Μια πόλη, ένας κόσμος (πολιτικοποιημένος και μη), γεμάτος περίεργα συναισθήματα μετά από μια εκλογή - ανάδειξη των πολιτικών και αυτοδιοικητικών εκπροσώπων του, που αφήνει τους περισσότερους αδιάφορους, με τη σκέψη ότι ζούμε σε μια χώρα, που μάλλον, ούτε με θαύμα μπορεί να ορθοποδήσει...
ΣΕ λίγο, θα πρέπει αυτός ο φανερά απογοητευμένος κόσμος (όσο και επιρρεπής στις κοροϊδίες), να συνηθίσει στον ρόλο του «πυροσβέστη» μια και κάθε φορά με τις εναλλαγές των κομμάτων στην εξουσία, καλείται να σβήνει (με φόρους) τις φωτιές της «καμένης γης» που άφηναν πάντα στους νικητές οι ηττημένοι... Για τους πλέον μυημένους, τα πάντα πλέον είναι μια θλιβερή συνήθεια. Οι αποχωρούντες αφήνουν «καμένη γη» αφού όταν οι ίδιοι την παρέλαβαν, υποσχέθηκαν, όμως δεν μπόρεσαν να την σώσουν. Το ίδιο αναμένεται ότι θα πράξουν και οι επόμενοι. Μακάρι δηλαδή να αλλάξουν την ιστορική ακολουθία, αλλά δείχνει κομμάτι δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο...
ΔΥΣΤΥΧΩΣ στην ελληνική κοινοβουλευτική πραγματικότητα (εξαιρώ τις αυτοδιοικητικές ζυμώσεις) όλα είναι λίγο πολύ προβλέψιμα. Τα «σικέ» παιχνίδια της πολιτικής, γίνονται πιο φανερά τώρα και από εκείνα του ποδοσφαίρου. Όλα θα πάρουν τον δρόμο τους. Είναι πλέον τόσο προβλέψιμα. Ο Μητσοτάκης πρωθυπουργός, ο Βενιζέλος στη συνέχεια Πρόεδρος της Δημοκρατίας, (προσέξτε, αποχαρακτηρίζεται από ΠΑΣΟΚ, δεν μπαίνει στη Ν.Δ., είναι κοινής αποδοχής, δυναμικός συνταγματολόγος και φοβερός ρήτωρ - τι έγινε με τον Στεφανόπουλο;), η Φώφη Γεννηματά επιβάλλεται στους «νεοσούς» του συρρικνωμένου πλέον ΚΙΝ.ΑΛ., ο Νίκος Παπανδρέου μελλοντικά στην Ευρωβουλή, ο Ανδρουλάκης επίσης μελλοντικά νέος πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛ., η Ντόρα υπουργός, ακολουθεί και η Αλεξία, ο Μπακογιάννης περιμένει τη σειρά του για ανώτερα αξιώματα, όλα με τη σειρά τους, ακόμα ίσως και η Σία - ζωή να ‘χουμε να τα δούμε...
ΜΕ πολιτικές εξελίξεις λοιπόν ραγδαίες, ίσως μετά τις βουλευτικές του Ιουλίου, και σικέ παιχνίδια, με τον λαό στα μπάνια, η ζωή τραβάει την ανηφόρα κατά πώς λέει και ο ύμνος του Μίκη...Όσο για την τύχη του Βενιζέλου (και για όσους ...ανησυχούν μη χαθεί), θυμηθείτε το σενάριο για «σικέ διαφωνία» προκειμένου να χαρακτηριστεί και ουδετεροποιηθεί και επανέλθει σαν «κοινής αποδοχής» Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αλλά αυτά, αυτοί... Εμείς, τα μπάνια μας! Και στα βαθιά! Μάθαμε πλέον να κολυμπάμε...
Του Χρήστου Τσαντήλα
