Δηλαδή, δεν θέλει να απευθύνονται οι Τούρκοι προσβλητικά στους Έλληνες αποκαλώντας τους άπιστους, αλλόθρησκους, αλλά να απευθύνονται φιλικά σε εμάς με τον όρο «αδέλφια μας».
Πέραν του γελοίου του τρόπου της δήλωσης, ένας υπουργός Εξωτερικών να παραπονιέται σαν μαθητής του δημοτικού γιατί κάποιος συμμαθητής του τον προσβάλλει λεκτικά, αρνητική εντύπωση δημιουργεί η δήλωση και για το περιεχόμενό της: δεν έχει κανένα δικαίωμα ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας μας, οι πρόγονοι του λαού της οποίας είχαν υποφέρει τα πάνδεινα από τους Οθωμανούς επί πέντε και πλέον αιώνες και η οποία χώρα μας συνεχίζει να ταλαιπωρείται μέχρι και σήμερα από την επιθετικότητά τους, να παρακαλεί και να εκλιπαρεί να μας θεωρούν οι Τούρκοι «αδέλφια» τους.
Υπάρχουν ιστορικά δεδομένα που έχουν δημιουργήσει άβυσσο μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων, η οποία δύσκολα μπορεί να καλυφθεί ακόμη και με ουσιαστικές ενέργειες και οπωσδήποτε όχι με λεκτικά παιγνιδίσματα για «καρντάσια» και άλλα φαιδρά. Οι δύο λαοί δικαιολογημένα ήταν και θα συνεχίσουν να είναι κακόπιστοι ο ένας απέναντι στον άλλο, όσες οικονομικές δοσοληψίες και να έχουν οι χώρες τους, έστω και αν αυτές ανήκουν στη συμμαχία του ΝΑΤΟ. Ακόμη και εάν μας αποκαλούν οι Τούρκοι όπως επιθυμεί ο κ. Κατρούγκαλος, θα σταματήσουν αυτοί να ονειρεύονται «γαλάζιες πατρίδες», «σύνορα της καρδιάς», να διεκδικούν το μισό Αιγαίο, να θεωρούν αιτία πολέμου την επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας στο Αιγαίο στα 12 μίλια, να θεωρούν τουρκική τη μουσουλμανική μειονότητα στην Ελλάδα; Απλούστατα, τότε θα μας «δουλεύουν».
Και ακόμη περισσότερο, τι νόημα έχει να αποκαλούν οι Τούρκοι τους Έλληνες «καρντάσια» τη στιγμή που κατέχουν αυθαίρετα το ένα τρίτο της Κύπρου; Σκέφτηκε ο υπουργός Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας να παρακαλέσει και αυτός να αποκαλούν οι Τούρκοι τους Ελληνοκύπριους «καρντάσια»; Προφανώς όχι, γιατί διαθέτει μυαλό, σε αντίθεση με τον κ. Κατρούγκαλο. Ή μήπως οι Ελληνοκύπριοι δεν είναι «γκιαούρηδες» για τους Τούρκους;
Από τον Κώστα Μεζάρη
