Το 2015 πριν από τέσσερα περίπου χρόνια ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας ο κ. Τσίπρας με συνέταιρο τον κ. Καμμένο. Οι εξαγγελίες του για έξοδο και σκίσιμο των μνημονίων, όπως και η υπόσχεσή του για επαναφορά της οικονομίας μας και κατ' επέκταση την επιστροφή στην κατάσταση πριν την κρίση χρέους, αποδείχθηκε ένα περίτρανο ψέμα (θυμάστε τη διαπραγμάτευση στο Euroworking group με τον κ.Βαρουφάκη και το πόσο ζημιώθηκε η χώρα μας).
Όμως, δεν θα σταθώ στην οικονομία που είναι ένας πάρα πολύ σημαντικός παράγοντας για τη χώρα μας και την ευμάρειά της, άλλα στην ηθική κρίση που περνούμε σαν λαός τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Έχουν περάσει κυβερνήσεις και κυβερνήσεις από τη μεταπολίτευση και μετά -καμία πολιτική δύναμη στη χώρα μας δεν προέρχεται από παρθενογένεση- αλλά τέτοια κατάπτωση ηθικών αξιών και διαστρέβλωση της υπόστασης μας δεν είχαμε αντιμετωπίσει ποτέ μέχρι που την εξουσία στη χώρα μας ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ με κομπάρσους τους ΑΝΕΛ. Το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς και ό,τι συνεπάγεται αυτό δίνει στο μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται καταστάσεις προς ίδιον όφελος. Για να λειτουργεί ένα κράτος πρέπει το νομικό σύστημά του να είναι ανεξάρτητο με ορθές αποφάσεις που έχουν σκοπό να υπηρετούν τη δικαιοσύνη, τον πολίτη και τη χώρα. Δεν είναι δυνατόν να είμαστε μάρτυρες ωμής παρέμβασης από την κυβέρνηση όχι μόνο σε σημαντικές αποφάσεις για το κράτος, αλλά και στον ορισμό της ιεραρχίας της δικαιοσύνης με κριτήρια που την ευνοούν. Ομολογουμένως, η κατάσταση στον χώρο της παιδείας έχει γίνει ανεξέλεγκτη με συνεχόμενες αλλαγές στη δομή και το εκπαιδευτικό σύστημα για μικροπολιτικά συμφέροντα, όπως συγχωνεύσεις πανεπιστημίων και σχολών προκειμένου να ευνοηθούν κάποιοι κύκλοι προσκείμενοι στον ΣΥΡΙΖΑ. Στον χώρο της δημόσιας τάξης, η αστυνομία μετά από πολλά χρόνια τείνει να χάσει τον ρόλο της αφού η κυβέρνηση δεν την αφήνει να κάνει τη δουλειά της όπως πρέπει, με συνέπεια το ηθικό των ανθρώπων που υπηρετούν σε αυτήν να είναι καταποντισμένο. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες να τελέσουν το λειτούργημά τους έρχονται αντιμέτωποι με την αναλγησία της ηγεσίας. Για να επιστρέψει η χώρα μας στην κανονικότητα δεν φτάνει μόνο η ανάταση της οικονομίας. Είναι επιβεβλημένο οι βασικοί πυλώνες της κοινωνίας - η δικαιοσύνη, η παιδεία και η δημόσια τάξη - να επανέλθουν σε επίπεδα ενός ευρωπαϊκού κράτους και όχι να γίνονται έρμαια των εκάστοτε πολιτικών γυρολόγων, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το προσωπικό τους όφελος και όχι το συλλογικό που οφείλουν να υπηρετούν. Στις 7 Ιουλίου είναι ανάγκη όλοι να ψηφίσουμε με γνώμονα το καλό των παιδιών μας και της πατρίδας μας, ώστε να μπορέσει ξανά να πάρει τη θέση που της αξίζει τόσο στην Ευρώπη όσο και στο διεθνές γίγνεσθαι. Είμαστε σε ένα γεωπολιτικό σταυροδρόμι και οφείλουμε με τους κατάλληλους χειρισμούς να διασφαλίσουμε και να εγγυηθούμε τη σταθερότητα και την ειρήνη στην περιοχή.
Από τον Χαρίλαο Τσιλιάκο, μέλος της ΠΕ της ΝΔ
