Αντικαπνιστική πολιτική μόνο με... τσιγάρο;

Από τη Φωτεινή Σπανού, εκπαιδευτικό

Μα τον Δία, θα πέσει ο ουρανός να μας πλακώσει! Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι! Σε ποιους να αναφέρομαι άραγε; Μα φυσικά στους ανθρώπους που είπαν επιτέλους να το δουν σοβαρά και να πάρουν τη ζωή μας στα χέρια τους για να μας σώσουν… να

σώσουν την υγεία μας δηλαδή, αλλά και αυτή ολόκληρου του πλανήτη από τη μόλυνση του καπνού του τσιγάρου… Επ’ ώμου. Αλτ! Επίθεση! Γιατί, μη μου πείτε ότι υπήρξε ποτέ άλλη κυβέρνηση, διαποτισμένη με τόση ευσυνειδησία για το κοινό καλό που στο πρώτο τρίμηνο της εξουσίας της, να έδωσε προτεραιότητα σ’έναν αντικαπνιστικό νόμο (ήδη νομοθετημένο και σε σημαντικό βαθμό εφαρμοσμένο πολλά χρόνια πριν); Με την ανεργία να παραμένει επί δεκαετία στο 20% και μία θέση στην πεντάδα των χωρών με το χειρότερο περιβαλλοντικό αποτύπωμα παγκοσμίως, παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες των τελευταίων ετών, είναι αν μη τι άλλο απορίας άξιο το γεγονός πώς οι εκλεγέντες κυβερνώντες μας γεμίζουν για άλλη μία φορά την καθημερινότητά μας με απαγορευτικές πρωτοτυπίες; Από ποια πλευρά να το δει κανείς το θέμα και να μην πονάει;
Ηθικά και μόνο, ο όρος «αντικαπνιστικός νόμος» δεν θα έπρεπε να είναι αποδεκτός, αφού εμπεριέχει την έννοια της απόρριψης μίας ιδέας ή μίας στάσης ζωής με τρόπο αυταρχικό, απόλυτο και αντιδεοντολογικό.
Ψυχολογικά, η απαγόρευση για κάτι που αποτελεί αναμφισβήτητα προσωπική επιλογή, καθώς και ο «εξορισμός» του καπνιστή από το «φυσικό» του περιβάλλον, αυτό της διασκέδασης και ψυχαγωγίας, εξαιρουμένων όλων των δημόσιων χώρων όπου καλώς κάνει και υφίσταται, ποτέ δεν λειτούργησε αλλά και ούτε πρόκειται να λειτουργήσει ευεργετικά ως προς την αλλαγή νοοτροπίας και επιλογής του πολίτη. Μήπως θα ήταν συνετότερο να μέναμε στους οικουμενικά αποδεκτούς όρους «καπνιστές» και «μη καπνιστές» που εμπεριέχουν την εκατέρωθεν έννοια του σεβασμού της επιλογής του και να δίναμε περισσότερη έμφαση στην ευαισθητοποίηση, την ενημέρωση και την παιδεία;
Αλλά και επί της ουσίας να το δούμε το θέμα, ας αναρωτηθούμε για λίγο όλοι μας πόση υποκρισία μπορεί να εμπεριέχει ο συγκεκριμένος νόμος, αφού «τιμωρεί» το τελικό προϊόν και τον αγοραστή του, ενώ από την άλλη επιτρέπει την καλλιέργεια καπνού, τη λειτουργία της καπνοβιομηχανίας, τις εισαγωγές και εξαγωγές προϊόντων καπνού και φυσικά ούτε λόγος για τα παχυλά έσοδα που καρπώνεται από τη φορολογία όλων των προαναφερθέντων εμπλεκόμενων στη μεγάλη καπνική οικογένεια!
 Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση κατά γενική ομολογία σε πολλές περιπτώσεις και για διάφορα ζητήματα. Μήπως αυτή την τακτική θέλησαν να υιοθετήσουν και οι άρτι αφιχθέντες νεοεκλεγέντες απέναντι σ’ έναν λαό που πνίγεται γενικότερα από τον καπνό και θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να του ζητήσει τα ρέστα; Μα για ποιους άλλους καπνούς να μιλάμε άραγε; Εδώ καπνός εκεί καπνός, πού είναι ο καπνός; Στους δρόμους της πόλης ας πούμε, τα αυτοκίνητα, τα μηχανάκια, τα λεωφορεία καπνίζουν; Τα εργοστάσια και οι βιομηχανίες καπνίζουν; Οι χωματερές και η καύση σκουπιδιών καπνίζουν; H συμβατική γεωργία καπνίζει; Αεροπλάνα και πλοία καπνίζουν; Οι πυρκαγιές των δασών και οι καμινάδες των τζακιών καπνίζουν;
Τι να πούμε τώρα για την ατελείωτη λίστα των καπνιστών της Ελλάδας και του πλανήτη γενικότερα; Πως όχι μόνο καπνίζουν, όχι μόνο ρυπαίνουν το περιβάλλον, την ατμόσφαιρα και τον αέρα που αναπνέουμε, αλλά επιβαρύνουν και την υγεία των πολιτών, σε ασυγκρίτως μεγαλύτερο βαθμό από τον καπνό του τσιγάρου, αφού οι ποσότητες των βλαβερών στοιχείων που εκπέμπονται από αυτά δεν έχουν μέτρο σύγκρισης με αυτές από τον καπνό ενός απλού τσιγάρου. Συν το γεγονός της ακούσιας έκθεσής τους σε αυτά σε καθημερινή βάση.
Ας μη δαιμονοποιούμε το κάπνισμα λοιπόν, όταν δεκάδες άλλοι ‘καπνοί’ στον περιβάλλοντα χώρο μας μένουν συνειδητά στο απυρόβλητο και κανένας αντικαπνιστικός νόμος δεν εμποδίζει τις επιζήμιες για την υγεία του ανθρώπου εκπομπές τους.
Ώσπου να βρει η ηγεσία της χώρας τον ρυθμό της και να ιεραρχήσει τις ανάγκες της με βάση τη σπουδαιότητά τους, θα πρότεινα καλοπροαίρετα πάντα, αντί να στοχοποιεί τους καπνιστές και να φέρεται ρατσιστικά απέναντί τους αφήνοντας τους μονίμως εκτός, να μελετήσει πρωτίστως λίγο περισσότερο ώστε να συνειδητοποιήσει πως πρόκειται για καθαρά προσωπική επιλογή του καθενός και πως είναι υποχρεωμένη τόσο να το σεβαστεί όσο και να προβλέψει τον κατάλληλο χώρο και γι’ αυτούς, σε όλους ανεξαιρέτως τους χώρους!
Όπως επίσης και να φροντίζει να κρατά καθαρούς από πεταμένα καταγής αποτσίγαρα των καπνιστών τους δρόμους και τις στάσεις των λεωφορείων τοποθετώντας τα κατάλληλα αποθετήρια. Και για να μην ξεχάσω, καλό θα ήταν επίσης να γκουγκλάρει στο youtube το τραγούδι της νεαρής Γαλλίδας τραγουδίστριας Ilona Mitrecey με τίτλο: ‘Laisser-nous respirer’ που σημαίνει ‘Αφήστε μας να αναπνεύσουμε’ και μέσα από το οποίο σίγουρα θα συνειδητοποιήσουν πολλά από τα περιβαλλοντικά μηνύματα που περισσότερο από τον καθένα μας πια στις μέρες μας, τα παιδιά φωνάζουν δυνατά, διεκδικώντας δραστικά μέτρα για την αντιμετώπισή τους.