Βασικά εγώ την έκανα. Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ το έπαιξα «πασχαλινές διακοπές». «Κατσικώθηκα» και φιλοξενήθηκα στο σπίτι ενός φίλου, ενός πραγματικού... ήρωα, διότι σήμερα μόνο ήρωες φιλοξενούν ακόμη ανθρώπους (και τις ιδιοτροπίες τους) στο σπίτι τους και δη πασχαλιάτικα. Χώρια βέβαια τα έξοδα που κανονικά θα έπρεπε να εκπίπτουν από την Εφορία Τσακαλώτε, γιατί αλλιώς, αυτά τα περί «πατροπαράδοτης ελληνικής φιλοξενίας» θα τα διαβάζεις σε λίγο μόνο σε τίποτε παλιά αναγνωστικά με ηθικοπλαστικό περιεχόμενο.
Έφυγα το λοιπόν, αλλά …. δεν έφυγα. Όταν έχεις μαζί σου smartphone κινητό, κουβαλάς και όλο το «τσούρμο» των διαδικτυακών φίλων σου με τους οποίους συναντάσαι κάθε τρεις και λίγο στο Facebook, άρα δεν αλλάζεις περιβάλλον.
Πας το λοιπόν για καφέ και η πρώτη κουβέντα με το γκαρσόνι – (γιατί είσαι και τζαμπατζής) δεν είναι τι καφέ θα πιεις, αλλά :
- Ποιο είναι το Wi-Fi σας;
Κι αφού σου βγάλει ένδειξη «συνδέθηκε» πλακώνεσαι στο πληκτρολόγημα- αδιαφορώντας βρε γαϊδούρι για το αν καίγεται η πλάση γύρω σου! Οπότε, τι να κάνουν και οι άλλοι της παρέας, ευκαιρία ψάχνουν να το ρίξουν κι αυτοί στο «τσίκι – τσίκι» κι όλοι μαζί, αμίλητοι και αποχαυνωμένοι, περιφέρεστε αντάμα, χέρι – χέρι, στον φανταστικό γυάλινο κόσμο, άνευ ουδεμίας τύψεως. Έτσι κι αλλιώς, και στα διπλανά τραπέζια όλοι το ίδιο κάνουν. Σκυφτοί, βουβοί και μοιραίοι πληκτρολογούν. Κι αν λάμπει ο ήλιος στον Αργοσαρωνικό ποιος του δίνει σημασία; Κι αν είναι μια σκέτη ομορφιά τα παλιά αρχοντικά στην παραλία των Σπετσών που ασπρίζουν στο βάθος του ορίζοντα, ποιος τα βλέπει;
Κάτι μας είπες τώρα... Εδώ ο Θανάσης πίνει καφέ στην... «Ταχυδρομείου» και το ποστάρει, κιόλας, είναι δυνατόν να χάσεις... τέτοιο νέο; Αααα , να κι η Λίτσα! Κοίτα ρε συ το ψώνιο… Πήγε Επιτάφιο κι έβγαλε «σέλφι»… Έλεοοοος πια…
Τσίκι τσίκι, γέμισε το F/B από Επιτάφιους… Και στη συνέχεια μπούκαραν «μέσα» μετα-επιταφιακές παρέες σε ουζερί όπως απαιτεί το έθιμο.
Τσίκι – τσίκι και πήραν σειρά – Μεγάλο Σάββατο- οι φωτογραφίες από σουβλίσματα αρνιών. Όχι, πες μου, εσύ που μου το παίζεις σπεσιαλίστας «σουβλιστής». Ποια χαρά σε πήρε ώστε να δημοσιεύσεις τη φωτό σου, αιμοσταγής και καμαρωτός σαν τον Ομέρ Βρυώνη, με το κουτάκι της μπίρας στο χέρι και τον καημένο οβελία σε ρόλο... Αθανασίου Διάκου; Εδώ μιλάμε για διαστροφή… Ουφ, ας πιω λίγο φρέντο εσπρέσσο… Ωραίο το Πόρτο Χέλι- μπα πώς δεν το είχα προσέξει;
Κι αφού γλιτώσαμε από τους αιμοσταγείς, πήραν σειρά τα σόια ! Το Πάσχα των Ελλήνων δεν νιώθεται πλέον. Δεν βιώνεται. Παρά μονάχα πληκτρολογείται και ποστάρεται! Αρχίζει τώρα η ατέλειωτη παρέλαση από ψησταριές, οβελίες και τσίκνα. Τσίκνα παντού στις γειτονιές της Λάρισας. Και δίπλα στα αρνιά, χαρωποί γονείς, νύφες και γαμπροί, συμπέθεροι αναψοκοκκινισμένοι από το πολύ τσίπουρο και γεματούλες συμπεθέρες, παππούδες, θείοι, μπατζανάκηδες, όλοι ποζάρουν ευτυχείς…
Κι από κάτω – τσίκι –τσίκι – δίνουν και παίρνουν τα σχόλια:
- Καλό Πάσχα Μαράκι. Χριστός Ανέστη… Το στρώσατε βλέπω…
- Αληθώς Ανέστη Λίτσα μου… Καλά να περνάτε... Χαιρετίσματα στον συμπέθερο και φιλιά και στον κουμπάρο (σσ. Ώπα! Ύποπτο το αίσθημά σου, ύποπτο).
Πάσχα Ελλήνων Πάσχα και ο κόσμος χαίρεται. Και καθώς η ώρα προχωρά το F/B «σιέται και λυγιέται» από τους χορευταράδες που αναλαμβάνουν να σου δείξουν πώς σφάζονται τα παλικάρια στην ποδιά της Μαρίας Πενταγιώτισσας και πώς χορεύουν τα νησιώτικα του Πάριου. «Ντάριντάρι στο γυαλό πετούν οι γλάροι» παίζουν τα σχετικά βίντεα. Στην αυλή γίνεται... φεστιβάλ ελληνικής λεβεντιάς κι από κάτω τα σχόλια έχουν πάρει φωτιά:
- Μπράβο κουμπάρε, Δειξ’ τους πώς χορεύει η Ήπειρος!
Πάσχα Ελλήνων στο F/B. Από την κατάνυξη στην κατάθλιψη …
Και φτάνουμε Πρωτομαγιά και γω ακόμη – υποτίθεται πως – «απολαμβάνω» τον Αργοσαρωνικό. Ωραίος ήταν ο Πόρος πρωτομαγιάτικα, δεν λέω, αλλά... ποιος τον είδε; Τσίκι –τσίκι, «μέσα ξανά», και το F/B γιομάτο τώρα από μεγαλομπεμπέκες που έβαλαν λουλούδια στα μαλλιά και που μοιάζουν σαν την τρελή που χάσαμε. Και «Καλό μήνα Βούλα μου, καλά να περνάτε. Τον πιάσατε;» (Κάτι πιάσαμε μανδάμ, αλλά ας μην το κάνουμε και θέμα). Και να, η Βούλα μέσα στις παπαρούνες της Γεωργικής Σχολής πήγε να τον προϋπαντήσει, να κι η Κάθριν που μαζεύει μαργαρίτες στο Περτούλι, να κι ο Τάκης που... ξαναψήνει- ο απίστευτος- για Πρωτομαγιά γιατί το Πάσχα δεν του ανέβηκαν αρκετά τα τριγλυκερίδια, όπως σχολιάζει ο άλλος… Το F/B κάνει πάρτι.
Ευτυχώς όμως τελειώσαμε με όλα αυτά, και θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα. Θα ξαναβρούμε στο κινητό μας τους αγαπημένους μας υποψήφιους συμβούλους με τους οποίους ξυπνάμε και κοιμόμαστε εδώ και κάμποσες μέρες. Ψιλομπατίρια οι περισσότεροι, βγάλανε κάνα δυο φωτό, τις έριξαν ένα photoshop με τη βοήθεια ενός φίλου που είχε πρόγραμμα επεξεργασίας φωτογραφιών και τις αμόλησαν στο F/B – γιατί όχι; Τζάμπα διαφήμιση σου λέει ο άλλος- (μπορεί και... δυσφήμηση).
«Με χαρά, όρεξη και διάθεση για δουλειά, γράφει η άλλη – κατεβαίνω με επικεφαλής τον δήμαρχό μας για μια ακόμη πιο όμορφη πόλη». (Όλεεεε)
Και από κάτω... «τρακόσαι χιλιάδαι δίσκοι», παναπεί καμιά τρακοσαριά likes στο άκοπο και ρελαντί, που εμείς, που όσο να πεις «ποστάρουμε» και ποιοτικά θέματα, ιδρώνουμε να ξεπεράσουμε τα τριάντα και άμα... (Γνωστός λάτρης και της... «πχιότητας» ο λαός). Και «καλή επιτυχία φιλενάδα», και «Μπράβο Βίκυ, παίζουμε γερά, με δυνατή ομάδα» (και για την πρωτοτυπία του διακρίνεται ο λαός).
Κάποια στιγμή, πάντως, εκεί που ήμουν όλο... τσίκι –τσίκι και έπινα καφέ στον Πόρο, διαπίστωσα φευγαλέα, ότι το Internet σερνόταν. Ήταν πολύ λογικό, αφού οι περισσότεροι από το πλήθος των πελατών, γέροι, νέοι και παιδιά, είχαν μπει «μέσα» και... σερφάριζαν.
Σταμάτησα (κατ’ ανάγκην). Και αυτό που είδα με τρόμαξε. Είμαστε πια οριστικά μια άλλη κοινωνία. Με άλλη γλώσσα, και άλλους κώδικες συμπεριφοράς και επικοινωνίας. Η κοινωνία του «τσίκι- τσίκι»… Χειρότερα ή καλύτερα δεν ξέρω, το μόνο βέβαιο είναι ότι κοτζάμ... ταξίδι στο Ναύπλιο, κι αν με ρωτήσεις,... δεν ξέρω να σου πω τι ακριβώς είδα εκεί χάμω…
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
