. Εποίκησε την κατεχόμενη Β. Κύπρο με 200-250 χιλιάδες Τούρκους από τη μητροπολιτική χώρα. Συχνά-πυκνά, απειλεί τους Ελληνοκύπριους να «κάτσουν καλά», διότι δεν το έχουν σε τίποτε να καταλάβουν και την υπόλοιπη Κύπρο. Κάνουν έρευνες στα χωρικά ύδατα της ελληνοκυπριακής πλευράς, καταπατώντας το Διεθνές Δίκαιο.
Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα: Επί 45 χρόνια παραβιάζουν τον εναέριο χώρο μας με τα αεροσκάφη τους, σε καθημερινή βάση, προσπαθώντας να θεμελιώσουν ανύπαρκτα δικαιώματα. Αναχαιτίζονται βέβαια από τα δικά μας αεροσκάφη, με μεγάλο όμως οικονομικό κόστος. Αναγνωρίζουν μόνο 6 μίλια υφαλοκρηπίδας στα νησιά μας. Μας απέκλεισαν επί «απειλή πολέμου» από κάθε έρευνα στο Αιγαίο. Έχουν αναγάγει σε «γκρίζες ζώνες» νησιά και βραχονησίδες, αμφισβητώντας τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας πάνω σ’ αυτά. Ζητάει την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, προφανώς, για να προσπορισθεί οφέλη σε βάρος της Ελλάδας. Μας απειλεί με τον πιο σκαιό και αυθάδη τρόπο, ότι έχει τη δύναμη να μας λιώσει ανά πάσα στιγμήν.
Όλες οι προσπάθειές μας για συνδιαλλαγή και συνεννόηση, μέχρι τώρα, έχουν πέσει στο κενό. Οι εκάστοτε συναντήσεις των κυβερνώντων της χώρας μας, με τους ομολόγους τους της Τουρκίας δεν επιφέρουν κανένα αποτέλεσμα. Αντίθετα, η κατάσταση συνεχώς επιδεινώνεται, με αυξανόμενες απειλές, προκλήσεις και απαιτήσεις από πλευράς της Τουρκίας. Τι κάναμε εμείς όλα αυτά τα χρόνια;
Προσπαθήσαμε, χωρίς επιτυχία, να εξημερώσουμε το θηρίο: Ημασταν οι πλέον ένθερμοι συνήγοροι της ευρωπαϊκής ένταξης της Τουρκίας. Αποφύγαμε προκλήσεις και απειλές. Εις μάτην όμως…
Τελευταία και μεγαλύτερη πρόκληση, η συμφωνία (του συμπεριφερόμενου ως σουλτάνου) Ερντογάν με τον Σάραζ, για τα θαλάσσια σύνορα της Τουρκίας με τη Λιβύη, που αποτελεί κατάφωρη παραβίαση της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της Θαλάσσης. Τι λέει το άρθρο 121 για το Δίκαιο της Θαλάσσης; Ότι όλα τα νησιά, με εξαίρεση ορισμένης κατηγορίας βράχων, δικαιούνται αιγιαλίτιδας ζώνης, αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ) και υφαλοκρηπίδας. Η σύμβαση αυτή δεσμεύει τους πάντες. Και τους 183 που την υπέγραψαν και, εθιμικώ δικαίω, όσους δεν την υπέγραψαν. Η Τουρκία αρνείται κατηγορηματικά να την επικυρώσει. Την εφήρμοσε όμως στη Μαύρη Θάλασσα, διότι εκεί τη συνέφερε. Με τη συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης, εξαφανίζονται δικαιώματα μεγάλων νησιών: Ρόδου, Καρπάθου, Κάσου, Κρήτης, Κύπρου, επειδή αυτό εξυπηρετεί τις ανύπαρκτες διεκδικήσεις της Τουρκίας. Ταυτόχρονα, προσπαθεί να δελεάσει και την Αίγυπτο για τη σύναψη παρόμοιας συμφωνίας τύπου Λιβύης, σε βάρος των δικαιωμάτων της Ελλάδας. Στη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θαλάσσης των Η.Ε. υπάρχει ασφαλιστική δικλείδα, σε περίπτωση διαφωνίας μεταξύ δύο ομόρων κρατών. Η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, αφού πρώτα υπογραφεί συνυποσχετικό μεταξύ των δύο κρατών και το αποτέλεσμα της απόφασης θα γίνει σεβαστό από τις δύο χώρες.
Η Τουρκία επινόησε τη Γαλάζια Πατρίδα και στο όνομα του ισχυρότερου, τα θέλει ΟΛΑ, προσπαθώντας να γίνει κυρίαρχος της Ανατολικής Μεσογείου.
Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό υπάρχει μια άτυπη αλληλεγγύη με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε πολιτική αμηχανία. Κάποια λόγια μόνο υπέρ της Ελλάδας και τίποτε άλλο. Η Ρωσία βρήκε ένα ανέλπιστο σύμμαχο από πλευράς Τουρκίας η οποία ανήκει στο ΝΑΤΟ, κατ’ όνομα και ευλόγως τον χρησιμοποιεί για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της. Οι Η.Π.Α., διά του Προέδρου τους Τραμπ, δηλώνουν θαυμαστές και φίλοι του Ερντογάν. Όλα αυτά βέβαια, αποθρασύνουν περισσότερο την Τουρκία, η οποία δρα ανεξέλεγκτα στην περιοχή της Ανατ. Μεσογείου.
Επί του πρακτέου, είμαστε μόνοι μας, σε περίπτωση που οι θερμοκέφαλοι γείτονες μας οδηγήσουν σε πόλεμο. Είμαστε μια φιλειρηνική χώρα, που σε καμία περίπτωση δεν σκεπτόμαστε τον πόλεμο για τη λύση των προβλημάτων μας με τους γείτονές μας. Αν όμως μας αναγκάσουν, είμαστε υποχρεωμένοι να απαντήσουμε σε όποια επιβουλή.
Ας είμαστε εξοπλισμένοι λοιπόν, όσο γίνεται καλύτερα.
Άλλωστε, αν θέλεις την ειρήνη, ετοιμάσου για πόλεμο.
Από τον Σωτήρη Απ. Παπαποστόλου, συνταξιούχο δασοπόνο
