Περίμενε με αγωνία ο ελληνικός λαός να ακούσει ανακοινώσεις και αποφάσεις από τον κύριο Πρωθυπουργού που θα αφορούσαν το σύνολο των κοινωνικών ομάδων και που θα συνέβαλαν στη βελτίωση της καθημερινότητάς τους. Αντί αυτού είδε να ισχύουν τα δύο μέτρα και δύο σταθμά, και συγκεκριμένα.
Εξαιρετικά γαλαντόμος φάνηκε ο Πρωθυπουργός για τους έχοντες και κατέχοντες μεγάλη ακίνητη περιουσία, τους επιχειρηματίες και φυσικά τους μερισματούχους, μειώνοντας σημαντικά τους φόρους που αποδίδουν στο ελληνικό δημόσιο. Σε ό,τι αφορά στην αμειβόμενη εργασία του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, ήτανε ιδιαίτερα λιτός, περιορίζοντας το όποιο όφελος των εργαζομένων στον μικρό περιορισμό των ασφαλιστικών εισφορών, θυμίζοντας εκείνο το αλησμόνητο μηδέν συν μηδέν ίσον δεκατέσσερα τοις εκατό του αείμνηστου πατέρα του. Για δε τους συνταξιούχους θεώρησε πως είναι αρκετά για αυτούς τα 170 περίπου ευρώ που γλιτώνουν σε ετήσια βάση, από τη μείωση της φορολογίας και ουδέν πέραν αυτού. Λησμόνησε ασφαλώς τα λεγόμενά του προεκλογικά για μισθούς και συντάξεις πείνας.
Και ενώ οι λέξεις ανάπτυξη και επενδύσεις επαναλαμβάνονταν κατά κόρον τόσο στην κεντρική ομιλία όσο και στη συνέντευξη Τύπου και πολύ καλώς βέβαια , ουδεμία όμως αναφορά έγινε στον πρωτογενή τομέα παραγωγής που βασικοί πυλώνες του είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία, γειώνοντας έτσι ουσιαστικά το σύνολο του αγροτικού πληθυσμού της χώρας.
Παρέβλεψε ασφαλώς ο κύριος πρωθυπουργός, να πει έστω και μία κουβέντα για το κόστος παραγωγής των αγροτικών προϊόντων, παρότι καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου επανειλημμένα μιλούσε για αυτό και τη μεγάλη ανάγκη μείωσής του. Κάτι ψέλλισε για τα νέα σχήματα αλλά ήταν τόσο ρηχό που πέρασε σχεδόν απαρατήρητο. Επιβεβαιώθηκε έτσι για άλλη μία φορά η ρήση, πως τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται μετά το κυνήγι και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, και πως από αυτό δεν ξέφυγε ο κύριος Πρωθυπουργός, αν και είναι νέος πολιτικός. Έτσι η αντιμετώπιση του αγροτικού ζητήματος παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες, και καταδεικνύεται με σαφήνεια πως για την κυβέρνηση υπάρχουν άλλοι τομείς περισσότερο σημαντικοί με τους οποίους πρέπει να ασχοληθεί.
Προσδοκούσε ασφαλώς ο αγρότης και ο κτηνοτρόφος στην άμεση ανακοίνωση και λήψη κάποιων μέτρων που θα συμβάλουν στην οικονομική ανακούφισή του πιστεύοντας, και ασφαλώς λανθασμένα, ότι ανήκει στο ίδιο επίπεδο ενδιαφέροντος, με άλλους τομείς της οικονομίας. Μάταια όμως. Οι ελπίδες αποδείχτηκαν φρούδες. Άχνα δεν έβγαλε ο πρωθυπουργός, μήτε για το κόστος παραγωγής μήτε για τις τιμές των προϊόντων Αλλά πώς να αναφερθεί όταν με την αύξηση του ηλεκτρικού ρεύματος που επέβαλε πριν λίγο καιρό η κυβέρνηση, ο αγρότης αντί ανακούφισης γνωρίζει μεγαλύτερη επιβάρυνση;
Διαφάνηκε συνεπώς πολύ καθαρά, ότι , ο εργαζόμενος, ο συνταξιούχος, ο αγρότης πρέπει να κατανοήσει για άλλη μια φορά πως οι προτεραιότητες και οι επιδιώξεις της κυβέρνησης απέχουν παρασάγγες από τις δικές του και πως πρέπει να πάψει επιτέλους να είναι πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος.
Από τον Θανάση Μπρισίμη, σμήναρχο ε.α.
