Ευτέλισε την πολιτεία και τραυμάτισε επικίνδυνα τις συνειδήσεις τω πολιτών. Φαινόμενο διαρκές που παρεμπόδιζε την ομαλή λειτουργία των πανεπιστημίων και καθιστούσε δύσκολες τις ημέρες της ζωής των ανθρώπων που εργάζονταν σ΄αυτα, με τρομακτικές εντάσεις και ιστορικές ανακατατάξεις στην πολιτική ζωή του τόπου. Μία από τις σκοτεινές σελίδες στη θολή γραφή της ιστορίας του τόπου μας. Η τελευταία κυβέρνηση κατά την τετράχρονη παρουσία της στον κυβερνητικό θώκο με σειρά άστοχων και αναιτιολόγητων ενεργειών της, έδειξε την αδυναμία της, την απροθυμία και την ανικανότητά της, να αντιμετωπίσει δυναμικά το φαινόμενο του πανεπιστημιακού ασύλου, και να προστατέψει το κύρος και την αίγλη του. Ποτέ δεν θέλησε να δει το θέμα αυτό στην πραγματική του διάσταση, ώστε να το διαχειρισθεί, έτσι όπως αρμόζει σε μια δυναμική κυβέρνηση, για το συμφέρον της φοιτητικής κοινότητας και της ησυχίας, ηρεμίας και γαλήνης του ελληνικού λαού. Τυφλωμένη από το κομματικό πάθος και με δεδηλωμένη τη συμπάθειά της στα αναρχικά στοιχεία, που διατάρασσαν το πανεπιστημιακό άσυλο, ήταν αδύνατο σ΄ εκείνη να δει με τα μάτια της ψυχής της το πρόβλημα και ως υπεύθυνη διαχειρίστρια της εξουσίας να το αντιμετωπίσει. Η διασπορά του πανεπιστημιακού ασύλου είχε τέτοιες μεγάλες διαστάσεις που συγκλόνισαν συθέμελα όχι μόνο τους θεσμούς και τις λαϊκές μάζες, αλλά και αυτό τούτο το κράτος. Η κατακραυγή και η οργή του λαού ήταν γενικευμένη. Φωτογράφιζε πρόσωπα και συγκεκριμένες πολιτικές και κοινωνικές ομάδες που δρούσαν ανέλεγκτα. Οι φοιτητές όταν αποφάσισαν να δημιουργήσουν και να υπερασπιστούν το πανεπιστημιακό άσυλο, γνώριζαν ότι θα χρειασθούν σκληροί αγώνες, κόποι, μόχθοι, θυσίες, συγκρούσεις και μάχες, ακόμα και με την κατεστημένη εξουσία της εποχής των για την καθιέρωσή του. Προχώρησαν με πίστη, αποφασιστικότητα, με θάρρος και τόλμη, γιατί γνώριζαν, ότι το πανεπιστημιακό άσυλο, ήταν το μεγαλύτερο όπλο προστασίας των ιδεών τους και μέσα από αυτό, ένα ισχυρό όπλο της δημοκρατικής μας κοινωνίας. Το Πανεπιστημιακό άσυλο, ήταν και είναι για τους φοιτητές το καινούργιο τους σπίτι. Το οραματίστηκαν ως το «ανάκτορο» της ελευθερίας, της γνώσης, του ορθού λόγου, της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και των πιστεύων τους, που δεν έχουν όρια και φραγμούς όταν κινούνται και στηρίζονται πάνω στα δημοκρατικά ιδεώδη. Εδώ δεν υπάρχουν όρια, ούτε συναισθηματικά χρονικά. Το άσυλο. Ο ναός της δημοκρατίας για τους φοιτητές, αγαπήθηκε σαν τα άστρα του ουρανού και εκτιμήθηκε σαν το φως του ηλίου. Αγάπη μεγάλη και τρανή. Απέραντη σαν την ατέλειωτη αιωνιότητα. Έτσι έβλεπαν οι φοιτητές το άσυλό τους. Το δικαίωμά τους αυτό, καρπός των συνεχών αγώνων και πρωτοβουλιών τους δεν φρόντισαν να το υπερασπιστούν σαν κόρη οφθαλμού, σαν καθημερινό βίωμά τους. Έμειναν χαλαροί στην προστασία του, νωχελείς, αδρανείς, νωθροί, με συνέπεια ξενικά στοιχεία έξω από το πανεπιστήμιο, εμφορούμενα από εξτρεμιστικές επαναστατικές ιδέες αντίθετες προς την εύρυθμη λειτουργία του πανεπιστημίου και της πολιτείας, καλυμμένα κάτω από τον μανδύα του αιώνιου φοιτητού, αλλά και άλλες εξωγενείς αναρχικές δυνάμεις, αλλοίωσαν τον πραγματικό του χαρακτήρα και την αποστολή του στην προστασία των φοιτητών μέσα στο Πανεπιστήμιο. Έγινε όργανο και όπλο στα χέρια των αναρχικών, των μπαχαλάκηδων, των αντιεξουσιαστών, των ναρκομανών και όλων των αποβρασμάτων της κοινωνίας. Το ορμητήριο των κακοποιών απέναντι της έννομης τάξης με τον εγκαινισμό μιας πορείας καταστροφικής για την κοινωνία, φανερώνοντας και σηματοδοτώντας την κακία και το μίσος έναντι της νομίμου εξουσίας Τώρα ήλθε η ώρα και η στιγμή το άσυλο να εκπληρώσει τον πραγματικό του σκοπό. Έτσι όπως είναι ο σωστός του ρόλος και σκοπός . Στα ΑΕΙ να κατοχυρώνεται η ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και τη διδασκαλία, καθώς και η ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών. Σε αξιόποινες πράξεις που τελούνται εντός των χώρων των ΑΕΙ να εφαρμόζεται η κοινή νομοθεσία. Άσυλο μόνο για τους φοιτητές και όχι για τους άνομους. Τώρα η αστυνομία και η εισαγγελία θα μπορεί με την πρόσκληση κάθε πολίτη να επεμβαίνει και να συλλαμβάνει τους άνομους, τους παρανομούντες, ανεξάρτητα από τον βαθμό του διαπραττομένου εγκλήματος. Τέρμα στα κακόγουστα παιχνίδια του παρελθόντος που αμαύρωσαν το φοιτητικό κίνημα και σπίλωσαν το κύρος και την αίγλη του. Τέρμα στα μικρόβια και τα καρκινώματα που λυμαίνονταν τον χώρο. Απόλυτος σεβασμός στις ελευθερίες και τα προνόμια των φοιτητών. Ο νόμος που πρόκειται να ψηφισθεί, φρονώ, πως θα ικανοποιεί πλήρως αυτό που θέλουν οι φοιτητές. Ας φροντίσουν τούτη τη φορά να το υπερασπιστούν έτσι όπως αρμόζει σε πνευματικούς πολιτισμένους δημοκρατικούς πολίτες.
Από τον Αθανάσιο Φώτο, επί τιμή δικηγόρο
