ΤΟΝ τελευταίο καιρό παρατηρώ στις εταιρείες ιδιωτικού ταχυδρομείου να έχουν πάρει φωτιά τα μηχανάκια και τα αυτοκίνητα, μεταφέροντας κυρίως συμβόλαια παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, που υπογράφονται στο...γόνατο, με τον υπάλληλο του ταχυμεταφορέα, να στέκεται στην εξώπορτα για να παραλάβει ώστε να επιστραφούν τα υπογραφέντα συμβόλαια (τα οποία ουδείς διαβάζει) από τον πελάτη στην εταιρεία - πάροχο της ΔΕΗ.
ΣΤΗ χώρα των επιτήδειων αετονύχηδων και στη χώρα των χρονίως ανοήτων, κυριαρχεί η προχειρότητα, η επιπολαιότητα, η πονηριά για πολλούς και η ευκολοπιστία για τους περισσότερους. Σε μια χώρα που η κρίση και η απληστία των διοικήσεων, ως και η κάκιστη λειτουργία τους, διέλυσαν κυριολεκτικά τους οργανισμούς κοινής ωφελείας, επόμενο ήταν να αναφύονται ως μανιτάρια ιδιώτες και ομάδες κεφαλαιούχων επιχειρηματιών, που επιχειρούν να «δέσουν» το σύνολο σχεδόν του πληθυσμού με συμβόλαια μηνιαίας εισφοράς για ηλεκτρικό, αέριο, τηλέφωνο, σε λίγο και...νερό(!) με απρόβλεπτες εκ των υστέρων και ανεξέλεγκτες διακυμάνσεις σε ό,τι αφορά στην τιμολογιακή τους πολιτική.
ΚΑΠΟΤΕ, για την ασφάλεια της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, θυμάμαι, ήταν κανόνας απαράβατος η μη ιδιωτικοποίηση των πηγών ενέργειας, καύσιμα, ηλεκτρικό και νερό, φυσικά στο κράτος, αποκλειστικά και μόνο θα έπρεπε να ανήκει η λειτουργία των αεροδρομίων, του σιδηροδρόμου και των τραπεζών. Δυστυχώς μια δεκαετία μετά από τότε που ίσχυε αυτό, όλα ξεπουλήθηκαν σε ξένους επενδυτικούς κολοσσούς και διεθνείς κοινοπραξίες, η Ελλάδα φαίνεται να ξεπούλησε εκτός από όλα αυτά και έμψυχο υλικό, στέλνοντας τα παιδιά της να εργαστούν στο εξωτερικό, ιδιαίτερα τους επιστήμονες που σπούδασαν εδώ, να παρέχουν τις γνώσεις τους στους ξένους.
ΕΤΣΙ λοιπόν, η έννοια της δημόσιας προστασίας του πληθυσμού από το έργο παροχής των κοινωνικών αγαθών έπαψε να υφίσταται, με αποτέλεσμα τα περισσότερα νοικοκυριά να έχουν υπογράψει συμβάσεις για παροχή ενέργειας, επικοινωνίας, ακόμα και υγειονομικής φροντίδας, με αμφιβόλου αξιοπιστίας ιδιωτικές εταιρείες. Σε πολλές περιπτώσεις δε, όπου τα αποτελέσματα είναι ασύμφορα για τους καταναλωτές, η διαδικασία απεμπλοκής από τη συμφωνία απαιτεί χρόνο, χρήμα και ενίοτε νομικές διαδικασίες.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ καμία κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν κατάφερε να επιβάλει μείωση στα κοινωνικά τιμολόγια, με αποτέλεσμα να προσποιούνται ότι το κάνουν (μάλλον προσωρινά και τεχνηέντως) οι ιδιώτες και να εγκλωβίζονται έτσι τα εκατομμύρια των Ελλήνων σε δεσμεύσεις οικονομικής εξάρτησης αμφιβόλου αξιοπιστίας. Χωρίς να εξορκίζω το «ιδιωτικό» θα επιθυμούσα το δημόσιο, στο οποίο όλοι καταθέτουμε τους φόρους μας, να εξασφάλιζε καθαρές και συμφέρουσες υπηρεσίες με γνώμονα τα πραγματικά οικονομικά προβλήματα του πληθυσμού, προβλήματα που έφερε η κακή διαχείριση των μέχρι τώρα κυβερνήσεων.
Από τον Χρήστο Τσαντήλα
