Ξεκίνησε τη συγγραφική του καριέρα το 1961 με το μυθιστόρημα, Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ που αναφέρονταν στην περίοδο της Κατοχής 1941-1944 (Έκδοση Ιωαννίδη 1961 Λάρισα) και ολοκλήρωσε με τους 3 τόμους, Πρόσωπα, Μνήμες, Γεγονότα (Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή 2018) που στις σελίδες του κατέγραφε και τη μεγάλη αγάπη που έτρεφε για τη Λάρισα.
Η τριλογία του μπορεί να χαρακτηριστεί ως αυτοβιογραφία, δεδομένου ότι η αναφορά σε καταστάσεις, γεγονότα και πρόσωπα είναι κυρίως όσα είδε, έζησε και κατέγραψε ο ίδιος. Μεγάλο μέρος του έργου διαδραματίζεται στη Λάρισα και την περιοχή της Θεσσαλίας, αλλά και στην Αθήνα, το Παρίσι, όπου έζησε πολλά χρόνια της ζωής του. Αναφέρεται σε πολλούς γνωστούς παλιούς και νεότερους Λαρισαίους και σε καταστάσεις της καθημερινότητας που τον αφορούσαν προσωπικά ή ενδιέφεραν όλη την περιοχή, συχνά και τη χώρα.
Ο συγγραφέας, όπως έδειξε και σε προηγούμενα έργα του, έχει την ικανότητα να περιγράφει - μέσα από λιτή αφηγηματική, αλλά πλούσια και όχι κουραστική γραφή – την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων, πετυχαίνοντας να ξαναζωντανέψει και να δώσει το κλίμα της εποχής και τη νοοτροπία του κόσμου, προβάλλοντας περίτεχνα τη διαφορετική συμπεριφορά της κάθε πλευράς που βρέθηκε αντιμέτωπη σε συνθήκες σκληρής ταξικής σύγκρουσης.
Στον πρώτο τόμο η αφήγηση των περιστατικών-μέσω προσωπικών εμπειριών, αναμνήσεων και ακουσμάτων του Τριαντάφυλλου Γεροζήση, αναδεικνύει μεγάλα ιστορικά γεγονότα, που δημιουργό τους έχουν τις λαϊκές δυνάμεις και τον καθοδηγητή του δίκαιου αγώνα τους, το ΚΚΕ. Ο «μικρόκοσμος» των ιστορούμενων συμβάντων στο βιβλίο απεικονίζει ολοζώντανα και αυθεντικά το μεγαλείο και τον ηρωισμό απλών ανθρώπων που βγήκαν στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον, με τη σκληρότητα της ταξικής πάλης όμως να είναι παρούσα σε κάθε σελίδα. Επιπλέον, δίχως ο συγγραφέας να κάνει άμεση μνεία στο σύγχρονο αντικομμουνισμό, η εργασία του αποτελεί εκ των πραγμάτων μια αποστομωτική απάντηση στους παραχαράκτες της Ιστορίας, όπως εξάλλου συμβαίνει με τα γραπτά καθενός που σέβεται τα ιστορικά γεγονότα.
Στο δεύτερο τόμο που κυκλοφόρησε λίγες ημέρες μετά τον θάνατό του, κάνει αναφορά σε καταστάσεις, γεγονότα και πρόσωπα που κυρίως, έζησε και κατέγραψε ο ίδιος. Ταυτόχρονα αποτελεί συνέχεια του πρώτου τόμου με τον ίδιο τίτλο, που κυκλοφόρησε πρόσφατα, γιατί αναφέρεται στην ίδια ιστορική περίοδο. Περιγράφει γεγονότα και καταστάσεις όπως είναι η αστυνομική βία, η αυθαιρεσία πολιτικών παραγόντων μικρής ή μεγάλης εμβέλειας, η αυθαιρεσία κρατικών λειτουργών ή και ολόκληρων κρατικών υπηρεσιών σε βάρος των «ηττημένων» του Εμφύλιου πολέμου, η παράταση της ατμόσφαιρας συνολικά του Εμφυλίου στα μετά από το 1950 χρόνια, η «σκοτεινή» πλευρά της ζωής στις μικρές κοινωνίες της επαρχίας, τα οποία και δεν πρέπει να χαθούν. Διαβάζοντας την εργασία του, κατανοούμε την ανυπότακτη στάση του παιδιού που μεγάλωνε μέσα στη φωτιά του απελευθερωτικού αγώνα, του εθελοντή-μαχητή του ΔΣΕ, του δραστήριου αγωνιστή που συμπορεύτηκε με το ΚΚΕ, αλλά και τον Τριαντάφυλλο Γεροζήση μέχρι το τέλος της ζωής του.
Ο τρίτος τόμος, είναι το κύκνειο άσμα του Τριαντάφυλλου Γεροζήση, τον οποίο ολοκλήρωσε λίγες μόλις μέρες πριν το θάνατό του. Αποτελεί συνέχεια των δύο προηγούμενων με τον ίδιο τίτλο τόμων του, που κυκλοφόρησαν πρόσφατα από τη Σύγχρονη Εποχή. Μέσα από την αφήγηση των προσωπικών του εμπειριών, περιγράφει με ζωντανό τρόπο τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε, σε κάθε πλευρά της ζωής της, η ανυπότακτη γενιά της ΕΑΜικής Αντίστασης. Σε προσωπικό επίπεδο, περιγράφει επίσης το πώς τελικά κατάφερε να σπουδάσει και να αποκτήσει διδακτορικό δίπλωμα, να γίνει επιστημονικός συνεργάτης στην Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής και καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στη Σχολή Ευελπίδων.
Ο Τ. Γεροζήσης γεννήθηκε το 1934 στη Λάρισα. Νεαρός ΕΠΟΝίτης, κατατάχτηκε στο ΔΣΕ το 1949. Τελείωσε τη Νυχτερινή Εμπορική Λάρισας το 1964. Απέκτησε το πτυχίο του Οικονομικού Τμήματος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθήνας (ΑΣΟΕΕ), το πτυχίο της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Δίπλωμα Προκεχωρημένων Σπουδών (DEA) του Πανεπιστημίου ΙΙ της Σορβόνης-Παρισιού, Διδακτορικό Δίπλωμα (Doctorat d’ Etat) του ίδιου Πανεπιστημίου. Διετέλεσε επιστημονικός συνεργάτης της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής. Στην περίοδο 1993-1999 δίδαξε Συνταγματικό Δίκαιο στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. «Έφυγε» από τη ζωή στις 15 Απρίλη 2018, στην Αθήνα.
Λίτσα Ούντρια
