Το είπε κάποιος Αφρικανός, που μου διαφεύγει τ' όνομά του.
Όλοι μας περιμένουμε και πολλές φορές απαιτούμε την
τέλεια συμπεριφορά απ’ τους ανθρώπους του περιβάλλοντός μας και δεν μπαίνουμε στον κόπο να κρίνουμε τη δική μας απέναντί τους.
Έχω κι εγώ πολλούς φίλους, άλλους πολύ κοντινούς, «κολλητούς» που λένε οι νέοι κι άλλους πιο απομακρυσμένους.
Θέλω με όλους αυτούς να έχω καλή επικοινωνία και το προσπαθώ.
Πολλές φορές η απέναντι πλευρά δεν ανταποκρίνεται, έχει έναν δικό της τρόπο να συμπεριφέρεται.
Σέβομαι τον τρόπο τους και τα «πιστεύω» του καθενός.
Κάποιοι ξυπνάνε το πρωί και δεν έχουν διάθεση να πούνε «καλημέρα» στον γείτονα, στον φίλο, στον συγγενή.
Περιμένουν να την ακούσουν από σένα και φυσικά θα την ανταποδώσουν. Τι πρέπει να γίνει;
Αν ακολουθήσεις και εσύ την τακτική τους, τελείωσε και η σχέση.
Και ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, δεν μπορεί να ζήσει μόνος του. Κάποιοι άλλοι κάνουν πως δεν σε βλέπουν, φροντίζουν να έχουν την πλάτη τους στραμμένη προς το μέρος σου. - Τώρα πώς το καταφέρνουν αυτό μόνο αυτοί το ξέρουν. Και πάλι πρέπει να κάνεις το πρώτο βήμα.
Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν υπέρμετρο εγωισμό, που ξεπερνάει τα όρια και τους ... απαγορεύει να ακολουθήσουν τους κανόνες του Σαβουάρ - Βιβρ.
Αυτή τη θεωρία των τρόπων καλής συμπεριφοράς, που τόσο ... φοριόταν στις δεκαετίες εξήντα και εβδομήντα.
Και που εμείς οι προερχόμενοι απ’ τα χωριά, τους μελετούσαμε με πάθος,
για να ξεστραβωθούμε και να φερόμαστε κόσμια.
Αλλά οι καιροί άλλαξαν. Ποιος δίνει σημασία στα παραπάνω!
Οι άνθρωποι τρέχουν και δεν φθάνουν, έχουν επιδοθεί στο
κυνήγι του ... θησαυρού. Έχουν σκοτούρες, προβλήματα...
Λες και τότε ήταν όλα καλά. Τότε έλειπαν όλα, αλλά οι άνθρωποι δεν είχαν ίσως τόσες απαιτήσεις, ώστε να τις αναγάγουν σε προβλήματα. Πέτα τον εγωισμό σου συνάνθρωπε, δεν σε βοηθάει σε τίποτα.
Χαμογέλα στον φίλο, στον γείτονα, στον συγγενή.
Κι αν χαιρετήσεις πρώτος, πίστεψέ με, δεν θα πέσει το γόητρό σου, ούτε θα σε υπολογίσουν λιγότερο. Υπάρχουν άνθρωποι σεμνοί και ταπεινόφρονες, που δεν στέκονται σ’ αυτές τις λεπτομέρειες και εμπνέουν σεβασμό κι ακτινοβολούν.
Κάποια φίλη μού εξομολογήθηκε.
«Τηλεφωνώ συχνά στην τάδε κοινή μας φίλη, αλλά εκείνη σπάνια με παίρνει. Εγώ τι πρέπει να κάνω; Τι γνώμη έχεις; Να «πέφτω» εγώ συνέχεια, επιτέλους, έχω κι εγώ τον εγωισμό μου».
Τι θα πει να «πέφτεις» καλή μου φίλη. Με το να δείχνεις ενδιαφέρον κι αγάπη, δεν πέφτεις, σηκώνεσαι και ανεβαίνεις.
Κάπως έτσι τελειώνουν και οι φιλίες, όταν ψιλοκοσκινίζουμε.
Τώρα θα μου πείτε, μπορεί κάποιος να μην θέλει να συνεχίσει, ε, νομίζω αυτό θα το καταλάβουμε κι από άλλη συμπεριφορά. Με το ζόρι δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.
Κάποιοι σκέφτονται, αυτός είναι μικρότερος, αυτός να χαιρετήσει πρώτος ή να τηλεφωνήσει.
Κατά την ταπεινή μου άποψη κι αυτό είναι λάθος. Ακόμα και το μικρό παιδί, έχει προσωπικότητα και του οφείλουμε σεβασμό.
Όλα αυτά που γράφω κατά καιρούς, για τις ανθρώπινες σχέσεις, όπως έχω ξαναπεί, τα αντλώ μέσα απ' την καθημερινότητα κι απ’ την επικοινωνία μου με τους άλλους ανθρώπους.
Μια κουβέντα, ένα βλέμμα, μια εκμυστήρευση κάποιου συνανθρώπου μου ξέροντας αυτή μου την ιδιότητα, μου εμπιστεύονται κάποια πράγματα, όλα αυτά, χωρίς βεβαίως να κάνω κατάχρηση της εμπιστοσύνης τους, τα γενικεύω πάντα τα θέματα, όλα αυτά λοιπόν, οπλίζουν την πένα μου.
Από την Καλλίτσα Γκουράβα- Δικτά, συγγραφέα
