ΚΑΙ καλά, εργοστασιάρχες, βιομηχάνους, επιχειρηματίες, ακόμα και μεγαλοτσιφλικάδες αγρότες και όσους άλλους συστηματικούς κακοπληρωτές τη βγάζουν στο τζάμπα τόσα χρόνια, να τους κόψει όχι μόνο το ρεύμα, αλλά και τον... πισινό, όμως στους οικιακούς καταναλωτές, με ποιο σκεπτικό προβαίνει στο ίδιο μέτρο όταν το Δημόσιο (επιχείρηση που ήλεγχε το κράτος) τους κατέστησε ανήμπορους να πληρώνουν;
ΠΟΣΟ μειώθηκαν τα τιμολόγια της ΔΕΗ από την αρχή της δεκαετούς κρίσης, και πόσο οι συντάξεις και οι μισθοί; Πόσες αυξήσεις έγιναν όχι μόνο στη ΔΕΗ αλλά και σε όλα σχεδόν τα κοινωνικά αγαθά δυσανάλογες με την κατρακύλα του εισοδήματος των καταναλωτών, μέχρι σήμερα; Γιατί δεν υπήρξε μια κυβέρνηση, ένας πρωθυπουργός τέλος πάντων, με λαϊκό «τσαγανό» από το 2010 και μετά, οπότε άρχιζε η «ληστεία» των νοικοκυριών ένεκα μνημονίων, ένας ηγέτης επιτέλους, να αρχίσει από τότε να περικόπτει αντιστρόφως ανάλογα με μισθούς και συντάξεις και τους λογαριασμούς της ΔΕΗ; Όσον αφορά στους οικιακούς καταναλωτές, πώς είναι δυνατόν να μην υπάρξουν απλήρωτες οφειλές όταν ένας μέσος λογαριασμός για τετραμελή οικογένεια ισοδυναμεί με την εργασία των 400 ευρώ για τους νέους;
ΔΥΣΤΥΧΩΣ φτάσαμε στο σημείο τέτοιους λογαριασμούς να μπορούν να εξοφλούν εύκολα μόνον πρόσφυγες, Πακιστανοί, Σύριοι και Αφγανοί, οι επιδοτούμενοι των 1.600€ με τέσσερα παιδιά, (δεν έχω τίποτα με τους ανθρώπους) την ίδια στιγμή που ένα φτωχικό ελληνικό νοικοκυριό αγωνιά να ρυθμίσει τις οφειλές με πολλές πολλές δόσεις! Σε ένα κράτος ανάλγητο, φυσικά δεν μπορεί κανείς να μιλήσει για ρατσισμό. Διότι τους μεγαλοοφειλέτες της ΔΕΗ που συστηματικά την κατακλέβουν, τους γνωρίζουν καλά οι πολιτικοί. Απέναντί τους όμως φαίνεται αδύνατο να επιβάλουν τα σκληρά μέτρα, απεναντίας πιο βολική πράξη είναι η συνεχιζόμενη ληστρική επιδρομή σε συνταξιούχους και μισθωτούς. Εκεί που τους παίρνει δηλαδή!
ΟΜΩΣ όλοι εκείνοι που ευθύνονται για την οικονομική κρίση και την κατρακύλα της χώρας, έρχονται στην εξουσία και φεύγουν αλώβητοι, χωρίς κανείς να πληρώσει τα πολιτικά τους σφάλματα, φορτώνοντας και μεγάλο μέρος της ευθύνης στους ίδιους τους πολίτες που τους εκλέγουν. Οι περισσότεροι δε, με ένα «μαζί τα φάγαμε» εξαργυρώνουν την ανικανότητά τους και αντί να λογοδοτήσουν που μας έφτασαν εδώ, καταφέρνουν και επανεκλέγονται! Και όπως στη ΔΕΗ για τις αμαρτίες στη διαχείριση την πληρώνουν οι καταναλωτές, έτσι και στην πολιτική, τα μοιραία σφάλματα των πολιτικών τα φορτώνονται οι ψηφοφόροι τους. Δυστυχώς είναι κάτι που δεν φαίνεται ούτε προσεχώς να αλλάζει...
Από τον Χρήστο Τσαντήλα
