Τα λόγια αυτά, συνάνθρωποι, είναι επίκαιρα όλες τις εποχές. Συχνά ακούμε ανθρώπους να συκοφαντούν άλλους ή να δημιουργούν αμφιβολίες, μ’ έναν δικό τους τρόπο, για κάποιο πρόσωπο, χωρίς την παραμικρή τύψη.
«Εγώ είμαι εχέμυθος» λένε κάποιοι, «ό,τι και να ακούσω το κρατάω για τον εαυτό μου. Να ας πούμε, έχω ακούσει πράγματα για τον … τάδε, ακόμα και για σένα, αλλά τα.. κρατάω για τον εαυτό μου. Όχι δεν… τ’ αγαπάω εγώ τα κουτσομπολιά, κοιτάζω τη δουλειά μου».
Τώρα πώς κοιτάζει τη δουλειά του ενώ μαθαίνει όλα τα παραπάνω… είναι απορίας άξιον!
Αυτή δεν είναι μια αμφιβολία για το πρόσωπο που αναφέρεται; Δεν είναι μια αμφιβολία που δηλητηριάζει τα πάντα χωρίς να σκοτώνει τίποτα, όπως λέει ο περίφημος Νίτσε;
Ύστερα απ’ αυτά τα υπονοούμενα, που άφησε ο… εχέμυθος, αμέσως μπαίνει μπροστά ο μηχανισμός του μυαλού. Τι να ξέρει άραγε αυτός για τον τάδε, αυτός φαίνεται μια χαρά άνθρωπος! Και για μένα; Ποιος μπορεί να με κατηγόρησε και γιατί! Τελικά ο κόσμος είναι πολύ κακός…
Και το μυαλό σου σκέφτεται σημεία και τέρατα και κακιώνεις ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτά.
Αυτού του είδους οι εχέμυθοι θέλουν πολλή προσοχή, περισσότερο απ’ τους φλύαρους τους ντόμπρους. Αυτοί τα είπαν στα ίσια και ξεκάθαρα και έφυγαν, ενώ οι άλλοι τρυπώνουν ύπουλα την αμφιβολία μέσα σου και σε βασανίζουν. Τώρα θα μου πείτε πού να βρούμε ανθρώπους που να κρατάνε το στόμα τους κλειστό, είναι σπάνιο είδος. Και τι πρέπει να γίνει, να μην επικοινωνούμε με τους γύρω μας; Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον δεν μπορεί να ζει μόνος του σαν τους λύκους. Συμφωνώ απόλυτα.
Αλλά ο λαός λέει:
Τον φίλο τον διαλέγεις, δεν υπάρχει στη ζωή σου, θέλεις δεν θέλεις, όπως ο συγγενής. Όσο και να λέμε πως η κοινωνία χάλασε – και την κοινωνία την αποτελούμε όλοι εμείς που αν διορθώσει ο καθένας τον εαυτό του αυτόματα θα διορθωθεί κι αυτή η κοινωνία- υπάρχουν ακόμη ευτυχώς άνθρωποι συνετοί και σκεπτόμενοι και καλοπροαίρετοι, που μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί τους.
Ένας καλός φίλος είναι χρυσάφι, αξίζει λοιπόν να ψάξουμε και να τον βρούμε. Εύχομαι να μη μας τύχει κανένας απ’ αυτούς τους… εχέμυθους που προαναφέραμε.
Δύσκολο πράγμα οι ανθρώπινες σχέσεις φίλοι μου, πολύ λεπτές οι ισορροπίες. Ο καθένας σκέπτεται και ενεργεί με τον τρόπο του και ο τρόπος του ενός δεν είναι αρεστός στον άλλον. Κάποιος είπε «Όλοι προσπαθούμε να καθαρίσουμε την πάχνη που κάθισε στα σκαλοπάτια του άλλου, το χιόνι που είναι στα δικά μας δεν το βλέπουμε». Και ο Αίσωπος «Έκαστος εξ ημών δύο πήρας φέρει…».
Και φυσικά βλέπει αυτή που έχει μπροστά του.
Ας μη βεβηλώνουμε υπολήψεις λοιπόν με υπονοούμενα, που δημιουργούν αμφιβολίες για τους συνανθρώπους μας.
Λίγη βαθύτερη σκέψη δεν βλάπτει…
Από την Καλλίτσα Γκουράβα - Δικτά, συγγραφέα
