Αντί να πιάσει στο χέρι το νυστέρι της κάθαρσης και να αποβάλει τη γάγγραινα όλων εκείνων που λάθρα εισήλθαν στους κόλπους της πολιτείας και απέκτησαν την υπαλληλική ιδιότητα χωρίς να την αξίζουν, μεθόδευσε την παραμονή τους, διοχετεύοντας στην κοινή γνώμη την πληροφόρηση, ότι η παρουσία τους ήταν αναγκαία και επιβεβλημένη για την εύρυθμη λειτουργία του κράτους, διαστρεβλώνοντας έτσι την εικόνα της πραγματικότητας. Αντί ο εμπνευστής του διατάγματος να καθαρίσει την αυλή του κράτους από την κόπρον του Αυγείου, αυτός δεν ύψωσε το ανάστημά του, ίσως γιατί δεν το διέθετε, να κινήσει τους μηχανισμούς της πολιτείας για την κάθαρση των ανικάνων και αναξίων να φέρουν την ιδιότητα του υπαλλήλου. Τι έκανε: Τους μονιμοποίησε όλους. Νεοφανής νοσταλγός και κακόγουστος αντιγραφέας των οραμάτων του προέδρου μας, ένας άλλος πρόεδρος, εκείνος της Βουλής. Φαίνεται πως ζήλεψε τη δόξα του πρώτου και θέλησε να την καρπωθεί και αυτός. Ακράτητος και απείθαρχος στις φιλοδοξίες του, στην πορεία της θητείας του, σηματοδότησε συμπεριφορές πρωτόγνωρες και πρωτάκουστες, που δεν εκπροσωπούν παρά την ανομία και τη ματαιότητα. Δύο χιλιάδες άτομα περίπου εργάζονται στη Βουλή των Ελλήνων. Αριθμός μεγάλος. Προκλητικός. Ογκώδης. Ο κος πρόεδρος φρόντισε στη διάρκεια της θητείας του, όπως έγραψε η εφημερίδα «Καθημερινή», να προσλάβει ακόμα τριακόσια πενήντα άτομα και μεθοδεύει τώρα την πρόσληψη άλλων 55 ατόμων. Στο ίδιο κλίμα και η κυβέρνηση. Από καιρό τώρα επεξεργάζεται την έξοδο δέκα χιλιάδων ιερέων από το εθνικό μισθολόγιο, για να προσλάβει στη θέση τους ισάριθμο αριθμό νέων υπαλλήλων. Εδώ πρέπει να αναφέρω και την αναγγελία της πρόσληψης 930 ατόμων στους ΟΤΑ και δέκα χιλιάδες στο ΕΣΥ.
Οι θέσεις μου αυτές δεν είναι αυθαίρετες. Συνοψίζουν μια προσεκτική παρακολούθηση των γεγονότων και πιστοποιούν τις προθέσεις της κατεστημένης εξουσίας να προχωρήσει στην υλοποίησή τους. Αν συμβεί κάτι τέτοιο θα πρόκειται για μια προκλητική ενέργεια, η οποία εγγίζει τα όρια της διαπλοκής και της διαφθοράς. Αυτές οι περίεργες ενέργειες της κυβέρνησης και των ηγετικών της στελεχών, μαρτυρούν την ανώμαλη δραστηριοποίηση της κρυφής σκοπιμότητας και τη λειτουργία μηχανισμών σκοτεινών συμφερόντων. Το έχω ξαναγράψει. Το επαναλαμβάνω και τώρα. Θα το φωνάζω όσο ζω, ότι η χώρα τούτη τη στιγμή δεν έχει ανάγκη από άλλους υπαλλήλους. Είναι αρκετοί αυτοί που έχει και μπορούν να διεκπεραιώσουν κάθε υπόθεσή της. Δεν αγνοώ και δεν παραβλέπω τις ανάγκες που υπάρχουν σε ορισμένες υπηρεσίες, από προσωπικό. Αυτές μπορούν να καλυφθούν από τους λουφατζήδες, τους αερητζήδες, τους κοπανατζήδες, τους αργόσχολους, τους κλακαδόρους, που υπάρχουν στις διάφορες υπηρεσίες, χωρίς να προσφέρουν τίποτε. Έργο μηδενικό. Αυτούς οφείλει να αναζητήσει η πολιτεία και αφού τους βρει με κατάλληλη νομοθετική ρύθμιση και ανάλογη εκπαίδευση να καλύψει τα κενά της και όχι να προσφεύγει κάθε λίγο και λιγάκι στην ρουσφετολογική διαδικασία της πρόσληψης νέων υπαλλήλων. Και μπορεί να το πράξει αυτό εύκολα. Αρκεί να υπάρχει πραγματική κρατική βούληση. Αρκεί μια παραγγελία για την αξιολόγηση του παραχθέντος έργου κάθε υπαλλήλου μιας εβδομάδας, για να εξακριβώσει και να βεβαιωθεί ποιοι εργάζονται και λουφάρουν. Ποιοι είναι οκνηροί και ράθυμοι και ποιοι ευσυνείδητοι, συνεπείς και εργατικοί. Είναι τυχαίο το γεγονός που η συντριπτική πλειοψηφία των υπαλλήλων αρνείται να δεχθεί την αξιοκρατική αξιολόγησή τους; Τι φοβούνται; Ως πότε το δόγμα μη θίγετε τα κακώς κείμενα, πίσω από το οποίο ταμπουρώνονται οι ανεπαρκείς, θα διατηρείται άθικτο; Η πολιτεία θα μπορεί να προσλαμβάνει νέους υπαλλήλους, μόνο σε ειδικές περιπτώσεις. Δεν νοείται μια χώρα με δέκα εκατομμύρια πληθυσμό να έχει επτακόσιες χιλιάδες υπαλλήλους και μία Γαλλία με εξήντα επτά εκατομμύρια να έχει εβδομήντα πέντε χιλιάδες υπαλλήλους. Αυτό είναι πρωτάκουστο. Χρειάζεται φρένο. Σωφροσύνη. Καλή διαχείριση. Αποτελεί σκάνδαλο για τη χώρα η προσφυγή σε νέες προσλήψεις. Η χώρα έχει ανάγκη από άλλες προτεραιότητες. Από επενδύσεις, από παραγωγή καλού. Από καλή διοίκηση. Αν τα παραπάνω περιστατικά της πρόσληψης νέων υπαλλήλων υλοποιηθούν, θα αποτελέσουν ένα μελανό σημάδι, ένα ψεγάδι αθεράπευτο, μια εικόνα ντροπής, στην υστεροφημία αυτών που θα τα πραγματοποιήσουν.
Από τον Αθανάσιο Φώτο, επί τιμή δικηγόρο
