Γράφεται πριν διαφωνήσει ως μέλος επιτροπής - πρέσβης στο Λονδίνο, με τον Καραμανλή το ΄59 για τις κάκιστες συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου.
Οι φόβοι του επαληθεύτηκαν, 4 χρόνια μετά. Οι Τούρκοι αντέδρασαν στις τροποποιήσεις Μακαρίου, εντάσσοντας βίαια στους τουρκοκυπριακούς θύλακες το 28% της Μεγαλονήσου.
- Πότε η Τουρκία δεν κινούνταν, μεθοδικά, με τετελεσμένα σε ξηρά και θάλασσα;
- Μήπως τώρα δεν διαμορφώνει ασφυκτικό κλοιό στην Κύπρο, με στόχο το παζάρεμα;
Βλέπουμε, συνεχείς κινήσεις επέκτασης της κατοχής στη νεκρή ζώνη: στην οδό Λήδρας, στα Στροβίλια, Δένεια, Αυλώνα, στο ξενοδοχείο Λήδρα Πάλας, στον Άγιο Δομέτιο, στο αγγλικό νεκροταφείο Wayne’s Keep κι ετοιμάζεται «Προξενείο» στην κατεχόμενη Αμμόχωστο. Στη θάλασσα παραμένουν τα δύο γεωτρύπανα, «Πορθητής» και «Γιαβούζ», ενώ αυτή τη στιγμή βρίσκεται και το ερευνητικό σκάφος «Μπαρμπαρός», νοτίως του νησιού.
Αυτό λέγεται ασύμμετρη απειλή – υβριδικός πόλεμος και οι «κυβερνήσεις μας» ή «δεν κατάλαβαν» ή δεν μπορούν…
Η Λευκωσία αν και έζησε αιώνες υπό τουρκική κατοχή και 10ετίες υπό Αγγλική, ίχνος πονηρίας και τακτικής δεν έμαθε από δαύτες. «Άοπλη» ούσα, στην ουσία, πάσχει σ΄ ελιγμούς. Ελπίζει στη διπλωματία των τρυπανιών, μα ουδείς θα πολεμήσει για τους Κυπρίους, ούτε το εθνικό κέντρο. Αποδεδειγμένα, διπλωματικά και στρατιωτικά, οκτάκις η «ανήμπορη» Αθήνα «κρέμασε» τους Ελληνοκύπριους χάριν των δυτικών της συμμάχων. Στον ένοπλο αγώνα κατά των Άγγλων, στις διεκδικήσεις στον ΟΗΕ, στις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, στην προϊούσα διχοτόμηση του ‘63-’64, με το κατά Μακαρίου πραξικόπημα, στον 1ο και 2ο Αττίλα αλλά και στη μετέπειτα θωράκιση του νησιού (S 300).
Η Άγκυρα κατέχει καλά την προβλέψιμη τακτική μας, κάνει παιχνίδι ισχύος, αποσκοπώντας σε πλήρη έλεγχο του νησιού. Ούτε βήμα πίσω στις διεκδικήσεις τους και ο Αναστασιάδης ήδη προσφέρει το 30% του μεριδίου της Κυπριακής Δημοκρατίας (60% - 83% , κοίτασμα Αφροδίτη) σαν να πρόκειται για λεφτά του πατέρα του…
Ένα θέμα εισβολής - κατοχής αντιμετωπίστηκε ως συνταγματικό, ως ζήτημα διαμοιρασμού εξουσίας και πόρων. Αντί ισχύος σύρεται απ΄ τον ξένο παράγοντα σε συνομιλίες, παραχωρήσεις, προς εξημέρωση του θηρίου.
Η Τουρκία απαιτεί νάχει λόγο, αγνοώντας το διεθνές δίκαιο και η διεθνής κοινότητα γυρεύει να βρεθεί τρόπος να ικανοποιηθεί. Να συναποφασίζουν οι Τουρκοκύπριοι, δηλαδή η ίδια!
Απ΄ την παρωδία στο Κραν Μοντανά βάλαμε μυαλό; Κάποιες σειρήνες της προσαρμογής και της υποταγής, πάλι ηχούν, παράταιρα, όπως και δηλώσεις του State Departmend περί παράνομης δραστηριότητας του Yavuz, αυτοσυγκράτησης και ακριβοδίκαιης λύσης (equitable solution) στην κατανομή των πόρων (από υδρογονάνθρακες) εγώ τ΄ ακούω βερεσέ…
Στα κατεχόμενα ο ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβούσογλου δήλωσε πως πήρε το μάθημα. «Είχα πει ότι αν στο Κραν Μοντάνα, υπάρξει αποτυχία, δεν θα κάνουμε ξανά τέτοιες διαπραγματεύσεις.
Εδώ και 60 χρόνια δε φτάσαμε σε λύση γιατί η Ε/κ πλευρά δεν θέλει διαμοιρασμό.
Μου τόπε ο Αναστασιάδης: Ο Ε/κ λαός δεν θέλει να μοιραστεί τίποτα με τους Τ/κ, ούτε το νοσοκομείο, πώς να πάω σε λύση!
- Πού το είπε αυτό;
- Στο Κραν Μοντάνα.
Άντε έλα να πάμε σε λύση δύο κρατών, αλλά να μην το ανακοινώσουμε, μέχρι τις εκλογές (Προεδρικές ΄18)».
Ο Τούρκος ΥΠΕΞ κατέληξε: Η Ε/κ πλευρά πρέπει να είναι ειλικρινής. Να πει ξεκάθαρα τι θέλει και τι όχι. Ως Τούρκοι θέλουμε την πολιτική ισότητα της τ/κ πλευράς και τ΄ άλλα δικαιώματα, αλλά «λύση δίχως ασφάλεια - εγγυήσεις, ούτε στη φαντασία».
Φαίνεται, στρατός κατοχής, κυλιόμενη προεδρία και βέτο, δεν τους φτάνουν.
Η πρόταση: Να ικανοποιηθεί η Τουρκία για να σταματήσει τις προκλήσεις, είναι λάθος. Και να ικανοποιηθούν οι βλέψεις της, θα συνεχίσει ίδια τακτική μέχρι να τα πάρει όλα.
Η ελληνική πλευρά στην Κύπρο είτε δεν θέλει είτε δεν μπορεί, παραμένει εγκλωβισμένη σε αδιέξοδο.
«Η μισή Κύπρος είναι κατεχόμενη, ο ξένος παράγων εξισώνει το κυρίαρχο κράτος με το κατοχικό καθεστώς. Τα πράγματα έχουν αγριέψει και προτιμάται ο φραπές της θερινής ραστώνης, έστω και πικρότερος… Μπας και έχουν κανένα σχέδιο και δεν το ξέρουμε, γι’ αυτό και ο εφησυχασμός»; (Κώστας Βενιζέλος).
Μέχρι στιγμής δεν έχει ξεκαθαρίσει πού θα κατευθυνθεί το νέο απόκτημα της Τουρκίας, το ερευνητικό σκάφος «Oruc Reis». Μια εκδοχή, η περιοχή του Καστελόριζου.
Ωστόσο, αντιδρούν υψηλοί αξιωματούχοι: δεν είναι ώρα αντιπαράθεσης με την Ελλάδα.
Τον Σεπτέμβριο ο ΟΗΕ ανεβάζει τόνους με την Τζέιν Χολ Λούτ στη Λευκωσία και την τριμερή της Νέας Υόρκης, (Γκουτέρες, Αναστασιάδης και Ακιντζί).
Φαίνεται οι Τούρκοι ξέρουν τι θέλουν, οι Έλληνες ξέρουν; Αναρωτιέμαι, πως οι ίδιοι που χτύπησαν ολάκερη Βρετανική αυτοκρατορία, (1955-59) αδυνατούν τώρα να δώσουν ένα γερό μάθημα στην Τουρκία… εκτός κι αν δεν είναι πλέον οι ίδιοι!
Ο Πέτρος Ιωάννου είναι θεολόγος
