Κάνει λόγο με προκλητική ιταμότητα για τα διαβόητα «έκτροπα» του Ελληνικού στρατού στη Μ. Ασία ύστερα απ’ την αποβίβασή του τον Μάη του 1919. Και διογκώνει προπαγανδιστικά μεμονωμένα περιστατικά από φαντάρους, που έγιναν χωρίς άνωθεν διαταγή, και που δεν είχαν σκοπό τους τη γενοκτονία. Ταυτόχρονα αποκρύπτει τις βαρβαρότητες των Νεότουρκων κατά την ίδια περίοδο εναντίον ελληνικών πληθυσμών, καθώς και το γεγονός ότι τα «έκτροπα» αυτά σκοπίμως είχαν σκηνοθετηθεί από τους Ιταλούς «συμμάχους» μας, που διεκδικούσαν την ίδια περιοχή στη Μ. Ασία και ήθελαν πάση θυσία ν’ αποδοθούν οι ευθύνες στην ελληνική πλευρά, όπως βεβαίως και αποδόθηκαν! Σ’ αυτό ας όψεται ιστορικά και ο φιλότουρκος προστατευόμενος των Άγγλων ύπατος αρμοστής στη Σμύρνη, Αριστείδης Στεργιάδης.
Αποσιωπά εντελών τη γενοκτονία των Ποντίων. Εμείς όμως θα του τη θυμίσουμε. Τον Γενάρη του 1920 προκρίθηκε από την ΚτΕ, και αναγνωρίστηκε ύστερα από τη συνθήκη των Σεβρών, η δημιουργία Ομόσπονδου Ποντοαρμενικού Κράτους. Τον Νοέμβρη όμως του ‘20 οι Αρμένιοι νικήθηκαν στο Ερζερούμ, οπότε οι Έλληνες αφέθηκαν στο έλεος της τουρκικής θηριωδίας, με επακόλουθο τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου! Άραγε ο κ. Ερντογάν δεν πληροφορήθηκε τίποτα, όταν πριν λίγα χρόνια κάποιοι, στην Ελλάδα δυστυχώς, πήγαν να σκεπάσουν τον όρο γενοκτονία με την υβριδική λέξη «εθνοκάθαρση»;
Χρόνια τώρα τον ακούμε να μιλάει σκωπτικότατα ότι μας… πέταξαν στη θάλασσα! Θα του απαντήσουμε τροποποιώντας μόνο έναν στίχο του Δ. Σολωμού: «…Αραπιάς άτι, Γάλλου νους, βόλι Τουρκιάς, τόπι Άγγλου, Ιταλού ανοχή και Σοβιετικών αδιαφορία…».
Και μ’ όλους αυτούς οι Τούρκοι υπέγραψαν συμφωνίες, έδωσαν και πήραν! Κι όλα αυτά με κόστος αίμα ελληνικό. Οι Άγγλοι μάλιστα αναπαύονταν στο Τσανάκαλε και καρτερούσαν την ώρα να πετάξουν στη θάλασσα τους κυνηγημένους Έλληνες, που πιάνονταν απ’ τα καράβια τους στο λιμάνι της φλεγόμενης Σμύρνης, και δύο μήνες αργότερα να παραδώσουν στους Τούρκους την ανατολική Θράκη! Αυτός είναι ο «συνωστισμός» των Ελλήνων στην προκυμαία της Σμύρνης, κατά την κρίση ορισμένων ιστορικών, Ελλήνων δυστυχώς και πάλι…
Και άλλα, και άλλα πολλά. Τώρα αποδεικνύεται πόσο διορατικός ήταν ο Βενιζέλος, όταν σε κάθε εδαφική διεκδίκησή του ξεκινούσε με το Καστελόριζο.
Συχνά πυκνά ο Ερντογάν ζητάει και ονειρεύεται αναθεώρηση της συνθήκης της Λοζάνης! Μιας συνθήκης με την οποία η Τουρκία κέρδισε και η Ελλάδα έχασε. Δεν αντιλαμβάνεται, άραγε, ότι σε μια αναμπουμπούλα, που ίσως προκαλέσει η αλλόκοτη πολιτική της Τουρκίας, μια τέτοια ενδεχόμενη αναθεώρηση μπορεί να προκαλέσει τα πάνδεινα τόσο στην περιοχή μας, όσο και στην ανθρωπότητα ολόκληρη; Ή μήπως δεν εννοεί να καταλάβει ότι τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ισχυρών εύκολα αλλάζουν στρατόπεδο στη διπλωματική σκακιέρα, κι ότι κανείς ισχυρός δεν μπορεί να είναι παντοτινά κυρίαρχος;
Ειρωνεύεται, υποτιμά, χλευάζει, απειλεί τους Έλληνες και τους χαρακτηρίζει ανιστόρητους! Άκουσον, άκουσον. Εμείς θα του απαντήσουμε με τρεις τεκμηριωμένες ιστορικά αλήθειες:
Πρώτη: Η οριοθέτηση και οι ζώνες επιρροής των δύο κρατών διευθετήθηκαν με την ανακωχή των Μουδανιών (13-10-1922), οπότε και δόθηκε στους Τούρκους ως δώρο, αυθημερόν μάλιστα, από τους Άγγλους η ανατολική Θράκη, στις 25-11-22, τη μέρα δηλαδή που οι Έλληνες την παρέδωσαν στους «Συμμάχους» με ταυτόχρονη αποχώρηση του Ελληνικού Στρατού απ’ την περιοχή.
Δεύτερη: Το ζήτημα της ανταλλαγής των πληθυσμών διευθετήθηκε με χωριστή ελληνοτουρκική σύμβαση που συμφωνήθηκε απευθείας μεταξύ Βενιζέλου και Ινονού στις 30-1-1923, διαρκούσης της Διάσκεψης στη Λοζάνη. Εξαίρεση αποτέλεσαν οι Έλληνας της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου, καθώς και οι Μουσουλμάνοι της δυτικής Θράκης! Επομένως τα εδάφη και οι πληθυσμοί είναι τα μόνα σημεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων που επικυρώθηκαν από την εν λόγω συνθήκη. Ας μην την ανασύρουμε, λοιπόν, κάθε τόσο ως πανάκεια, τη στιγμή που δεν γνωρίζουμε το περιεχόμενό της!
Τρίτη: Σε μια σειρά από συμφωνίες που υπογράφηκαν ύστερα από μακρές διαπραγματεύσεις το 1930 μεταξύ Βενιζέλου και Ινονού, οι δύο πρωθυπουργοί βεβαίωναν αμοιβαία ότι δεν έχουν στο εξής εδαφικές βλέψεις και ότι αναγνωρίζουν ως μόνιμο το εδαφικό καθεστώς που είχε διαμορφωθεί με τη συνθήκη της Λοζάνης.
Εδώ ας σημειωθεί ότι μέσα σ’ αυτό το κλίμα φιλίας, συνεργασίας και ειρηνικής συνύπαρξης, εντάσσεται και η επιστολή – πρόταση του Βενιζέλου για την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στον Κεμάλ Ατατούρκ! Τουλάχιστον ο Κεμάλ ήθελε ειρηνικά την Τουρκία στους Τούρκους. Δεν ονειρευόταν γαλάζιες πατρίδες, σύνορα καρδιάς ή Σουλτανικά αξιώματα…
Εν κατακλείδι:
Οι Έλληνες θα πρέπει επιτέλους να ακούσουν και τη φωνή της ιστορικής τους αλήθειας. Αρκετές εθνικές συρρικνώσεις και ταπεινώσεις υπέστημεν κατά τη μακραίωνη εθνική μας πορεία, επειδή στα καίρια εθνικά μας ζητήματα ή εθελοτυφλούσαμεν ή αγρόν ηγοράζομεν. Και στις εθνικές μας πλέον διαπραγματεύσεις επιβάλλεται να προχωρούμε με πλήρη γνώση της Ιστορίας μας! Σε διαφορετική περίπτωση κλωνοποιημένους Ερντογάν θα συναντούμε στον δρόμο μας. Ας μην επαφιέμεθα πλέον εις την μεγαλοθυμίαν των μεγάλων «Συμμάχων»…
Οδυσσέας Β. Τσιντζιράκος
Για την Ομάδα Ιστορικής Έρευνας «Δημήτρης Αγραφιώτης» του Δήμου Αγιάς
