Αρχικά η έφοδος προς κατάληψη εξουσίας δεν ήταν επιτυχής. Λόγω της μεγάλης αποχής, μόνο 2 στους 10 ψηφοφόρους έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης. Χρειάστηκε η συνδρομή των ΑΝΕΛ, για να προκύψει η ετερογενής συμμαχία. Στο εγχείρημα αυτό βλέπω μόνον φυγή από το ιδεολογικό αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ακολούθησε το τρελό εξάμηνο του 2015, όπου η Χώρα οδηγήθηκε στα βράχια. Καθώς έλεγε ο Πρωθυπουργός, με ένα άρθρο και ένα νόμο θα έσκιζε τα μνημόνια, θα έδινε 14 μισθούς και αμείωτη 13η σύνταξη, και διάφορα κουφά, που εξόργισαν τη σύμπασα Ευρώπη και το ΔΝΤ. Τη μεγαλειώδη γκάφα, θέλησε να διορθώσει ο Πρωθυπουργός με μια μεγαλύτερη. Την προκήρυξη Δημοψηφίσματος για την αποδοχή ή όχι των όρων διάσωσης που έθεταν οι πιστωτές μας. Οι πανέξυπνοι ΄Ελληνες ψήφισαν «ΟΧΙ». Πριν περάσουν 48 ώρες ο κ. Τσίπρας έκανε τη μεγάλη και διεθνώς oνομαζόμενη kolotoumpa και έτρεξε.. με χίλια να υπογράψει ένα αχρείαστο 3ο και άκρως επώδυνο μνημόνιο. Σε όλα αυτά βλέπω αμβλύνοια και άγνοια διακυβέρνησης, καθώς η οικονομική και κοινωνική ζημιά του Έθνους υπήρξε μεγαλύτερη εκείνης του πολέμου και του εμφυλίου μαζί. Σήμερα το χρέος της γενικής Κυβέρνησης στο 182% του ΑΕΠ!
Άλλη επιλογή Τσίπρα είναι η στόχευση των Πασοκογενών δυνάμεων μέχρι του σημείου να εργαλειοποιήσει δικαστικούς λειτουργούς για μικροκομματικές σκοπιμότητες. Τελευταία έφτασε να ακουμπήσει τον Σημίτη. Γκάφα ολκής με απαξίωση της Δικαιοσύνης. Παράλληλα προχώρησε ερήμην των πολιτικών δυνάμεων στην προσυμφωνία των Πρεσπών. Εκεί τους βρήκε όλους απέναντι, διέσπασε δε και την απολίτικη κυβερνητική συμμαχία. Κυρίως όμως το σύμφωνο στις Πρέσπες εξόργισε μεγάλο μέρος των Ελλήνων και όλους τους Μακεδόνες. Αυτός ο ατυχής τρόπος δημιουργίας τετελεσμένων οδήγησε τέλος στην παραίτηση – εκδίωξη του υπουργού Εξωτερικών κ. Κοτζιά και υποταγή του 36,5% των εκλογών του 2015 στο 3,5% των ΑΝΕΛ. Τουλάχιστον μυωπική και αφελής υπήρξε αυτή η ιστορία. Ο χειρισμός του οποιουδήποτε άλλου Πρωθυπουργού θα ήταν διαφορετικός, έστω και με το ίδιο αποτέλεσμα, καθώς -όπως στη ζωή έτσι και- στην πολιτική, πολλές φορές δεν έχει σημασία τ ι κάνεις αλλά π ώ ς το κάνεις.
Ακολούθησε το φιάσκο της συμφωνίας Τσίπρα – Αρχιεπισκόπου. Κουτοπονηριές από τις δύο πλευρές οδήγησαν σε εξέγερση την Ιεραρχία, τους 10 χιλιάδες ιερείς και σοβαρό μέρος της Κοινωνίας. Η κουτοπονηρία Πρωθυπουργού, στόχευσε στην εξασφάλιση 10 χιλιάδων διορισμών δικών του παιδιών στη θέση 10 χιλιάδων ιερέων, τους οποίους θα πλήρωνε το Δημόσιο, με έμμεσο τρόπο χρηματοδοτώντας την Εκκλησία με αντίστοιχα του συνόλου της μισθοδοσίας των ιερέων ποσά. Η μία κουτοπονηρία συνάντησε την αντίστοιχη της άλλης πλευράς. Ο Αρχιεπίσκοπος με το αζημίωτο εξασφάλισε συνδιαχείριση με το Κράτος όλης της διεκδικούμενης από την Εκκλησία περιουσίας. Μιας περιουσίας δηλαδή που είναι δημόσια, και η εκκλησία θεωρεί πως της ανήκει. Νομικά δεν υπήρχε περίπτωση να δικαιωθεί στα Δικαστήρια. Με τη συμφωνία όμως απέκτησε αυτομάτως συνδιοίκηση και συνδιαχείριση. Αυτή η συμφωνία οδηγήθηκε από την Ιεραρχία στον κάλαθο των αχρήστων.
Ας πάμε τώρα στα του ηθικού πλεονεκτήματος. Η μνημονιακή δέσμευση 5 προς 1 υπαλλήλων (5 αποχωρήσεις 1 πρόσληψη) μέχρι το 2019 εξαφανίστηκε μονομερώς από την Κυβέρνηση καθώς από το 2016 έχουν προσληφθεί στο Δημόσιο δεκάδες χιλιάδες. Έτσι από την αρχή του έτους 2016 το 5 προς 1 έγινε 1 προς 1. Ως αποτέλεσμα πάντως υπήρξε η δραματική μείωση των δημοσίων επενδύσεων, η δημιουργία εικονικού υπερπλεονάσματος από την υπερφορολόγηση, η αχρείαστη επαναδιόγκωση του Κράτους. Δεν πρέπει να παραληφθεί και η περίφημη «έξοδος από τα μνημόνια», που επιχειρήθηκε χωρίς την αναγκαία πιστοληπτική γραμμή στήριξης, την οποία στήριζε και υπέδειξε η Τράπεζα της Ελλάδος. Αλλά καθώς αυτή η διετής μεταβατική περίοδος θα είχε και την επιπρόσθετη εποπτεία των Ενωσιακών Οργάνων, ο κ. Τσίπρας ήθελε απόλυτη άνεση χειρισμών στη δημοσιονομική πολιτική. Διέλυσε λοιπόν τη μεσαία τάξη με τη χυδαία υπερφορολόγηση της (πρώτη η Ελλάδα στον ΟΟΣΑ), για να εξασφαλίσει τυφλά επιδόματα λόγω της... «ταξικής επιλογής» την οποία επίσημα διακήρυξε τέλη του περασμένου Νοεμβρίου από το βήμα της Βουλής ο κ. Τσακαλώτος.
Τέλος, θα θυμίσω και κάτι αστείο. Εκτός από την απόπειρα εφόδου στο νομισματοκοπείο τον Ιούλιο του ’15 η αρπαγή αποθεματικού 10 δισ. ευρώ της Τράπεζας της Ελλάδος, η Κυβέρνησή μας προσέτρεξε για αγορά πετρελαίου στον Μαδούρο που διέλυσε τη χώρα του και στη Ρωσία για δάνειο 5 δισ. Το αίτημα προς τη Ρωσία προκάλεσε γέλωτα στους Ευρωπαϊκούς οικονομικούς κύκλους, επειδή η Ρωσία το δεκαετές της ομόλογο το εκδίδει με απόδοση 10%, ενώ η Βουλγαρία μόνο με 1,5%, επειδή ανήκει στην ΕΕ. Πήγαμε λοιπόν να δανειστούμε από τους καταχρεωμένους. Αυτά είναι ελάχιστα από τα ιλαροτραγικά που έχουν συμβεί μέχρι στιγμής, και που μόνο «μαγκιά» δεν δείχνουν.
Θα διερωτηθείτε όμως: Πώς δικαιολογείται ο τίτλος του άρθρου: «οι μάγκες», αφού μόνο με τον κ. Τσίπρα ασχολήθηκα; Κλείνω λοιπόν με την παρακάτω περίοδο, που θα σας απαντήσει στο ερώτημα.
Το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2004 ήταν 102, 9% του ΑΕΠ. Το ίδιο έλλειμμα το 2009 εκτινάχτηκε στο 126% του ΑΕΠ. Τον ίδιο χρόνο το έλλειμμα της Ελλάδας έφτασε τα 36,5 δισ. ευρώ! (Μεγάλη μαγκιά και εδώ). Το σημερινό έλλειμμα (παρά τον ιλιγγιώδη δανεισμό) είναι 180, 2% του ΑΕΠ. (Ολοταχώς για το Διάστημα!). Αυτά, και με την καλημέρα μου.
Γράφει ο «Όμηρος»
(omhros_el@gmail.com, fb: Ομηρος Ελευθερία)
