Η Ελλάδα, μια μικρή χώρα του νότου, που όλα αυτά τα χρόνια πλήρωσε όσο καμία άλλη τον λαϊκισμό, το ψέμα και την άκρατη παροχολογία πριν τις εκλογές, νομίζω ότι ήρθε η ώρα για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες να εκλέξει έναν Πρωθυπουργό υπό μια νέα κουλτούρα διακυβέρνησης, που σ’ αυτή την προεκλογική περίοδο πέτυχε δύο σπουδαία πράγματα. Πρώτον απέδειξε εμπράκτως την ανανέωση σε πολιτικό προσωπικό μέσα από τα ψηφοδέλτια σε νέους ανθρώπους κατά 60% και δεύτερον δεν υποσχέθηκε τίποτα παράλογο και σε κανέναν. Το πρόσφατο παρελθόν όμως προκαλεί νωπές μνήμες σε όλους όσοι θέλουν πραγματικά να σκέφτονται ορθολογιστικά, μακριά από κομματικές παρωπίδες και φανατισμούς. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς.
Έτος 2009 και μετά τη φράση, που έμεινε πια στην ιστορία και θα μνημονεύεται επί χρόνια ‘’Λεφτά υπάρχουν’’ αποδείχθηκε, ότι στην πραγματικότητα λεφτά δεν υπήρχαν, παρά μόνο οι παθογένειες μιας κακώς δομημένης μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Είναι ακριβώς εκείνη η στιγμή πριν από 10 χρόνια, που η χώρα ζητά τη διεθνή οικονομική βοήθεια και τεχνογνωσία, αφού όμως η πολιτεία προχώρησε νωρίτερα, για όσους το θυμούνται, σε Χριστουγεννιάτικες παροχές ενός δισ. ευρώ.
Αλόγιστες έως αχρείαστες παροχές λοιπόν και στη συνέχεια ξαφνικά ‘’λεφτά δεν υπήρχαν’’ σε μια χώρα, που κατέστη σύγχρονος ‘’επαίτης’’, αλλάζοντας βιαίως τις ζωές εκατομμυρίων Ελλήνων. Και όμως η πτώχευση είχε έρθει από καιρό, απλά φοβόμασταν να την αντικρύσουμε. Η χώρα πλήρωσε κυρίως το μεγάλο έλλειμμα κοινωνικής παιδείας, τη διαχρονική καλλιέργεια μιας κακής πελατειακής νοοτροπίας αλλά και την πλήρη απαξίωση σπουδαίων θεσμών, στοιχεία που ευθύνονται κυρίως για την αξιακή μας ‘’πτώχευση’’ και στη συνέχεια τις κάκιστες δημοσιονομικές πολιτικές.
Και φτάνουμε στο «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», όπου κάποιοι υποσχέθηκαν τα πάντα στους πάντες. Τα μνημόνια θα σκιζόντουσαν μονομερώς και τα σπίτια, που είχαν πέσει στα χέρια των τραπεζιτών, θα γύριζαν ως διά μαγείας στα χέρια των Ελλήνων. Οι Έλληνες συνεπώς έχουν υποφέρει διαχρονικά από αίολες υποσχέσεις, που εισακούστηκαν ‘’όμορφα’’ προς στιγμήν αλλά στην πορεία ευθύνονται για τα δεινά που αντιμετώπισαν.
Πάμε στο σήμερα, λίγες μέρες μόλις πριν τις εκλογές τις 7ης Ιουλίου. Ο Κ. Μητσοτάκης, όπως αναγνωρίζεται σε όλες τις έρευνες κοινής γνώμης, ξεχωρίζει από την τυπική ρητορική στείρας αντιπολίτευσης των τελευταίων ετών γιατί λέει λίγα, αλλά εννοεί πολλά. Ο ελληνικός λαός στις 8 Ιουλίου απαιτεί μια καθοριστική αλλαγή σελίδας τέτοιας, που η χώρα να αρχίζει να ατενίζει αλλιώς την επόμενη μέρα.
Ο ελληνικός λαός απαιτεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης, με επενδύσεις, νέες δουλειές και όχι ελαστικές μορφές απασχόλησης. Ένα σχέδιο, το οποίο θα στηρίζεται στην αλλαγή του μείγματος πολιτικής με λιγότερους φόρους και εισφορές, αλλά και λιγότερες δαπάνες για ένα λιτό και αποτελεσματικό κράτος. Ένα σχέδιο που θα εγκαθιδρύσει την εμπιστοσύνη στους κόλπους της κοινωνίας, θα επαναφέρει την πολιτική αξιοπιστία στα μάτια των Ελλήνων και θα αποκαταστήσει το αίσθημα ασφαλείας σε κάθε γειτονιά. Ένα σχέδιο, το οποίο θα επιτύχει την αξιολόγηση των δαπανών στο σύνολο της δημόσιας διοίκησης, τη βελτίωση των υπηρεσιών του δημοσίου και τη δημοσιονομική πειθαρχία στους φορείς της γενικής κυβέρνησης. Ένα σχέδιο με κύριο στόχο την επέκταση των ηλεκτρονικών συναλλαγών και υπηρεσιών, που είναι τόσο απαραίτητες για να καταστεί ποιοτικότερη η καθημερινότητα του πολίτη.
Η χώρα δεν έχει στρατηγικό σχεδιασμό, δεν έχει όραμα, δεν έχει στόχο. Η όποια συζήτηση θα πρέπει να ξεκινήσει μέσα από έναν ποιοτικό πολιτικό λόγο σύμπνοιας και ομοψυχίας. Έναν πολιτικό λόγο άξιο σεβασμού στα δημοκρατικά ήθη. Έναν πολιτικό λόγο, ο οποίος θα στηρίζεται σε 3 άξονες συλλογικού μετασχηματισμού της χώρας μας. Έχουμε ανάγκη από Συνταγματικές αναθεωρήσεις που θα είναι βαθιές και ριζικές, με στόχο την αποκατάσταση του κύρους της πολιτικής στα μάτια των πολιτών. Χρειαζόμαστε ένα Εθνικό συμβούλιο στρατηγικής ούτως ώστε να χτίζουμε κάθε χρόνο πάνω στα επιτεύγματα της προηγούμενης χρονιάς. Ήρθε η ώρα για ένα νέο κοινωνικό κράτος χωρίς γραφειοκρατία αλλά με σεβασμό στον πολίτη και κυρίως στον χρόνο του.
Αρκετά με τις συζητήσεις για μετατάξεις «κολλητών», για ρουσφέτια ανάξιων και ανεπάγγελτων κομματικών, για «παραθυράκια νόμων» και για διορισμούς από τη διπλανή πόρτα. Όλα αυτά είναι το «παλιό», το «πολύ παλιό» θα έλεγα, το οποίο έρχεται μεν από το μακρινό παρελθόν αλλά την τελευταία τετραετία ενηλικιώθηκε. Αυτό που θα πρέπει να μας χωρίζει από το «παλιό», είναι ένα κράτος, που βοηθά και ανταμείβει τους έντιμους, τους ικανούς και τους εργατικούς. Ένα κράτος, που κάνει τα πάντα για να έρθουν επενδύσεις με σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα αλλά και καλές δουλειές για όλους. Δεν κατάλαβα ποτέ τι θα πει «οι δικοί μας» και «οι δικοί σας», αφού τα προβλήματα δεν έχουν πολιτικό χρώμα..
Από τον Βάσο Καραμπίλια
* Ο Βάσος Π. Καραμπίλιας, είναι δικηγόρος Αθηνών, μέλος του Μητρώου στελεχών της Ν.Δ., επιστημονικός συνεργάτης στη Βουλή των Ελλήνων
