«...Ζούμε εποχές κατάλληλες, να βρεθούν νέα παιδιά στο προσκήνιο. Είναι το τέλος μίας εποχής και η αρχή μιας νέας. Η ζωή είναι σαν ένα μωρό που γεννήθηκε κι αυτό, μπορεί να γίνει τέρας ή ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου. Είναι στο χέρι μας η ανατροφή του. Πρέπει να βγουν νέοι άνθρωποι, στο τραγούδι, σ’ όλες τις δουλειές. Χρειάζεται νέο αίμα, να εξελίξει τα πράγματα. Πρέπει ν’ αναλάβουμε ευθύνες και υποχρεώσεις που αντιστοιχούν στην ηλικία μας. Δεν είμαι αισιόδοξη. Όταν δεν έχεις τίποτα να ελπίζεις μόνο καλλιτεχνήματα φτιάχνεις. Αυτή είναι η καλύτερη περίοδος για δημιουργία και αν ανατρέξετε στο παρελθόν η ιστορία, μας μαθαίνει πολλά. Λατρεύω την ιστορία. Σ’ άσχημες περιόδους η ανθρωπότητα χάραξε μεγάλα δημιουργήματα».
Λέτε να λειτούργησαν έτσι το ‘15 οι νεοέλληνες; Δεν νομίζω. Επί αιώνες συνδέουν τις τύχες τους με «ισχυρούς» και ιδού… σημεία και τέρατα των ημερών μας.
Ο Χρήστος Γιανναράς είναι καταπέλτης! Ολοταχώς βαίνουμε προς τη συμφορά…
« Η τραγωδία μας ως Ελλήνων σήμερα είναι ότι αντιλαμβανόμαστε όσα συμβαίνουν, όχι με γόνιμη κριτική, αλλά ως παθητικοί καταναλωτές ειδήσεων. Αυτό από μόνο του ορίζει τη συλλογική συμφορά.
Σπουδαγμένοι, περιζήτητοι, πολυμήχανοι παραχαρράκτες, χρυσοπληρωμένοι αναλαμβάνουν την πανουργία και απατεωνιά, να δώσουν αντεστραμμένη εικόνα της πραγματικότητας. Ξέρουν να κάνουν το άσπρο μαύρο, το μαύρο άσπρο.
Εξουσιάζουν κανάλια, έντυπα κι ελέγχουν με τερατώδη καμουφλαρισμένα ψεύδη εκατομμύρια πολιτών, που ήδη ευνουχίσθηκαν από τη σχολική τους «παιδεία». Έτσι οι τηλεοπτικές εντυπώσεις εύκολα «μεταβολίζονται» σε «πολιτικές πεποιθήσεις».
Έτσι, το πιο χοντροκομμένο ψέμα του Τσίπρα και των προσήλυτων ιερόσυλων βουλευτών (ΑΝΕΛ - Ποταμιού) παγιώνεται στις συνειδήσεις, σαν ραφινάτη αλήθεια. Έτσι φτάσαμε στην καθοδηγούμενη αυτοχειρία του Ελληνισμού κι ‘ναι σαν να διαβάζουν την Ιστορία ανάποδα.
Είναι σαν να ακούει ο πολίτης τον Κολοκοτρώνη «να τα βρίσκει» με τον Δράμαλη ή τον Ιμπραΐμ, κερδίζοντας τον δόλιο έπαινο της Ιερής Συμμαχίας και την «καλή γειτονία» μ’ αδίστακτους Οθωμανούς. Σαν ν’ ακούει τον Μεταξά να λέει ευπροσήγορο «ναι» στον Μουσολίνι και η Ελλάδα να αυτοπροσφέρεται στον Άξονα για να είναι αρεστή στους ισχυρούς κερδίζοντας «ανάπτυξη»… Σαν ν’ ακούει ο Έλληνας σήμερα, τον μακρινό Λεωνίδα να χλευάζει κάθε ενδεχόμενο αντίστασης στις Θερμοπύλες, αφού το ΝΑΤΟ και το Βερολίνο «επιτέλους θα διαβούνε».
Τιτλοφορούνται «ριζοσπαστικοί» Αριστεριστές, αλλά δεν διστάζουν «να γλείφουν όσα έφτυναν». Ξεπουλούν ιδεολογίες, δόγματα, επαναστατικές φανφάρες, αλλάζουν πολιτική ταυτότητα, σε μια νύχτα, αγνοώντας δημοψήφισμα που οι ίδιοι προκάλεσαν! Μεταμορφώνονται, ξετσίπωτα, σε χαμερπείς λακέδες των «Αγορών» και του ΝΑΤΟ, σε «φιλαράκια» της Μέρκελ κι όλος αυτός ο αυτοεξευτελισμός, μόνο για την ηδονή της εξουσίας.
Θα μπορούσαν νάχουν τον οίκτο μας, τη συμπόνια που γεννάει ένα τέτοιο κατάντημα συνανθρώπων μας. Αλλά, όταν για το αλκοολίκι τους και μόνο ξεπουλάνε με άθλια τεχνάσματα πατρώα γη και προγονική ιστορία, όταν ατιμάζουν ένα πανανθρώπινο θησαύρισμα πολιτισμού, η όποια ανοχή μας γίνεται συνενοχή.
Είναι ξεκάθαρο, κραυγαλέο: Αν αναγνωρίζουμε ύπαρξη «μακεδονικής» εθνότητας και γλώσσας, αναγνωρίζουμε αυτονόητα τη Θεσσαλονίκη πρωτεύουσα των «Μακεδόνων» και τα σύνορα του σλαβο-αλβανικού κρατικού συμπιλήματος στη Μελούνα…
Στον καιρό της παγκοσμιοποίησης, των «προκάτ» εντυπώσεων, η Ιστορία γράφεται όχι από συνεχιστές του Θουκυδίδη, αλλά από « διανοούμενους» μισθωμένους των «Αγορών» και του ΝΑΤΟ.
Ανίατα εθελότυφλοι, οι Ελλαδικοί, παθιάζονται μανιασμένα, να επανεκλεγεί ο επιδεικτικά εξαγορασμένος Τσίπρας ή ο κραυγαλέα ανεπαρκής Κυριάκος. Χρυσαυγίτες, Φώφη, Σταύρος, και σταλινικοί συμπληρώνουν τη νεκροπομπή.
Ανάλογο ήταν το σκηνικό κι όταν παραδίδαμε την Ανατολική Θράκη στους Τούρκους (μάλλον χωρίς να μας ζητηθεί), τη Βόρεια Ήπειρο στους Αλβανούς, την Ανατολική Ρωμυλία στους Βουλγάρους, τη Βόρεια Κύπρο στους Τούρκους. Έντεχνα πολωμένοι σε «ενδοτικούς» και «συνεπείς πατριώτες», πάντοτε παθιασμένοι με φανατισμό σε «προκάτ» εντυπώσεις.
Η διακυβέρνησή μας από συμπολίτες μ’ αρρωστημένο ψυχισμό ήταν συχνά προφανής. Σήμερα είν’ εξόφθαλμη».
Συμπέρασμα; Αυτή η 10ετής ξετσιπωσιά θα ‘χε τιμωρηθεί από έξυπνες ψήφους, αλλά…
Τελικά, μεγάλος ασθενής, δεν είν’ ο «κόκκινος» Πινοσέτ οι πρώην και οι επόμενοι αλλά εσύ νεοέλληνα! Γιατί πρέπει πάντα, εσύ να πληρώνεις κι εκείνοι, μόνο να εισπράττουν;
Από τον Πέτρο Ιωάννου, καθηγητή
