Το πρώτον. Σάλος έχει ξεσπάσει στα βρετανικά Μέσα Ενημέρωσης – και ξέρεις τι θα πει να σε πιάσουν στην... πένα τους τα περιβόητα βρετανικά ταμπλόιντ – για τα καμώματα της νέας βασιλικής τους νύφης, της Μέγκαν Μαρκλ. Η τελευταία αποφάσισε – ούσα επτά μηνών έγκυος- να πάρει το αεροπλάνο και να πάει στη Νέα Υόρκη, προκειμένου να γιορτάσει σε ειδικό πάρτι, που το λένε Baby Shower, τον ερχομό του αναμενόμενου βασιλόπουλου, παρέα με όλο το... «σελεμπριταριό» της Αμερικής. Διότι άμα δεν κάνεις ένα παρτάκι παρέα με τους Κλούνεϊ, την Μπιγιονσέ, τη Σερένα Ουίλιαμς και άλλους του... σιναφιού, πώς να ξεδώσεις; Και πώς θα υπενθυμίσεις την παρουσία σου στα διεθνή ΜΜΕ σε εποχές που ισχύει το «φαίνομαι άρα υπάρχω»; Κάθεσαι δηλαδή εσύ όλη την ώρα στο... Μπάκιγχαμ να πίνεις από το πρωί τσάι, να σε τρέχουν κάθε τόσο σε φιλανθρωπικά γκαλά κυριών, να κάνεις μόνο ό, τι προβλέπεται από το Πρωτόκολλο και την εθιμοτυπία και να γεννοβολάς διαδόχους; Όχι, κάθεσαι; Μολόγα το, όχι.
Είναι - προφανέστατα- βαρετή η ζωή μιας βασίλισσας, αλλά… αυτή είναι. Αν ο βρετανικός (και όχι μόνον) λαός αποδέχεται ακόμη παρωχημένους θεσμούς όπως η βασιλεία, είναι γιατί αυτοί προφανώς αντιπροσωπεύουν έναν κώδικα τιμής και ηθικής που σπανίζουν στις μέρες μας.
Ο βασιλιάς και η βασίλισσα, εκτός από τουριστική ατραξιόν, πρέπει να είναι το πρότυπο του έθνους. Στη συλλογική συνείδηση πρέπει να συμβολίζει την τιμή και την περηφάνια του. Οι βασιλείς πρέπει να διακρίνονται για την αξιοπρέπεια, το μέτρο, τη γενναιοδωρία. Η τήρηση των παραδόσεων πρέπει να είναι... άτεγκτη. Με όποιο κόστος. Αυτά τους έδειξε ολόκληρες δεκαετίες τώρα και η γιαγιά Ελισάβετ, και γι’ αυτό τη λατρεύουν. Και φυσικά η «Κουίν Ελίζαμπεθ» ποτέ δεν ξόδεψε μισό εκατομμύριο δολάρια – όπως τώρα η νύφη Μέγκαν – για ένα προκλητικά πολυτελές πάρτι.
Τα νεοϋορκέζικα καμώματα της Μέγκαν βέβαια τα πλήρωσε από την τσέπη του το Παλάτι, αλλά αυτό δεν είναι άλλοθι. Σε εποχές που ακόμη πεθαίνουν παιδιά για λίγα ευρώ που κοστίζει ένα εμβόλιο, δεν σε συγχωρεί κανένας πια να κάνεις… Baby Shower εκατομμυρίων. Ακόμη και στη σημερινή Βρετανία της υποτιθέμενης οικονομικής ευμάρειας, μόνο το ποσοστό της ακραίας παιδικής φτώχειας, ξεπερνά πλέον το 40%, σύμφωνα με Εκθέσεις της Ε.Ε. Στο Συνέδριο μάλιστα της Εθνικής Παιδείας που έγινε πέρυσι στο Μπράιτον, σηκώθηκαν πολλοί διευθυντές σχολείων και προειδοποίησαν:
«Η κατάσταση πολλών μαθητών είναι πολύ δύσκολη. Τα παιδιά είναι χλωμά, η κατάσταση των δοντιών τους είναι κακή, έχουν αδυνατίσει τα μαλλιά τους και είναι πιο αδύνατα», δήλωσε ένας από αυτούς. Οι διευθυντές γνωστοποίησαν εξάλλου ότι τακτικά προσφέρουν είδη προσωπικής υγιεινής στους μαθητές, όπως επίσης ότι αγοράζουν για κάποια παιδιά παπούτσια και πανωφόρια τον χειμώνα, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις προσφέρουν και δάνεια έκτακτης ανάγκης σε μετρητά σε οικογένειες.
«Οι Δευτέρες –λένε οι ίδιοι- είναι συνήθως οι χειρότερες μέρες καθώς τα παιδιά επιστρέφουν στο σχολείο πεινασμένα και κουρασμένα έπειτα από ένα Σαββατοκύριακο με λίγο φαγητό».
Η Μέγκαν βέβαια, δεν γεννήθηκε γαλαζοαίματη. Ένα κοριτσάκι λαϊκής γειτονιάς ήταν και μια δευτεροκλασάτη σταρλετίτσα που θα χανόταν και θα περνούσε απαρατήρητη αν δεν έπεφτε πάνω στον «πρίγκιπα με το άσπρο άλογο», τον Ουίλιαμ. Η ταπεινή καταγωγή όμως δεν αποτελεί άλλοθι. Ενοχλεί τρομερά και εξοργίζει η αδυναμία της να καταλάβει ότι στον 21ο αιώνα οι άνθρωποι ιεραρχούν αλλιώς τα πράγματα και πως οι ανάγκες έχουν αλλάξει. Δεν είμαστε πια στη βιομηχανική Ευρώπη όπου οι Αυλές, τα Παλάτια ζούσαν μέσα στη χλιδή, αφήνοντας τον λαό να πεθαίνει μέσα σε άθλιες παραγκουπόλεις όπως ήταν τότε οι λαϊκές γειτονιές του Λονδίνου ή του Παρισιού. Δεν είμαστε στα χρόνια της αποικιοκρατίας , όπου οι πλούσιοι Βασιλικοί Οίκοι της Ευρώπης πλούτιζαν σκανδαλωδώς αρμέγοντας τις αποικίες «εν ονόματι του μεγαλείου Βρετανικού Θρόνου», ο οποίος δεν έδινε λογαριασμό σε κανέναν.
Σήμερα –αν μη τι άλλο- έχουμε πετύχει να αναγνωρίζονται αξίες όπως η ανεκτικότητα, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός του άλλου, το δικαίωμα των παιδιών όλου του κόσμου σε μια στοιχειώδη πρόσβαση σε φαγητό, υγεία και παιδεία. Και είναι ακριβώς αυτή η παγκόσμια αλλαγή ιδεών και νοοτροπιών που επέτρεψε σε μια μιγάδα – όπως η Μέγκαν- να γίνει δεκτή ως νύφη στο Μπάκιγχαμ. Γιατί σε άλλες εποχές δεν θα περνούσε ούτε... απ’ έξω.
Και ενώ σκέφτεσαι όλα αυτά, διαβάζεις τη δεύτερη είδηση στη χτεσινή «Ελευθερία» : Η εμβληματική Καπνοβιομηχανία «Παπαστράτος» ανακοινώνει πως θα σταματήσει την παραγωγή... τσιγάρων! Άλλο και τούτο πάλι – σκέφτεσαι. Και μετά, οι αρμόδιοι σου εξηγούν: Το κάπνισμα δεν έχει μέλλον. Το κόστος που προκαλεί στις δαπάνες υγείας θα αναγκάσει τις Κυβερνήσεις σταδιακά να το απαγορεύσουν. Άρα, για να επιβιώσεις, πρέπει να παράγεις εναλλακτικά καπνικά προϊόντα κατά το δυνατόν ανώδυνα για την υγεία.
Δεν πρόκειται να ανοίξουμε εδώ καμιά συζήτηση περί των «βλαβερών συνεπειών του καπνίσματος». Όμως είναι βέβαιο ότι σε λίγα χρόνια το κάπνισμα θα θεωρείται μια βάρβαρη κι ακατανόητη συνήθεια. Ήδη οι καπνιστές είναι μειοψηφία, μειώνονται συνεχώς και όταν ανάβεις τσιγάρο σε κλειστό χώρο σε κοιτάνε πιο περίεργα από έναν... μπαμπουίνο που θα έκοβε βόλτες στο κέντρο της Λάρισας.
Στέκομαι λοιπόν στην είδηση του «Παπαστράτου» ως ένα παράδειγμα προσαρμογής μιας εταιρείας στις ανάγκες του σύγχρονου κόσμου. Δεν το κάνει από... φιλανθρωπία η «Παπαστράτος». Αλλά από διορατικότητα. Αντικρίζει το μέλλον και αντιλαμβάνεται ότι τον 21ο αιώνα οι ανθρώπινες συνήθειες και αξίες έχουν αλλάξει και οι μεταβολές αυτές θα συνεχίσουν με καταιγιστικούς ρυθμούς. Κάτι που δεν δείχνει να κατανοεί η Μέγκαν Μαρκλ υιοθετώντας συμπεριφορές «των παλιών καλών καιρών» της Υψηλής Αριστοκρατίας. Η «Παπαστράτος» σέβεται τις ανθρώπινες αξίες και προσπαθεί να επωφεληθεί θετικά, κάτι που δεν είναι βέβαια μεμπτό. Η Μέγκαν; Απλώς... ανυποψίαστη. Θέλει μια... εκπαίδευση, μια... κουλτούρα και η υποψία.
Ζούμε –ευτυχώς- εποχές αποκαθήλωσης. Οι παλιοί κόσμοι καταρρέουν, σωριάζονται χάμω με πάταγο. Το σαράκι δουλεύει υποδόρια. Με την τεχνολογική επανάσταση που συντελείται καθημερινά, αθόρυβα, η ανθρωπότητα δυναμώνει, διεκδικεί και κερδίζει όλο και περισσότερα δικαιώματα, όλο και μεγαλύτερο σεβασμό από τις ποικιλόμορφες εξουσίες. Όσο οι παγκόσμιες ηγεσίες δεν καταλαβαίνουν τη νέα πραγματικότητα, τόσο η φτώχεια της Αφρικής θα ξεμπαρκάρει στη Γηραιά Ήπειρο απειλώντας τη δυτική ευμάρεια, τόσο οι δρόμοι των δυτικών πόλεων θα γεμίζουν από κίτρινα γιλέκα, τόσο οι λαοί θα ξεσηκώνονται κατά των παντοειδών Μαδούρο. Οι λαοί, η κοινή γνώμη, δεν είναι πια τόσο ανυποψίαστοι όσο τους θεωρούν κάποιοι. Και στην Ελλάδα οφείλουν να καταλάβουν ότι αυτή η «παιδική χαρά» που παριστάνει ότι κυβερνά ή κάνει αντιπολίτευση αντιστοίχως χωρίς να παίρνει τα μηνύματα των καιρών δεν θα στέκεται ακόμη για πολύ στα πόδια της απολαμβάνοντας τα παλιά της προνόμια…
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
