Συγχαρητήρια, λοιπόν, στην Περιφέρεια Θεσσαλίας, στον Δήμο Λαρισαίων και όποιους άλλους φορείς συνετέλεσαν στη δημιουργία τους! Μια παρατήρηση μόνο, αισθητικής, και όχι μόνο, άποψης... Ο κόμβος στη Λεωφόρο Καραμανλή είναι «ξερός», χωρίς να τον κοσμεί κανένα γλυπτό. Το ίδιο συμβαίνει και στους κόμβους της Σωκράτους με Ηρώων Πολυτεχνείου και στον κόμβο της Λεωφόρου Κοζάνης, στο Κλειστό Γυμναστήριο. Στον κόμβο στη γέφυρα του Πηνειού με τη Γεωργιάδου κάποιοι επέλεξαν να φυτέψουν τρία κυπαρίσσια, δέντρα που συνειρμικά παραπέμπουν σε τόπο χλοερό, τόπο αναπαύσεως, ένθα ουκ έδρα λύπη, ου πόνος, ου στεναγμός... Θα μπορούσαν τουλάχιστον να τοποθετήσουν στο κέντρο του το αποκαλούμενο από τον λαό της Λάρισας «ψωράλογο», που χάνεται μέσα στους κισσούς παραδίπλα, (αν και για τον πεσιμισμό που εκπέμπει αυτό το γλυπτό εκφράστηκα παλιότερα, και χωρίς να θέλω να μειώσω την καλλιτεχνική του αξία)... Στον κόμβο στο ύψος της Γαλήνης υπάρχει μια λαβυρινθοειδής - ελικοειδής κατασκευή, απροσδιόριστου θέματος, που μοιάζει σαν μισοτελειωμένη από το οπτικό επίπεδο των οδηγών... Και στους πρόσφατα παραδοθέντες κόμβους στη ΔΕΥΑΛ και την Αβερώφειο Γεωργική Σχολή, χωρίς πάλι να θέλω να μειώσω την καλλιτεχνική αξία των έργων, έχουν τοποθετηθεί κάτι μικροσκοπικές σε σχέση με το μέγεθος των κόμβων συνθέσεις, που δεν τις πιάνει το μάτι του διερχόμενου επισκέπτη. Κι αν τύχει και τις δει, ούτε καν θα πάει ο νους του στους «Ακρίτες», όπως είναι ο τίτλος τους... Ένα τέτοιο έργο θα ήταν καλό να τοποθετηθεί σε κάποια έκθεση, σε κάποια γκαλερί ή ακόμη και σε κάποια πλατεία, όπου ο θεατής θα έχει τον χρόνο να σταθεί μπροστά του, να προβληματιστεί και να μελετήσει τις λεπτομέρειες και τους πιθανούς συμβολισμούς του... Κατά την άποψή μου, στους κόμβους ταιριάζουν έργα πιο ευμεγέθη και πιο εμβληματικά, που να δίνουν άμεσα στον επισκέπτη μηνύματα για τον τόπο στον οποίο εισέρχεται... Για παράδειγμα το περήφανο άτι της Λάρισας, (αλλά όχι με την απαισιοδοξία που εκπέμπει το προαναφερθέν «ψωράλογο»), ο Ιπποκράτης, μιας και φιλοδοξούμε να γίνουμε διεθνές κέντρο της ιατρικής επιστήμης και έρευνας, θέματα σχετικά με τη Λάρισα ως κέντρο αγροτικής ανάπτυξης, το Αρχαίο Θέατρο, ο Πηνειός (η μαρμάρινη σύνθεση για παράδειγμα που χάνεται στο προαύλιο της ΔΕΥΑΛ που απεικονίζει τη Λάρισα και τον Πηνειό, θα μπορούσε κάλλιστα να κοσμεί τον διπλανό κόμβο...). Και βέβαια και άλλα πολλά ακόμα θέματα, που δεν είμαι σε θέση να αναφέρω... Ας το προσέξουν οι αρμόδιοι, γιατί το θέμα της αισθητικής δεν είναι άσχετο με το θέμα της ποιότητας ζωής, και το θέμα των συμβόλων δεν είναι άσχετο με το όραμα ανάπτυξης της πόλης, που θέλουμε να επικοινωνήσουμε στους «εκτός των πυλών» αλλά και «εντός των πυλών» πολίτες.
*Από τον Νικόλαο Παντελίδη, διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών
