Ανεξάρτητα από την κατάληξη, που θα έχει η συγκεκριμένη ενέργεια, η ΕΕ οφείλει να ενισχύσει τον σταθεροποιητικό της ρόλο στη διαπεριφέρεια Ν. Μεσογείου – Μ. Ανατολής – Καυκάσου, αφενός μεν για να προστατεύσει τα σύνορα και τους πολίτες της και αφετέρου για να αποθαρρύνει νέες συγκρούσεις δημιουργώντας προϋποθέσεις ανάπτυξης.
Αυτό τόνισα στους εταίρους μας, κατά την κοινή διάσκεψη του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Μεσογείου, που πραγματοποιήθηκε στο Στρασβούργο, εστιάζοντας στην εμβάθυνση της ολοκλήρωσης μεταξύ της εξωτερικής και εσωτερικής μας ασφάλειας. Το καταλληλότερο μέσο προς την επίτευξη του συγκεκριμένου σκοπού είναι οι διεθνείς συμβάσεις, οι οποίες συνιστούν, συγχρόνως, το σημαντικότερο εργαλείο της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής. Είτε υπό τη μορφή συμφωνιών ελεύθερου εμπορίου και συνεργασίας, είτε σύνδεσης και δημιουργίας σφαιρικών και εις βάθος ζωνών ελεύθερων συναλλαγών, οι συμβάσεις της ΕΕ με τρίτες χώρες προάγουν την πολυεπίπεδη συνεργασία επί τη βάση της αμοιβαίας ωφέλειας.
Τα συνδεόμενα κράτη ωθούνται σε μεταρρυθμίσεις βελτιώνοντας την ανταγωνιστικότητά τους και ενισχύοντας την κοινωνικοοικονομική τους ανάπτυξη, ενώ οι θεσμοί και οι υπηρεσίες τους διασυνδέονται με τις αντίστοιχες της ΕΕ.
Από τούδε και στο εξής, οφείλουμε σε όλες τις συμφωνίες με τρίτες χώρες, να συμπεριλαμβάνουμε ρήτρα συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας και τον ανθρωπιστικό τομέα. Απτό παράδειγμα αποτελεί το πρόγραμμα «Cyber South», το οποίο υλοποιείται από το Συμβούλιο της Ευρώπης και την ΕΕ, με στόχο την ενίσχυση της νομοθεσίας, της λειτουργίας των θεσμών και της συνεργασίας των υπηρεσιών προς την αντιμετώπιση του κυβερνοεγκλήματος στη Ν. Μεσόγειο και τη Μ. Ανατολή, έχοντας ως αρχικό πεδίο εφαρμογής την Αλγερία, την Ιορδανία, το Μαρόκο και την Τυνησία.
Επιπλέον, η ΕΕ δαπανά σημαντικούς πόρους για την πρόληψη μέσω της εκπαίδευσης, κατά την υλοποίηση των τεσσάρων πυλώνων της παγκόσμιας αντιτρομοκρατικής στρατηγικής των Ηνωμένων Εθνών, δίδοντας ειδικότερο βάρος στην καταπολέμηση των γενεσιουργών αιτίων της ριζοσπαστικοποίησης. Πρόσφατα, εξεδόθη η Οδηγία 2017/541 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, η οποία ορίζει την «ποινικοποίηση της εκπαίδευσης με σκοπό την τέλεση τρομοκρατικών ενεργειών και της αυτοδιδασκαλίας μέσω ίντερνετ ή άλλου διδακτικού υλικού».
Η ευρωπαϊκή έννομη τάξη εξελίσσεται διαρκώς και η κρατική ασφάλεια σε κάθε κράτος-μέλος αναβαθμίζεται. Ωστόσο, είναι απαραίτητη η διάχυσή τους πέραν των εξωτερικών μας συνόρων, μέσω των συμφωνιών συνεργασίας, ώστε να διαμορφώσουμε ένα πλέγμα Δημοκρατίας και κράτους δικαίου στις γειτονικές περιφέρειές μας, που θα επιτρέψει σε κάθε κοινωνία να αναπτύσσεται ειρηνικά, ελεύθερα και απρόσκοπτα χωρίς να βυθίζεται σε κρίσεις.
Ειδικότερα, τούτη την περίοδο που η σταθερότητα στον ευρασιατικό χώρο δοκιμάζεται και φαίνεται πως η παγκόσμια διακυβέρνηση βρίσκεται σε μετάβαση, με νέες αναδυόμενες περιφερειακές δυνάμεις, που διεκδικούν την ενίσχυση της γεωπολιτικής επιρροής και του γεωοικονομικού ελέγχου τους προς δυσμάς και εις βάρος μας, η ΕΕ καλείται να είναι πιο ενωμένη από ποτέ, για να υπερασπιστεί, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό της, τις αξίες που την ανέδειξαν σε μία από τις κορυφαίες δυνάμεις του σύγχρονου διεθνούς συστήματος.
Γράφει ο Χρήστος Κέλλας*
* Ο Χρ. Κέλλας είναι αναπληρωτής
γραμματέας της Κ.Ο. της Ν.Δ.
και επικεφαλής της ελληνικής
αντιπροσωπείας στην Κοινοβουλευτική
Συνέλευση της Μεσογείου
