Ο Πάγκαλος δήλωσε πρόσφατα ότι στηρίζει τον Μητσοτάκη. Καλώς; Καλώς. Δεν περιορίστηκε σ΄ αυτό. Ταυτόχρονα έβρισε χυδαία τη Γεννηματά. Την κατηγόρησε πως είναι άνεργη και παιδί του μπαμπά της. Ο Θ.Π τελείωσε τη Νομική Αθήνας αλλά δεν εργάστηκε ούτε μία μέρα στη ζωή του. Έκανε «αντίσταση» στο Παρίσι, ως ΚΚΕ, μετά ως ΚΚΕ εσωτερικού και μετά το ’80, βλέποντας πού πάει το κύμα βαφτίστηκε ΠΑΣΟΚ. Ο Θόδωρος, ήταν εγγονός του δικτάτορα-Πρωθυπουργού Πάγκαλου και γιος του διοικητή ΑΤΑ Λάρισας. Σκασιάρχης και παπαρολόγος του σχολείου, που τον ήξερα καλά και μονίμως άφαντος από το Πανεπιστήμιο.
Αυτόν θυμήθηκα όταν διάβασα το άρθρο του καθηγητή. Την συνέντευξή του βρήκα αξιοπερίεργη. Προσέξτε την ερώτηση του δημοσιογράφου: «Ποιες είναι οι δυνατότητες επιβίωσης του ΚΙΝΑΛ(!;) και του ΠΟΤΑΜΙΟΥ;» Στην ερώτηση τσουβαλιάζονται ένα κόμμα που δημοκοπικά κινείται μεταξύ 6-9%, με ένα άλλο που εξαερώθηκε. Περίεργο ε; Δείτε την απάντηση του καθηγητή: «Πολύ δύσκολες. Δεν είμαι αισιόδοξος. Φοβάμαι ότι τον χώρο τείνει να τον καλύψει ο ΣΥΡΙΖΑ (και του ΚΙΝΑΛ αγαπητέ μου καθηγητή, που άφησες την πονηρή ερώτηση επί τούτου στον αέρα;) και οι προοπτικές δεν είναι ευχάριστες». Ακολουθεί άλλη ερώτηση: «Άρα υπάρχει μια άλωση του χώρου από τον ΣΥΡΙΖΑ;» (που βρήκε την άλωση ο δημοσιογράφος; Και για ποιον χώρο μιλάει;) «Γίνεται η αριστερά κεντροαριστερό κόμμα;». Η απάντηση: «Ακριβώς. Αυτό προσπαθεί να κάνει». Ο προσεκτικός αναγνώστης διαπιστώνει περίεργα πράγματα, κουτοπόνηρες απαντήσεις σε κουτοπόνηρες ερωτήσεις. Τόσο που μοιάζει να είναι ο ίδιος συντάκτης τον ερωτήσεων και των απαντήσεων. Το ΠΟΤΑΜΙ μπήκε για... ξεκάρφωμα, αφού είναι πασίδηλο πως μετά βίας δημοσκοπείται. Τυχαία; Καθόλου. Να γιατί.
Ο Νίκος Αλιβιζάτος κινούνταν ανέκαθεν στον ανορθολογικά θεωρούμενο Δημοκρατικό χώρο. Στην ίδρυση του ποταμιού ήταν μέντοράς του, και γι’ αυτό στις εκλογές για ΠτΔ το ποτάμι τον πρότεινε για την Προεδρεία. Στην ιδέα προσχώρησε το ΠΑΣΟΚ. Στην πορεία ο Αλιβιζάτος κατά δική του ομολογία έφερε σε επαφή το ποτάμι με κύκλους της Συμπαράταξης, ώστε να συμπλεύσουν μαζί με τη ΔΗΜΑΡ. Έτσι δημιουργήθηκε το ΚΙΝΑΛ, εμπνεύσεως, καθοδήγησης και συντονισμού από τον Αλιβιζάτο. Όταν όμως στις εκλογές για αρχηγό ο Σταύρος πάτωσε, ο Αλιβιζάτος έφυγε από το προσκήνιο. Μετά Θεοδωράκης και Θεοχαρόπουλος με τα νομιζόμενα κόμματά τους δραπέτευσαν. Ο λόγος προφανής. Αρχηγίες ήθελαν οι άνθρωποι. Ή έστω εμβληματικές παρουσίες. Άλλωστε ο πρώην βουλευτής του ποταμιού κ. Ψαριανός είπε πως ο Σταύρος πριν τη συμπόρευση με το ΠΑΣΟΚ του είχε πει: «Πάμε να πάρουμε το μαγαζί». Αυτή είναι η εικόνα.
Μόλις πριν λίγες μέρες για πρώτη φορά επανεμφανίζεται με «συνέντευξη» ο καθηγητής, που ανακαλύπτει 32 μήνες μετά κάποια συνάντησή του με τον Πρωθυπουργό – καθώς το δηλώνει στη συνέντευξή του – ότι ο κ. Τσίπρας «είναι γοητευτικός, έχει ταχύτατη αντίληψη και πιάνει πουλιά στον αέρα». Στην εργώδη προσπάθεια συριζαίων να απορροφήσουν πασόκους (εντελώς αποτυχημένη) το… συριζαικό κομιτάτο βρίσκει νομιζόμενα βαριά χαρτιά, ώστε να δημιουργήσει ρήγματα στον θεμελιώδη εχθρό του. «Αφού ο δημοκρατικός Αλιβιζάτος πιστεύει ότι το ΚΙΝΑΛ σβήνει γιατί εγώ να μην ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ;». Αυτό είναι το αφελές στρατήγημα, που βρήκε τον κατάλληλο αρχηγό στο πρόσωπο Αλιβιζάτου. Γίνεται να εργαλειοποιείται ο τελευταίος; Γίνεται, αν σκεφτεί κάποιος ότι αυτόν που θέλησε να συνδράμει ο Αλιβιζάτος ήταν το ΠΟΤΑΜΙ. Στις περιπτώσεις Πάγκαλου και Θεοδωράκη συναντιούνται τα συμφέροντα με τους ψυχισμούς των ανθρώπων.
Στη συνέχεια ο Αλιβιζάτος δηλώνει ότι βρίσκει τον Αλέξη «γοητευτικό που πιάνει πουλιά στον αέρα». Μα ούτε… γαλοπούλες πιάνει ο άνθρωπος. Έχει διαλύσει τα πάντα. Δεν το βλέπετε; Δεν είναι αυτός που θα έσκιζε τα μνημόνια, που θα έκανε τις αγορές να χορεύουν πεντοζάλη που φέσωσε τη Χώρα με τρίτο και τέταρτο μνημόνιο, υποθήκευσε την κρατική περιουσία για 99 χρόνια και έφτασε το σημερινό χρέος στο 183% του ΑΕΠ; Τον ξεγέλασε ο Βαρουφάκης; Τότε είναι βλαξ. «Εξαπατήθηκαν» οι δυο τους και το σινάφι; Τότε η βλακεία πάει σύννεφο.
Για τα «επιτεύγματα» αυτής της Κυβέρνησης του γοητευτικού κυρίου, κατά τον καθηγητή, μιλούν οι αριθμοί. Ο Τσίπρας βρήκε το χρέος του 2014, στα 317 δισ. Στα τέλη του ’18 το έφτασε 359 δισ. Πριν πάρει την Κυβέρνηση ο… «πιανοπουλιάς» με τις ορδές των μπαχαλάκηδων δημιούργησαν στη χώρα κατάσταση χάους. «Η ελπίδα» …που ήρθε ήταν ένας εφιάλτης. Ήταν διάλυση θεσμών, εργαλειοποίηση δικαστών, απίστευτα ρουσφέτια όσα δεν έγιναν τα πρώτα 40 χρόνια της μεταπολίτευσης. Διάλυση παιδείας, υγείας και αστεία έξοδος από τα μνημόνια. Τα τελευταία 4 χρόνια η Ελλάδα έχει πατώσει σε όλους τους οικονομικούς και κοινωνικούς δείκτες πανευρωπαικά, και από τα 337 δισ. του 14, ο γοητευτικός κύριος έφτασε το χρέος στα 359 δισ., παρά τα 80 δισ. που έλαβε από το 3ο μνημόνιο και την απομείωση του χρέους το 2012 κατά 106 δισ. ευρώ. Κατά τα λοιπά... πιάνει πουλιά στον αέρα ο άνθρωπος. Ο κύριος καθηγητής θα πρέπει να έχει διαβάσει την ανάρτηση στο διαδίκτυο του καθηγητή Οικονομικών Γιώργου Προκοπάκη, που αναδεικνύει το ύψος του χρέους το 2009, που εξέπληξε και εμένα τον ίδιο, διότι γνώριζα μόνο τα στοιχεία του προϋπολογισμού του ’09 για προβλεπόμενο δανεισμό όλο τον χρόνο 37 δισ. Γράφει λοιπόν ο κ. Προκοπάκης: «Στον προϋπολογισμό του 2009, ο δανεισμός ήταν 37 δισ., αργότερα έγινε 43 δισ. και στο τέλος δανειστήκαμε 64 δισ.». Ένας πανέξυπνος πρωθυπουργός που κάνει και την πάπια ακόμα και για τα ψεύτικα στοιχεία Αλογοσκούφη και Παπαθανασίου, που έδιναν στην Eurostat έλλειμμα 6% ενώ ήταν 15,1%, και κατά κραυγαλέο τρόπο καλύπτει τον Κώστα Καραμανλή, είναι για σας ο άνθρωπος που.. «πιάνει και πουλιά στον αέρα»;
Πιστεύω αγαπητέ μου κ. Αλιβιζάτε ότι αυτή η συνέντευξη, που προσπαθήσατε να τη διορθώσετε λέγοντας ότι δεν ενδιαφέρεστε να γίνεται Πρόεδρος Δημοκρατίας κ.λπ. (αλλοίμονο αν δεν το λέγατε) θα σας καθορίζει στο εξής.
Γράφει ο «Όμηρος»
(omhros_el@gmail.com, fb: Ομηρος Ελευθερία)
