Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Το δημόσιο χρέος της χώρας και ύστερα μάλιστα από το γενναίο κούρεμα που, υπέστη τον Μάρτιο του 2012 ύψους 105 δισ. ευρώ, έχει σταθεροποιηθεί περίπου στα 320 ευρώ και βρίσκεται στο 180% του ΑΕΠ που, είναι περίπου 180 δισ. ευρώ, έναντι των 235 δισ. ευρώ του 2009. Έχουμε δηλαδή απωλέσει σε όλα αυτά τα χρόνια που, διαρκεί αυτή η κρίση το 25% του ΑΕΠ ή 55 δισ. ευρώ. Επομένως όσο εξακολουθεί ο λόγος δημόσιο χρέος (αριθμητής), προς ΑΕΠ (παρονομαστής) να μειώνεται ως προς το ΑΕΠ και απεναντίας αυξάνεται το χρέος ή να παραμένει ακόμα και σταθερό, είναι φυσική συνέπεια ποσοστιαία το χρέος να μεγαλώνει.
Το δημόσιο χρέος προς το παρόν παραμένει διαχειρίσιμο, δεν είναι όμως και βιώσιμο. Ορισμός πότε ένα χρέος είναι βιώσιμο δεν υπάρχει. Ένα χρέος είναι βιώσιμο όταν, μπορεί και εξυπηρετείται. Για παράδειγμα της Ιαπωνίας το χρέος αντιπροσωπεύει το 235% του ΑΕΠ είναι βιώσιμο, γιατί μπορεί άνετα να το εξυπηρετεί. Συνεπώς για να καταστεί το χρέος μας βιώσιμο, θα πρέπει η χώρα μας να επιτυγχάνει ρυθμούς ανάπτυξης, για μια δεκαετία τουλάχιστον άνω του 4% του ΑΕΠ τον χρόνο.
Τίθεται επομένως πλέον ωμά το ερώτημα αυτό, μπορεί η Ελλάδα, να επιτύχει τέτοιους ρυθμούς ανάπτυξης; Η απάντηση είναι θετική αρκεί η χώρα μας, να εκμεταλλευθεί στο έπακρο, τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που, διαθέτει όπως είναι η Γεωπολιτική της θέση (σταυροδρόμι), ο τουρισμός, η ναυτιλία, η γεωργία, η μεταποίηση, η πρωιμότητα και η ποιότητα, των αγροκτηνοτροφικών προϊόντων μας.
Για να επιτύχουμε όμως αυτά θα πρέπει να απαλλαγεί η χώρα από ιδεοληψίες και αγκυλώσεις και να προβεί αμέσως στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις όπως, αποκρατικοποιήσεις και ιδιωτικοποιήσεις, τις οποίες οφείλαμε να είχαμε κάνει από μόνοι μας, πριν από πολλά χρόνια και όχι, με καθυστέρηση να μας τα υποδεικνύουν αυτά οι ξένοι, δηλαδή οι Brussels Group (Τρόϊκα) και η απάντησή μας να είναι εύκολη «Όχι στο ξεπούλημα της πολύτιμης δημόσιας περιουσίας στους ξένους», γιατί αυτή ανήκει στον κυρίαρχο ελληνικό λαό και άλλα πολλά λαϊκίστικα λόγια.
Θα αναφερθώ σε ορισμένα κτυπητά παραδείγματα, για να ενημερωθεί το αναγνωστικό κοινό, τι σημαίνει αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και πόσο στοιχίζουν, οι καθυστερήσεις στην Εθνική μας Οικονομία, η μη εκτέλεση σημαντικών έργων υποδομής, όπως:
Αεροδρόμιο Ελληνικού, έκταση 6.500.000 στρεμμάτων, το μεγαλύτερο και καλύτερο φιλέτο Γης στον κόσμο, παραμένει όμως από το 2000 αναξιοποίητο, έχει καταστεί πλέον σκουπιδότοπος και η παραχώρηση που, είχε γίνει από την προηγούμενη Κυβέρνηση σε ιδιώτη επενδυτή, προκειμένου να αξιοποιηθεί, με τη δημιουργία πολυτελών ξενοδοχείων και οικιών, με συνδυασμό έργων τουριστικής υποδομής και δημιουργία σε μια δεκαετία 30.000 θέσεων εργασίας μάλλον, ακυρώνεται από τη σημερινή Κυβέρνηση, προκειμένου να γίνει Μητροπολιτικό πάρκο. Εάν το Ελληνικό είχε παραχωρηθεί από το 2000 σε ιδιώτη, έστω και δωρεάν, σήμερα θα ήταν μια δεύτερη Κυανή ακτή στην πατρίδα μας με 30.000 θέσεις εργασίας και όχι σκουπιδότοπος της Αττικής.
Εδώ και δέκα χρόνια τουλάχιστον, η ΔΕΗ θα έπρεπε να είχε ηλεκτροδοτήσει ήδη την Κρήτη και τις Κυκλάδες, με υποβρύχια καλώδια πράγμα που, ακόμα δεν έχει ξεκινήσει. Εάν αυτό το έργο είχε γίνει, θα εξασφαλίζετο αφ’ ενός ομαλή ηλεκτροδότηση (χωρίς μπλακ άουτ) των νησιών μας, αφ’ ετέρου, θα απάλλασσαν από βάρη ενός δισ. ευρώ όλους, τους υπολοίπους καταναλωτές. Μόνο στην πενταετία της κρίσης αυτό μας έχει στοιχίσει πέντε δισ. ευρώ και το πιθανότερο είναι, να συνεχίσουμε για πολλά ακόμα χρόνια, να σπαταλάμε ένα δισ. ευρώ το χρόνο, μέχρις ότου η ΔΕΗ, να μπορέσει να φέρει σε πέρας αυτό το μεγαλεπήβολο έργο.
Η επένδυση για την εξόρυξη χρυσού και χαλκού ύψους ενός δισ. ευρώ στις Σκουριές της Χαλκιδικής, αν και καλύπτει όλους τους όρους περιβαντολλογικής προστασίας, της περιοχής και η ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έχει απορρίψει, ομόφωνα άνω των διακοσίων προσφυγών των κατοίκων της, για την ακύρωση αυτής της επένδυσης, εντούτοις όμως κινδυνεύει να τιναχθεί στην κυριολεξία στον αέρα, γιατί η σημερινή Κυβέρνηση ως Αξιωματική Αντιπολίτευση ήταν, κάθετα αντίθετη σε αυτό, το εγχείρημα και τώρα υλοποιεί αυτήν της, τη δέσμευση, με κίνδυνο να ματαιωθεί και να μείνουν στον δρόμο 1.900 εργαζόμενοι.
Η εκτροπή του Αχελώου αν και μέχρι σήμερα, έχουν δαπανηθεί κοντά στο ένα δισ. εκατ. ευρώ, εντούτοις όμως κινδυνεύουν να πάνε χαμένα γιατί, πάνω από το Εθνικό συμφέρον προτάσσονται Τοπικισμοί, (Αιτωλοακαρνανία), δήθεν περιβαντολλογικά προβλήματα και άλλα πολλά γνωστά σε όλους που, τελικά δεν επιτρέπουν όχι την εκτροπή αλλά ούτε τη μεταφορά 500 εκατ. κυβικών μέτρων νερού για να ξεδιψάσουν κάπως τον Θεσσαλικό κάμπο που, σιγά – σιγά ερημοποιείται από την αλόγιστη άντληση των Στρατηγικών αποθεμάτων των υπογείων υδάτων από βάθος, των 400 μέτρων.
Το μεγαλεπήβολο έργο των πέντε αυτοκινητόδρομων μήκους 1471 χιλιομέτρων (Αιγαίου - Ιώνια οδός - Ε-65 Ολυμπία οδός - Μωρέως οδός) ύψους 8,5 δισ. ευρώ περίπου, με έναρξη κατασκευής το 2008 και αφού διεκόπει η εκτέλεση των έργων, το 2011, λόγω αδυναμίας επαρκούς χρηματοδότησής των και τελικά, με νέες επαναδιαπραγματεύσεις και αφού αφαιρέθηκαν 200 χλμ. περίπου αυτοκινητόδρομων υπεγράφη νέα σύμβαση, το 2013 και εγένετο επανεκκίνηση αυτών, σήμερα υποχρηματοδοτούνται και η νέα Κυβέρνηση, θεωρεί σκανδαλώδη και τη νέα αυτή σύμβαση και προσανατολίζεται σε νέα επαναδιαπραγμάτευση, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να παγώσει και πάλι η εκτέλεση αυτού, του σημαντικού έργου που, έπρεπε να είχε τελειώσει το 2012 - 2013.
Στην χώρα μας, μικρές αλλά δυναμικές μειοψηφίες, κατορθώνουν να ανατρέπουν αυτά τα σημαντικά και αναγκαία για την ανάπτυξη του τόπου έργα, επικαλούμενες συνήθως περιβαντολλογικούς όρους - ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στους ξένους – σκάνδαλα και άλλα πολλά όπως κινητοποιήσεις καταλήψεις που, επενδυτές με αυτές τις προϋποθέσεις δεν ρισκάρουν και αποφεύγουν να επενδύσουν στην Πατρίδα μας προτιμώντας συνήθως γειτονικές χώρες και ιδιαίτερα την Τουρκία.
